2922 - Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου, στην Πάτρα

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών λειτούργησε σήμερα Κυριακή Β’ Νηστειών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος με συλλειτουργούς τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κουλτουμουσίου Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλο, τον Πρωτοσύγκελλο της Ι.Μ. Πατρών Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Χατζή, τον προϊστάμενο του Ναού Αρχιμανδρίτη π. Θεοδόσιο με τους συνεφημέριούς του Πρωτοπρεσβύτερο π. Σπυρίδωνα Σταθούλια, τον Πρεσβύτερο π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, τον συνταξιούχο κληρικό Πρωτοπρεσβύτερο π. Κων/νο Γκοτσόπουλο και τους Διακόνους Σεραφείμ Αργυρόπουλο, Ιωακείμ Σταματόπουλο και Ιερόθεο Ανδρουτσόπουλο.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αγιορείτης Γέροντας π. Χριστόδουλος ο οποίος αναφέρθηκε στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και στον Πνευματικό αγώνα.

Μετά τη Θεία Κοινωνία, ο Σεβασμιώτατος προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερον τον Ευλαβέστατο εφημέριο του Ναού π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο ο οποίος εργάζεται με ιερό ζήλο, όπως είπε ο Σεβασμιώτατος, με θυσιαστική διάθεση και με αγάπη στον αμπελώνα του Κυρίου. Ακόμη, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι γνωρίζει τον π. Αναστάσιο από την εποχή που ήτο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και συνεργάζετο μαζί του σε θέματα Αντιαιρετικά.

Κατόπιν τελέσθηκε Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου.

http://anastasiosk.blogspot.gr

2921 - Θεία Λειτουργία με άρωμα Αγίου Όρους στην Αγία Πετρούπολη

Σήμερα Κυριακή, στην θεία Λειτουργία που τελέστηκε στην Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως, έντονο ήταν το αγιορείτικο άρωμα.

Κατόπιν προσκλήσεως του Σχολάρχου, Επισκόπου Πετεργκώφ κ. Αμβροσίου, οι ιερομόναχοι Θωμάς και Φίλιππος της Καλύβης ''Θωμάδες'' των Κατουνακίων προσήλθαν στην θεία Λειτουργία.

Οι Πατέρες βρίσκονται αυτές τις μέρες στην Ρωσσία, καθώς συμμετείχαν σε μουσικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στην Αγία Πετρούπολη.

Ο π. Φίλιππος λειτούργησε μαζί με τον Σχολάρχη και τους Πατέρες της Σχολής. Οι Αγιορείτες πατέρες έψαλλαν το Χερουβικό από το κέντρο του Ναού και γύρω τους ισοκράτησαν φοιτητές του Χριστιανικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρουπόλεως.

Διαβάστε τη συνέχεια: http://www.romfea.gr/epikairotita/16267-2013-03-31-12-47-52

2920 - Η προσευχή, του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη

Τα στοιχεία τα κύρια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία. Η προσευχή προϋποθέτει την πίστη. Ένας μη προσευχόμενος είναι αβοήθητος, ανασφαλής, τυφλός και μόνος.

Δένεται με τη γη, την ύλη, δεν γνωρίζει να πετά ψηλά, να σελαγίζει στους ουρανούς, να έχει απαραίτητη ουράνια συνδρομή. Είναι μαγνητισμένος, δεμένος, προσκολλημένος στα φθαρτά γήινα. Δεν ξαγγιστρώνεται εύκολα. Προσπαθεί να θησαυρίζει στη γη. Αναζητά συνεχώς ηδονές, για να τον χαροποιήσουν, αλλά μάλλον οδύνη του δίνουν. Λυπηρό και αξιοθρήνητο να ψάχνει τη χαρά στη λάσπη.

Η ανάβαση στον ουρανό ξεκινά με τη μεταμέλεια, την ειλικρινή μετάνοια, την κατανυκτική συντριβή. Αξίζει να νιώσει ότι δεν πλάστηκε για το χώμα. Η εμπάθεια δεν χαροποιεί αληθινά. Η προσκόλληση στο ενθάδε είναι σοβαρό λάθος και έχει κόστος με πικρές συνέπειες. Να ανέβεις πιο ψηλά από τα ορώμενα δεν είναι ακατόρθωτο. Είναι εφικτό για όλους. Αρκεί να το θελήσουν, να το αγαπήσουν. Στην αρχή είμαστε διστακτικοί, δειλοί, φοβισμένοι, δεν θέλουμε να το ρισκάρουμε.

Μάλιστα το θεωρούμε άπιαστο, παράξενο, αφύσικο, ακατόρθωτο, πάντως όχι για μας. Νομίζουμε πως είναι ανεπίτρεπτο και ανόσιο παιχνίδι, ότι είμαστε πολύ αμαρτωλοί για κάτι τέτοιο. Η προσευχή δεν είναι μόνο για τους αγίους.

Αν όμως κάποιος προσεύχεται σεμνά και ταπεινά, αρχίζει να γλυκαίνεται η καρδιά του, να φωτίζεται, να ενισχύεται και να αναπαύεται. Αισθάνεται ότι αξίζει να προσεύχεται. Νιώθει ευφροσύνη, αγαλλίαση, ασφάλεια, ενδυνάμωση και παρηγοριά. Κατανοεί ότι είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής του, φυσική κίνηση, λειτουργία ένθεη. Γίνεται αγαθή συνήθεια και όχι τυπική πράξη. Καθημερινό εντρύφημα και δώρο. Όπως το σώμα θέλει καθημερινή τροφή, για να συντηρηθεί, έτσι και η αθάνατη ψυχή μας.

Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά το Θεό και να μη συνδέεται μαζί του, να μη συνομιλεί και προσεύχεται. Πάντοτε τον συλλογίζεται και τον επικαλείται. Η μνήμη του Θεού είναι μία προσευχή. Μνημονεύεις τον αγαπώμενο και χαίρεσαι. Η θεία επίκληση είναι αφορμή μεγάλης χαράς, ειρήνης και ευλογίας. Δίχως την προσευχή η ψυχή μένει άπνοη, αδύναμη, νοσηρή. Η προσευχή δίνει πνευματική υγεία, ισορροπία, διάκριση, φώτιση, αγιασμό. Η προσευχή τον θωρακίζει κατά της αμαρτίας. Ο προσευχόμενος έχει πιάσει κουβέντα με το Θεό και δεν ασχολείται με μάταια πράγματα. Μαθαίνει την ταπείνωση, την πραότητα, την απλότητα και την αγάπη. Ο προσευχόμενος είναι αγαπητό τέκνο του Θεού. Ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Είναι η προσευχή. Η παρούσα περίοδος της Σαρακοστής είναι μία έκτακτη ευκαιρία να μάθουμε να προσευχόμαστε αληθινά.

http://www.makthes.gr

2919 - Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά

Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους

Ακολουθώντας τη γνήσια πατερική παράδοση δεν αποδέχτηκε την ηθικιστική θεώρησι της πνευματικής ζωής, που προσπάθησαν μερικοί να φέρουν από τη Δύση και να προβάλουν στον χώρο των Ορθοδόξων.

Σε ολόκληρη την πατερική παράδοση τονίζεται ότι η μετάνοια δεν εξαντλείται σε ορισμένες αντικειμενικές βελτιώσεις της συμπεριφοράς ούτε σε τύπους και σχήματα εξωτερικά, αλλά αναφέρεται σε μια βαθύτερη και καθολικότερη αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μία παροδική συντριβή από τη συναίσθηση διαπράξεως κάποιας αμαρτίας, αλλά μία μόνιμη πνευματική κατάσταση, που σημαίνει σταθερή κατεύθυνση του ανθρώπου προς τον Θεό, και συνεχή διάθεση για ανόρθωση, θεραπεία και ανάληψη του πνευματικού αγώνα. Μετάνοια είναι το νέο φρόνημα, η νέα σωστή πνευματική κατεύθυνση, που πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Μετάνοια είναι η δυναμική μετάβαση από την παρά φύση κατάσταση των παθών και της αμαρτίας στην περιοχή της αρετής και του κατά φύση, είναι η τελεία αποστροφή της αμαρτίας και η πορεία επιστροφής στον Θεό.

Την αλήθεια αυτή επισημαίνει κατ΄ επανάληψη ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. «Μετάνοια, λέγει, εστί το μισήσαι την αμαρτίαν και αγαπήσαι την αρετήν και εκκλίναι από του κακού και ποιήσαι το αγαθόν». Από τον ορισμό αυτό φαίνεται σαφώς ότι ο Ιερός πατήρ δεν μπορεί να δει την μετάνοια ως τυπική και μηχανική αλλαγή, αφού την προσδιορίζει η οντολογική ανακαίνιση του ανθρώπου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το γεγονός της μετανοίας δεν είναι δυνατό να αντικειμενοποιείται στις διαστάσεις μιας απρόσωπης συνταγής ή τακτικής, αλλά παραμένει πάντοτε ενδεχόμενο προσωπικής αποκαλύψεως. «Ο μετανοών άνθρωπος εκ ψυχής τη μεν αγαθή προθέσει και τω της αμαρτίας εκστήναι φθάνει προς τον Θεόν» (Ομιλία 3η P.G. 151, 44Β).

Αυτός ο προσωπικός χαρακτήρας της μετανοίας αποκλείει για τον Παλαμά και γενικώς για όλους τους Αγίους Πατέρες κάθε ευσεβιστική χροιά, πού θέλησε να δώσει στη μετάνοια, και κατά συνέπεια, στην όλη πνευματική ζωή, η Δύση. «Ου γαρ εν ρήμασιν ημών, αλλ’ εν πράγμασιν η ευσέβεια», τονίζει ο ιερός Ησυχαστής (Προς Φιλόθεον 6, Συγγράμματα Β’, σελ. 521).

Αλλά αφού η μετάνοια είναι αρχή και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας, και αφού είναι σκοπός αυτής της ζωής, είναι επόμενο όλα να θεωρούνται από αυτήν και να παίρνουν αξία η απαξία σε σχέση με αυτήν. Και αυτή ακόμη «η πίστις ωφελεί, εάν κατά συνείδησιν πολιτεύηταί τις και ανακαθαίρει εαυτόν δι΄ εξομολογήσεως και μετανοίας» (Ομιλία 30, P.G. 151,185Α). Αυτό άλλωστε δίνεται ως υπόσχεση και συμφωνία κατά την στιγμή του Αγίου Βαπτίσματος.

Ένα βασικό στάδιο, που προηγείται από την μετάνοια, είναι η επίγνωση και η συναίσθηση των αμαρτημάτων, «ήτις μεγάλη εστίν προς ιλασμόν αφορμή» αναφέρει ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (Ομιλία 28, P.G 151, 361C). Ο άνθρωπος, κατά τον Παλαμά, για να έλθει σε μετάνοια, φθάνει προηγουμένως σε επίγνωση «των οικείων πλημμελημάτων» και μεταμελείται μπροστά στο Θεό, στον οποίον καταφεύγει «εν συντετριμμένη καρδία». Αφήνει τον εαυτό του στο πέλαγος της ευσπλαχνίας Εκείνου και πιστεύει, όπως ο άσωτος, ότι είναι ανάξιος να ελεηθεί από τον Θεό και να ονομάζεται υιός του. Και όταν με την επίγνωση και τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος ελκύσει επάνω του το έλεος του Θεού, παίρνει τελείαν την άφεση με την αυτομεμψία και την εξομολόγηση.

Θέλοντας ο Θεόσοφος Πατήρ να προσδιορίσει όλα τα στάδια της μετανοίας, λέγει χαρακτηριστικά τα εξής: «Τη γαρ επιγνώσει των οικείων αμαρτημάτων έπεται η οικεία κατάγνωσις· ταύτη δε η επί τοις αμαρτήμασι λύπη, ην ο Παύλος κατά Θεόν προσηγόρευσε. Τη δε κατά Θεόν λύπη ταύτη πέφυκεν ακολουθείν η μετά συντετριμμένης καρδίας προς τον Θεόν εξαγόρευσις τε και δέησις, και η υπόσχεσις της εις το έξης των κακών αποχής και τούτο έστιν η μετάνοια».

Η μετάνοια ως νέα κατάστασης στη ζωή του ανθρώπου, συνοδεύεται από ορισμένες συνέπειες που η βιβλική και πατερική γλώσσα τις ονομάζει «καρπούς μετανοίας». Ως πρώτον καρπό μετανοίας ο ιερός πατήρ προβάλλει την εξομολόγηση, αφού με αυτή κερδίζεται η θεραπεία και η κάθαρση της ψυχής του πιστού και εγκαινιάζεται η καινούργια ζωή: «Η των αμαρτιών ουν εξομολόγησις αρχή εστι της καλλιέργειας ταύτης, ταυτόν ο ειπείν της μετανοίας και της ετοιμασίας του δέξασθαί τινα εν εαυτώ τον σωτήριον σπόρον, τον λόγον του Θεού» (Σοφοκλέους Οικονόμου, Ομιλία ΝΣΤ’, σελ. 201-202).

Η εξομολόγηση όμως δεν είναι ο μόνος καρπός της μετανοίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος καλώντας με το κήρυγμα του τους ανθρώπους σε μετάνοια, εκτός από την εξομολόγηση τους παρακινούσε σε ελεημοσύνη, δικαιοσύνη, μετριοφροσύνη, αγάπη και αλήθεια, που είναι γνωρίσματα της ανακαινιστικής δυνάμεως της αληθείας.

Ο ιερός Αγιορείτης Ιεράρχης εις την 23η ομιλία του τονίζει ότι «η μετάνοια, είπερ αληθώς εκ καρδίας εστίν, αναπείθει τον κεκτημένον μηκέτι προσκεχηκέναι τοις φθειρομένοις, μηκέτι προσκεχηκέναι ταις ου καλαίς ηδοναίς, αλλά καταφρονείν των παρόντων, αντέχεσθαι των μελλόντων, αγωνίζεσθαι κατά παθών, αντιποιείσθαι των αρετών, εγκρατεύεσθαι πάντα, επαγρυπνείν ταις προς Θεόν δεήσεσιν, απέχεσθαι του εξ αδικίας κέρδους, ίλεων είναι τοις αυτώ πταίουσι, τοις ικετεύουσιν ευμενή, τοις δεομένοις της παρ’ αυτού βοηθείας, οις έχει λόγους έργοις, αναλώμασιν ετοιμότατον» (Ομιλία 23, P.G. 151,364 BC). Δηλαδή ο άνθρωπος που ζει αληθινά την μετάνοια δεν ξαναγυρίζει στις πρώτες αμαρτίες, ούτε προσκολλάται σε πρόσωπα και πράγματα της φθοράς, ούτε προσχωρεί στις αμφίβολες ηδονές, αλλά καταφρονεί τα παρόντα, προσβλέπει στα μέλλοντα, αγωνίζεται κατά των παθών, επιδιώκει τις αρετές, αγρυπνεί στην προσευχή, απέχει από άδικα κέρδη, είναι επιεικής σε όσους πταίουν εναντίον του, εύσπλαχνος σε αυτούς που τον προκαλούν και έτοιμος να βοηθήσει με λόγους, με έργα και με θυσίες ακόμη αυτούς που έχουν την ανάγκη του. Και όταν προτρέπει ο οσιότατος πατήρ τους χριστιανούς να αποκτήσουν έργα μετανοίας, υπογραμμίζει κυρίως το ταπεινό φρόνημα, την κατάνυξη και το πνευματικό πένθος. Ανακεφαλαιώνοντας όλα τα γνωρίσματα του χριστιανού εκείνου που ζει την μετάνοια, λέει ότι είναι γαλήνιος και ήρεμος, γεμάτος έλεος και συμπάθεια προς τους άλλους, ποθεί τη δικαιοσύνη, επιζητεί την καθαρότητα, έχει ειρήνη αλλά και φέρνει την ειρήνη, υπομένει καρτερικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες και νιώθει χαρά και ευχαρίστηση στους διωγμούς, τις ύβρεις, τις συκοφαντίες, τις απώλειες και όσα άλλα πάσχει για την αλήθεια και την δικαιοσύνη (Ομιλία 31, P.G. 151, 392C, Φυσικά Θεολογικά).

Η πορεία της ανορθώσεως με τη μετάνοια, της απομακρύνσεως από την δουλεία των παθών και της ασκήσεως για την εργασία των θείων εντολών είναι πορεία των αγίων και θεουμένων υπάρξεων. Και από αυτήν την αλήθεια ξεκινώντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει τα εξής: «Εάν κάθε χριστιανός δεν μπορεί να φθάσει τους Αγίους και τα μεγάλα και θαυμαστά επιτεύγματα που χαρακτηρίζουν τη ζωή τους και είναι εξ ολοκλήρου αμίμητα, μπορεί όμως και πρέπει να μοιάσει και να τους ακολουθήσει στην πορεία της ζωής τους προς την μετάνοια. Και αυτό, γιατί καθημερινά «πολλά πταίομεν άκοντες» και μοναδική ελπίδα σωτηρίας για όλους μας παραμένει η ανάνηψη και η βίωση, κατά τον Άγιον Γρηγόριο, της «διηνεκούς μετανοίας» (Ομιλία 28, ΡG. 151.361C).

http://www.inagvarvaras.gr

2918 - Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ο βίος και η Θεολογία του.

ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ Χρονολογία έκδοσης:  2001

ISBN: 960771816X

Σελίδες: 294

Κατηγορία είδους: ΒΙΒΛΙΟ

Εκδότης: ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΕ

Εξώφυλλο: ΜΑΛΑΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ €11,25 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ.1   ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.1   ΟΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ "ΜΟΝΟΛΟΓΙΣΤΟΝ ΕΥΧΗΝ".3   Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ.5   "ΤΗ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΔΕΣΠΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΕΜΟΥΣ ΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΠΑΙΔΑΣ".6 ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ.8   "…ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ….ΕΠΗΝΕΣΕΝ ΑΝ ΟΥ ΜΕΤΡΙΩΣ…".8   Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΗΨΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ "ΕΥΧΗΝ".10   Ο ΘΕΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ.13   "ΟΥΚ ΕΧΟΜΕΝ ΩΔΕ ΜΕΝΟΥΣΑΝ ΠΟΛΙΝ….. ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ ΑΡΘΩΜΕΝ".15   "ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΣΥ ΘΑΥΜΑΣΤΩΣ ΑΠΟ ΟΡΕΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ".17   Ο ΘΕΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.19   ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.19   "ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ, ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ".20   ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΛΑΥΡΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.22   ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΘΟΥΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ.23   ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ - ΒΕΡΡΟΙΑΝ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ.26   Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΗΡ ΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΥΠΟ ΘΕΟΥ ΔΙ' ΟΡΑΜΑΤΩΝ.26   "Ο ΠΛΗΡΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΑΓΑΘΟΥ ΚΑΙ ΑΥΘΙΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΑΡΧΕΤΑΙ".28   Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ.29   ΣΟΦΟΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΑΙΣ ΤΟ "ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΑΙ".31   ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΠΡΟΟΙΜΙΑ ΑΓΩΝΩΝ.33   "ΚΑΘ' ΗΣΥΧΙΑΝ ΑΚΡΟΤΑΤΗΝ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΟΝΩ ΣΥΝΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩ".33   ΑΚΤΙΣΤΟΝ ΦΩΣ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΕΙ.35   ΤΟ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ.36   ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΦΩΤΙΖΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ.39   Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ ΕΙΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ.42   Ο ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΔΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ Ο ΚΑΛΑΒΡΟΣ.42   Ο ΒΑΡΛΑΑΜ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ.44   ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΙΝΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ.46   ΟΙ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ.48   Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΟΡΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.51   ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΠΕΡΙ ΕΚΠΟΡΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.51   ΟΙ "ΔΥΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ" ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.53   ΑΠΗΧΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΤΩΝ ΕΡΙΔΩΝ.56   ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΙΜΑΙΟΙ ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ.59   Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΠΑΛΑΜΑΝ.59   Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΠΗΓΗ ΝΟΕΡΑΣ ΦΩΤΟΦΑΝΕΙΑΣ.62   Η ΠΡΩΤΗ ΗΠΙΑ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ.63   Η Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ.65   Η Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΩΣ ΘΕΟΛΟΓΕΙΝ.67   Η ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ.72   ΔΟΛΙΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ.72   ΔΕΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ.73   ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙ ΟΔΟΙ ΘΕΙΑΣ ΓΝΩΣΕΩΣ.75   ΜΕΤΑΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ.78   ΥΣΤΑΤΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΙ ΠΡΟΣ ΕΙΡΗΝΕΥΣΙΝ - ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ.80   ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.82   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Α΄ ΤΗΣ Α΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).84   ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΤΡΙΑΔΩΝ.84   Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ.86   ΤΟ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.88   Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΙ ΘΕΩΝΟΥΣΑΙ ΕΝΤΟΛΑΙ.90   Η ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΦΙΛΗ ΟΥΣΑ ΠΟΝΗΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ".92   Η "ΔΑΙΜΟΝΙΩΔΗΣ" ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.94   ΣΥΝΟΠΤΙΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.96   Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.97   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Β΄ ΤΗΣ Α΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).100   "ΕΝΔΟΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΘΑΙ ΚΑΤΕΧΕΙΝ ΤΟΝ ΟΙΚΕΙΟΝ ΝΟΥΝ".100   ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ.102   Η ΕΝΔΟΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ Η ΕΞΩ ΔΙΑΧΕΟΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.105   Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΛΑΝΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΙΝΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.108   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΤΗΣ Α΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).111   ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, Η ΘΕΙΑ ΓΝΩΣΙΣ, ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΦΩΣ.111   ΠΕΡΙ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑΣ ΕΚ ΜΕΘΕΞΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΟΣ.115   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).120   Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ.120   Ο ΒΑΡΛΑΑΜ ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΡΕΣΒΥΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΑΠΑ.122   ΑΙ ΔΥΟ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙ ΔΥΟ ΣΟΦΙΑΙ, ΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ.124   "ΕΓΩ ΚΑΘΕΥΔΩ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΓΡΥΠΝΕΙ" ΘΕΙΩ ΕΡΩΤΙ.127   ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΟΙΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΜΕΘΑ ΕΙΣ ΜΟΝΑΔΑ.129   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Β΄ ΤΗΣ Β΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).134   ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑΣ.134   ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΕΚΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ.137   ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.139   ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΤΗΣ Β΄ ΤΡΙΑΔΟΣ).142   Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΤΙΑ.142   ΑΙ ΕΝΤΟΛΑΙ ΠΗΓΗ ΓΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΡΑΣΕΩΣ ΘΕΙΑΣ ΔΟΞΗΣ.145   "ΤΟ ΠΑΣΧΕΙΝ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΙΝ ΥΠΕΡΤΕΡΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΕΙΝ".147   ΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΝ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΘΩ.152   Ο ΘΕΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΕΙΣ ΑΘΩ ΔΙ' ΕΚΔΟΣΙΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ.152   Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ.154   ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ.159   ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ.163   Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΔΟΤΗΣ, Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΟΥ Μ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ.163   Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΥΠΟΠΤΕΥΕΤΑΙ ΩΣ "ΛΑΤΙΝΟΕΛΛΗΝΑ" ΤΟΝ ΒΑΡΛΑΑΜ.166   ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΟΣ Γ΄ ΤΡΙΑΔΟΣ.168   ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΣ.173   Ο ΒΑΡΛΑΑΜ ΔΙΕΓΕΙΡΩΝ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΩΝ.173   ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΟΣ.174   Η Γ΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ.176   ΜΕΤΑΚΛΗΣΙΣ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΛΑΜΑ ΔΙ' ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ.179   ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΙΩΝ ΗΣΥΧΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ.181   "ΑΝΕΤΕΙΛΕΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΧΘΗΣΑΝ…" - ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΔΟΝ.182   ΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΟΥ 1341.185   ΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ 10.6.1341. 185   ΑΔΟΞΟΝ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ, Ο ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΛΑΜΑ.189   Ο ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩΝ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ.191   Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1341 ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ.194   ΖΟΦΟΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ - ΛΑΜΨΕΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ.198   Ο ΜΕΤΑΞΥ ΡΩΜΑΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΑΛΟΥ.198   Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΛΕΚΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.199   ΤΡΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΛΑΑΜΙΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.201   ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΙΡΗΝΕΥΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.202   "ΟΙΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΥΠΗΝΕΓΚΑ ΚΑΙ ΕΡΡΥΣΑΤΟ ΜΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ".204   Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ "ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΕΤΑ ΒΑΡΛΑΑΜΙΤΟΥ".205   ΕΤΕΡΟΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ, "ΔΙΑΛΕΞΙΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΘΕΟΤΙΜΟΝ".207   "ΕΙ ΕΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ, ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΣΙΝ".209   "ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΙ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΣΙΝ ΟΙ ΔΙΧΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ".209   "ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑ ΘΕΙΑ ΣΟΦΟΝ ΑΡΣΕΝΙΟΝ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗΝ".210   Ο ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ.213   ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΕΙΡΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΥΣ.214   ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ.217   "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΥ ΔΕΔΕΤΑΙ".220   "ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΥΣΣΕΒΗΜΑΤΩΝ ΒΑΡΛΑΑΜ ΚΑΙ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ".220   ΤΕΤΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ, ΠΡΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΥΖΙΚΟΥ.220   "ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΔΑΜΙΑΝΩ ΤΩ ΦΙΛΟΣΟΦΩ".221   "ΑΙΔΕΣΙΜΩΤΑΤΩ ΕΜΟΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΠΡΟΣΦΙΛΕΣΤΑΤΩ ΚΥΡ ΔΙΟΝΥΣΙΩ".222   "ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ, ΤΩ ΑΣΚΗΤΙΚΩΤΑΤΩ ΚΥΡ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΙ".223   ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟΥ Β΄ ΕΞΑΜΗΝΟΥ ΚΑΙ Ο "ΕΝ ΕΙΡΚΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ".225   Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΡΧΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ.226   "Ο ΧΕΙΜΩΝ ΠΑΡΗΛΘΕΝ, Ο ΥΕΤΟΣ ΑΠΗΛΘΕ….ΤΑ ΑΝΘΗ ΩΦΘΗ ΤΗ ΓΗ".227   Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 1347 ΚΑΙ Η ΛΗΞΙΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.228   "ΑΡΧΗ ΠΑΛΙΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΜΑΤΩΝ".231   "ΩΣΑΝΕΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΩΝ ΗΝ ΑΥΤΩ ΤΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΠΑΛΑΙΕΙΝ".231   Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.232   ΑΚΙΝΔΥΝΟΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΑΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛ. ΕΙΡΗΝΗΝ.234   Η ΕΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 1351 ΚΑΤΑ ΑΚΙΝΔΥΝΙΣΤΩΝ.235   Η Ε΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΒΛΑΧΕΡΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΟΜΟΣ.237   ΑΓΩΝΕΣ, ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ, Η ΟΣΙΑ ΚΟΙΜΗΣΙΣ.241   ΝΙΚΑΙ, ΝΟΣΟΙ, ΘΑΥΜΑΤΟΥΓΙΑΙ, ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΙ.241   ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ.242   Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ, Ο ΠΟΙΜΗΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟΝ.244   "ΠΟΙΟΙΣ ΥΜΝΩΔΙΩΝ ΑΝΘΕΣΙ ΣΤΕΦΑΝΩΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΙΕΡΑΡΧΗΝ;".245   Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΜΨΙΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ.246   ΕΝΤΑΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ..248   Ο ΘΕΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΩΝ ΕΑΥΤΟΝ - ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ.250   ΒΑΡΛΑΑΜ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙ ΕΑΥΤΟΥΣ.252   ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΘΕΝΤΩΝ ΘΕΟΛ. ΘΕΜΑΤΩΝ.254   ΠΑΡΑΠΟΜΠΑΙ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ.257  http://www.stamoulis.gr