-Ἀααα τί ὡραία χρόνια!! Τά πρόλαβα στά τελειώματα ‘μαθές.Τότε μανούλα μου οἱ Μοναχοί εἶχαν κύριο ἔργο μονάχα τήν προσευχή καί ἀγάπη, γιαυτό ἀκόμη καί ὅταν βρίσκονταν μέσα στήν βαρκούλα γιά νά φθάσουνε στήν Δάφνη ἤ στό ἀσκηταριό τούς κάμανε κομποσχοίνι γιά τά Μοναστήρια ἀπό τά ὁποία περνοῦσαν.Μεγάλες Μονές,ἀμέτρητα προβλήματα καί δυσκολίες, τόσοι Μοναχοί μέ πειρασμούς… νοιαζόντουσαν γιά ὅλα καί ἔτσι πυροβολοῦσαν ἀγαπητικά καί προσευχητικά μέ τά βόλια καί τούς κόμβους τοῦ κομβοσχοινιοῦ τόν Ἄθωνα.
Ἐπίσης τότενες ἐπειδής πηγαίνανε μέ τό κουπί ,καί ἤθελε πέντε-έξι ὦρες μέχρι νά φτάσουν ἐκεῖ πού ἤθελαν,δέν χασομερούσανε στά κινητά καί στό ραδιόφωνο,ποῦ νά τά βροῦν ἄλλωστε; ἀλλά κάμανε ὁλόκληρη ἀκολουθία στό πλεούμενο καί ἐνόσω ὁ βαρκάρης τράβαγε τό κουπί ἐκεῖνοι τραβοῦσαν τά κομβοσχοίνια τους καί προσευχόντουσαν θερμά γιά ὄλον τόν κόσμο καί ἔτσι ἁγιάζονταν ἡ βάρκα, ἡ θάλασσα καί ὅλος ὁ τόπος καί ὁ χρόνος στό Ἅγιονορος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου