1803 - Διδαχή πατρός Γρηγορίου Σιμωνο-πετρίτου, του Μαγείρου

Νέος δέκα επτά ετών ευρισκόμουν εις το ιερόν Κοινόβιον της Σίμωνος Πέτρας. Ήτο εορτή του Μεγάλου Βασιλείου (κατά το έτος 1912 ή 1913). Εις την Αγρυπνία άκουσα να αναφέρει ο εορταστικός λόγος, ότι ο αιών, όπου βαδίζουμε, λέγεται αιών όγδοος, και μεταξύ των πολλών κακών πού θα έλθουν, θα παραμεληθεί η Μοναχική Πολιτεία και οι Μοναχοί ούτε αυτόν τον ημερήσιο Κανόνα των δεν θα κάμνουν.

Όταν άκουσα αυτά, φοβήθηκα. Επειδή ήμουν παραμάγειρος, πήγα και βοήθησα εις την τράπεζα. Μετά το τέλος της τραπέζης με είδε φοβισμένο ο μάγειρος, ο παπά Γρηγόρης, ο όποιος ήτο άγιος άνθρωπος κατάλαβε, διατί φοβήθηκα και άρχισε να με διδάσκει με αυτά τα απλοϊκά του λόγια:

«Ήκουσες την ανάγνωσαν εις την Αγρυπνία, και σαν μικρό παιδί φοβήθηκες. Διά να εκβάλεις τον φόβο από την ψυχή σου, υπάρχουν πολλοί τρόποι, μεταξύ των όποιων και οι έξης:

»Καθώς κάθεσαι εις το μαγειρείο ή εις την εκκλησία ή δουλεύεις ή βαδίζεις, έχεις εις την διάνοια σου την εικόνα του προσώπου της αγαπημένης μητρός σου, την οποίαν μάλιστα ζωηρώς ενθυμείσαι, όταν ακούς να μνημονεύουν εις την Λιτήν όνομα όμοιο με το όνομα της μητρός σου.

»Τώρα ήλθες εδώ εις το Άγιον Όρος, δεν ήλθες μόνος σου, αλλά σε έφερε ο Δεσπότης Χριστός διά πρεσβειών της Μητρός Του, της Παναγίας. Επειδή είσαι κατά χάριν παιδί του Χριστού και της Παναγίας, δεν πρέπει να φεύγει από την διάνοια σου ποτέ το πανάγιο πρόσωπον του Χριστούλη μας, του οποίου τα βλέμματα είναι πάντοτε στραμμένα διά του θείου έρωτος προς την Παναγίαν Μητέρα Του.

»Πρέπει αδιαλείπτως να είσαι ενωμένος με τον Κύριον, όπως το ξύλο με την φωτιά. Να σκέπτεσαι, ότι έκαμε τα πάντα από εκεί όπου δεν υπήρχαν, και μεταξύ των έργων Του είσαι και συ. Έτσι δεν θα μπορείς να ησυχάσεις από την χαρά σου, και όταν ακούς τα πανάγια ονόματα "Χριστέ μου, Παναγία μου", θα σκιρτά η καρδιά σου, ώσάν περιστεράκι που δεν φεύγει καθόλου από την μάνα του, η οποία γεμάτη χαρά του δίδει με το στόμα της την τροφή. Το δε περιστεράκι εμβάζει το ράμφος του εις την κοιλία της και από την χαρά του τραγουδά κατά τρόπον τινά- και η μάνα περιστερά το αυτό κάμνει διά να ανταπόδοση την χαρά της.

»Τοιουτοτρόπως και εις εσένα, επειδή είσαι παιδί του Χριστού κατά χάριν, δίδει ό Κύριος με την θεία Κοινωνία το πανάγιο Σώμα και Αίμα Του χαίρων και άγαλλόμενος, διά την καθαρά σου ψυχή και την προς Αυτόν αγάπη σου. Και συ, σαν περιστεράκι φοβούμενος να μη σε αρπάξουν τα νύχια του πονηρού, προσηλώνεσαι εις Αυτόν, μετά του οποίου μένεις πάντοτε ενωμένος. Η δε ψυχή σου χαίρεται και ευφραίνεται, και ούτε ο πρόσκαιρος θάνατος δεν δύναται να την χωρίσει από τον Γλυκύ Νυμφίο της Ιησού, αλλά μάλιστα την ενώνει περισσότερο.

»Η μήτηρ ημών Εκκλησία διδάσκουσα να είμεθα πάντοτε ενωμένοι μετά του Δεσπότου Χριστού, έψαλε σήμερον επαινούσα τον Μέγα Βασίλειο εις ενθυμείσαι τροπάριο της Λιτής το έξης: "Χριστόν είσοικισάμενος ενθυμείσαι την ψυχή σου, διά της καθαράς σου πολιτείας, την πηγήν της ζωής, ιεροφάντα Βασίλειε...".

»Ό Μέγας Βασίλειος διδάχθηκε από την άδελφήν του, την άγια Μακρίνα, το άλφα του θείου έρωτος. Έννοήσας δε, ότι ό έρως αυτός είναι ακόρεστος, έδωσε και την ψυχή και το σώμα του εις το διηνεκές μαρτύριο της αυταπαρνήσεως και της ασκήσεως. Ούτω κατέκαυσε πάντα τα πάθη, έως και το παραμικρό ελάττωμα, και απαλλαγείς τελείως από κάθε τι το εμπαθές και μάταιο, ήτο πάντοτε ηνωμένος διαπύρως μετά του Γλυκύτατου Ιησού, παρά του οποίου ήξιώθη να φθάση εις τα ύψη των αρετών και της απαθείας. Διά τούτο ή άγια μας Εκκλησία τον τιμά κάθε χρόνο, ύπενθυμίζουσα εις ημάς τους Μονάχους, ότι πρέπει να τον έχωμεν παράδειγμα, ως κανόνα και ύπογραμμόν της καλογερικής ζωής.

»Και συ, όπου ήλθες εδώ εις το Μοναστήριο της Σίμωνος Πέτρας, εάν δεν βιάσης τον εαυτόν σου να κόψης το θέλημά σου και το φρόνημά σου, δεν μπορεί να καθαρισθεί ή ψυχή σου, διά να είσέλθη εις αυτήν ή γλυκύτατη ευχή, το- "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, έλέησον ημάς", την οποίαν, εάν αξιωθείς να την λέγεις συνεχώς, θα είσέλθη τέτοια φλόγα εις την ψυχήν σου, όπου θ' απαρνηθείς εντελώς τον παλαιόν άνθρωπο και θα αισθανθείς την μυστική παρουσία του Γλυκύτατου Κυρίου εντός σου και την προσωπική ένωση με Αυτόν. Αυτά είναι τα χαρίσματα του Κοινοβίου, των οποίων αξιώνεται εκείνος, ο όποιος θα φυλάξη τελεία υπακοή και έκκοπή του ιδίου θελήματος και φρονήματος.

»Ενθυμείσαι τον πατέρα Δοσίθεο τον νοσοκόμο, ο όποιος ήτο από την Νάξο; Ουδέποτε παρήκουσεν, ουδέποτε έφαγε ή έπιε τι έξω από την τράπεζα και ηξιώθη οσιακού τέλους. Και συ πρόσεχε να μη σου φύγει από την διάνοια σου, ποία ήτο η αιτία διά την οποία άφησες την πατρίδα σου και ήλθες εδώ και υποφέρεις το δριμύτατο κρύο και τας άλλας κακουχίας.

»Έχε, ως παράδειγμα, τον υποτακτικό εκείνον, ο όποιος όταν πέθανε ό Γέροντάς του, διά να τηρήσει την υπακοή άχρι τέλους, έβαλε ως Γέροντα ενθυμείσαι άψυχο κούτσουρο, και κάθε πρωί και βράδυ έβαζε μετάνοια εις αυτό, το όποιον ενθυμείσαι ώρα κίνδυνου μίλησε και τον διέσωσε από μέγα κακό.

»Γέλασες; Να μεταβείς εις το κελλίον σου και να κλάψεις. Πολυλόγησες; Να ενθυμηθείς τον μέγα εκείνον Όσιο, που μετά την Ακολουθία έσπευδε αμίλητος τελείως προς το κελίον του λέγων "Φεύγετε, φεύγετε πατέρες", και έκλεινε με το χέρι το στόμα του. Πρόσεχε πολύ, δια να έχεις πάντοτε εις την διάνοια σου τον Δεσπότη Χριστό, ό όποιος σε έξήγαγεν από τον μάταιο κόσμο και σε έφερε εις το Άγιον Όρος».

ΒΙΒΛ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ

Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.com

1802 - Η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου από το Άγιο Όρος στη Χίο

Η έξοδος από το Άγιο Όρος ιερών λειψάνων και κειμηλίων και η περιφορά τους στον ορθόδοξο λαό για προσκύνηση αποτελεί μακραίωνη παράδοση. Ιδιαίτερα μάλιστα σε περιπτώσεις επιδημιών, σεισμών και άλλων συμφορών, κατόπιν παρακλήσεως του ευσεβούς λαού, μεταφέρονται στις περιοχές που επλήγησαν προς αγιασμό και προστασία. 0 ελληνικός λαός, έχοντας βαθιά ριζωμένο το θρησκευτικό συναίσθημα, συρρέει κατά χιλιάδες στους ναούς για να προσκυνήσει με ευλάβεια και κατάνυξη τα ιερά και θαυματουργά κειμήλια του Αγίου Όρους. Επίσης, πολλές φορές περιφέρονται σε πόλεις της Ελλάδος καθώς και σε άλλες ορθόδοξες χώρες, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τη συντήρηση των Μοναστηριών. Το πανάρχαιο αυτό έθιμο αποκαλείται «ζητείες» και πρέπει να σημειωθεί ότι χάρη σ’αυτές κατόρθωσαν να επιβιώσουν οι Μονές του Αγίου Όρους κατά τα ζοφερά χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Στη Χίο, η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου μεταφέρθηκε δύο φορές. Στις 19 Μαΐου του 1883, επειδή συνεχίζονταν οι σεισμοί και ξεράθηκαν τα δέντρα και οι καλλιέργειες. Κατόπιν ενεργειών του Μητροπολίτη Χίου Αμβρόσιου Χρηστίδη μεταφέρθηκαν στο νησί μας από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου η Αγία Ζώνη της Θεομήτορος, τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού και το ιερό λείψανο του δεξιού χεριού του Αγίου Τρύφωνος προστάτου των γεωργών, και θαυματουργικώς κατέπαυσαν αμέσως οι σεισμοί και τα δέντρα ξαναπρασίνισαν. Η δεύτερη φορά που μεταφέρθηκε στη Χίο η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου ήταν στις 8 Αυγούστου 1930 κατά τη διάρκεια της ανεγέρσεως του ιερού ναού της Ευαγγελίστριας. Επρόκειτο για μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία του επιτρόπου του ναού, αείμνηστου Αγαπίου Πλατή, ο οποίος σκέφθηκε ότι η μεταφορά της Αγίας Ζώνης της Παναγίας στο νησί μας θα έδινε την ευκαιρία στον ευσεβή λαό της Χίου να προσκυνήσει το θαυματουργό αυτό κειμήλιο της Χριστιανοσύνης, ενώ ταυτόχρονα με τις εισφορές των πιστών θα συγκεντρώνονταν αρκετά χρήματα για την αποπεράτωση της Εκκλησίας. Ο εξαίρετος αυτός συμπολίτης μας έχαιρε καθολικής εκτιμήσεως για τη μεγάλη πατριωτική και κοινωνική του προσφορά, υπήρξε δε από τους πρωτεργάτες της ανεγέρσεως του ναού. Στην πραγματοποίηση του σχεδίου αυτού είχε την αμέριστη υποστήριξη του μητροπολίτη Χίου Ιερώνυμου Γοργία, ο οποίος τον εφοδίασε με συστατική επιστολή για τον ηγούμενο της Μονής.

Το ιστορικό

Στις 2 Αυγούστου 1930 ο Αγάπιος Πλατής μαζί με τον αλησμόνητο πατέρα μου καπετάν Στέφανο I. Σκαρβέλη, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά το Άγιον Όρος, επειδή με τα ιστιοφόρα του έκαμνε συχνά ταξίδια εκεί εμπορευόμενος ξυλεία και ξυλάνθρακες, αναχώρησαν με το «Μπουμπουλίνα» για τη Θεσσαλονίκη και την άλλη μέρα επιβιβάστηκαν στο Α/Π «Κρόνος» για να μεταβούν στο Άγιο Όρος. Μόλις έφθασαν, αμέσως πήγαν στη Μονή Βατοπεδίου, όπου ο ηγούμενος και οι μοναχοί τους επεφύλαξαν αβραμιαία φιλοξενία. Σε δύο μέρες, με την αρμόζουσα ιεροπρέπεια και κατάνυξη, ιερείς και μοναχοί μετέφεραν την Άγια Ζώνη της Θεομήτορος, ένα σταυρό με Τίμιο Ξύλο και τα θαυματουργά λείψανα του Αγίου Τρύφωνος στο Α/Π «Κρόνος», που αναχώρησε αμέσως για τη Χίο.

Η άφιξη

Στις 8 Αυγούστου, ημέρα αφίξεωςτου πλοίου, χιλιάδες λαού από την πόλη και τα χωριά συγκεντρώθηκαν από το πρωί στην Προκυμαία και περίμεναν με Βαθιά συγκίνηση και μεγάλη ευφροσύνη για να υποδεχθούν και να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη, που κατά την παράδοση είναι εκείνη την οποία η Παναγία, ανερχόμενη στους ουρανούς, παρέδωσε στον Απόστολο Θωμά, τον οποίον «συνάντησεν αιθερίως προς διαπίστωση της μεταβάσεως αυτής εις τους ουρανούς». Στην Προκυμαία προσήλθαν επίσης όλες οι πολιτικές, δημοτικές, στρατιωτικές, δικαστικές αρχές της πόλεως, με επικεφαλής τον Σεβ. μητροπολίτη Ιερώνυμο, περιστοιχούμενο από τον Επίσκοπο Γρηγόριο, τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Μυρσινιδίου Αμβρόσιο και τους ιερείς όλων των Εκκλήσεων της Χίου. Παντού υπήρχε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Στις 15.00 το Α/Π «Κρόνος», με συνεχείς και παρατεταμένους συριγμούς, εισέρχεται σημαιοστολισμένο στο λιμάνι μας, ενώ οι καμπάνες όλων των ναών ηχούσαν χαρμόσυνα. Ρίγη θρησκευτικής εξάρσεως καταλαμβάνουν όλους, όταν ο πρωθιερέας του μητροπολιτικού Ναού Μιχαήλ Κοντολέων κατέρχεται του ατμόπλοιου κρατώντας την ολόχρυση θήκη – στολισμένη με πολύτιμους λίθους και μικρές εικόνες από σμάλτο – η οποία περιέχει την Άγια Ζώνη της Θεοτόκου. Στρατιωτικό άγημα αποδίδει τιμές, ενώ οι πιστοί με κατάνυξη και ευλάβεια σταυροκοποιούνται και προσεύχονται. Ο Μητροπολίτης και οι επίσημοι, βαθιά συγκινημένοι, προσέρχονται και ασπάζονται την Άγια Ζώνη της Παναγίας.

Η πομπή

Αμέσως σχηματίζεται μια μεγαλειώδης πομπή. Προηγούνται τα εξαπτερύγα των εκκλησιών και τα λάβαρα των Σωματείων. Έπονται οι ιερείς και οι διάκονοι, το ολόχρυσο ιερό κιβώτιο και κατόπιν οι Μητροπολίτες. Ακολουθούν οι Αρχές και ο ευσεβείς λαός της Χίου. Κατά τη διέλευση της πομπής από τους δρόμους της πόλεως, τα πλήθη των πιστών εκδηλώνουν με κάθε τρόπο τα θρησκευτικά τους συναισθήματα. Άλλοι γονατίζουν, άλλοι κλαίουν από συγκίνηση, άλλοι προσεύχονται, άλλοι ραίνουν τα ιερά κειμήλια και τα άγια λείψανα με λουλούδια και ροδοπέταλα.

Στην πλατεία Βουνακίου, μπροστά από το μέγαρο της Νομαρχίας, αναπέμπεται θερμή δέηση. Στη συνέχεια η πομπή διέρχεται την Απλωταριά και δια των οδών Μητροπόλεως και Κουντουριώτου έφθασε στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας, όπου το ιερό κιβώτιο εναποτέθηκε σε ειδική εξέδρα για λαϊκό προσκύνημα.

Ακολούθως, μέσα σε ατμόσφαιρα μεγάλης κατανύξεως, εψάλη ο Μέγας Παρακλητικός Κανών της Παναγίας. Η Αγία Ζώνη παρέμεινε στη Χίο για ένα μήνα.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Ζώνη υφάνθηκε από την ίδια τη Θεοτόκο και εφυλάσσετο αρχικά στα Ιεροσόλυμα, οπότε το 458, με διάταγμα του αυτοκράτορα Λέοντα Α’ κατατέθηκε στο νησί της Παναγίας των Βλαχερνών, έναν από τους λαμπρότερους ναούς της Κων/πόλεως. Τον 14ο αιώνα ο Σέρβος ηγεμόνας Λάζαρος ο Α΄ παρέλαβε την Αγία Ζώνη από την Κων/πολη και την εδώρισε στη Μονή Βατοπεδίου, στην οποία φυλάσσεται μέχρι σήμερα σε ειδικό περικαλλή ναό που έκτισε το 1526 ο ηγεμόνας της Βλαχίας Νεαγός.

Πηγή: Γεωργίου Στεφ. Σκαρβέλη, εφημερίδα «πολίτης», Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

http://vatopaidi.wordpress.com

1801 - Οι αποστάσεις των μοναστηριών μεταξύ τους, από Δάφνη και από Καρυές

Μια ομάδα προσκυνητών συναντήθηκε με Γέροντα μοναχό σε μονοπάτι του Αγίου Όρους. Μετά την ολιγόλεπτη συνομιλία τους, τον ρώτησαν πόση ώρα απέχουν από τον προορισμό τους. Ο Γέροντας χωρίς να πολυσκεφθεί απάντησε «και που θέλετε να ξέρω». 

Η απάντηση όπως ήταν φυσικό δυσαρέστησε την παρέα και υπήρξαν σχόλια.  Πριν όμως περπατήσουν 40-50 μέτρα ακούν τη φωνή του Γέροντα να τους λέει: «Έτσι όπως περπατάτε θα χρειαστείτε δύο ώρες και είκοσι λεπτά».

Συμπέρασμα:  Στον πίνακα που ακλουθεί θα λάβετε υπ’ όψη σας μόνο τα χιλιόμετρα. Η ώρα που θα τα διανύσετε είναι δική σας υπόθεση.

"κλικ" στον πίνακα για μεγέθυνση

1800 - Ο Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού ψάλλει το «Άξιον Εστί» - Cuviosul Dionisie Ignat - Axionul Maicii Domnului

http://proskynitis.blogspot.gr

Σχετικά:

1514 - Μια ανέκδοτη φωτογραφία του Γέροντα Διονυσίου της Κολιτσού (Σεπτ. 1926)

1031 - Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού «Το δευτερόλεπτο που ζούμε, εκείνο είναι δικό μας»

1799 - Πανήγυρη Καλύβης Ἁγίου Άκακίου 2012

Μέ λαμπρότητα καί κατάνυξη γιορτάστηκε καί ἐφέτος ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό Ἁγιώνυμο Ὄρος τοῦ Ἄθωνα, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, πού γιά τό λόγο ὅτι εἶναι ἀφιερωμένο σ᾿ αὐτήν, πανηγυρίζει ὁλόκληρο ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη. Ἰδιαίτερα στή σκήτη Καυσοκαλυβίων, ἡ προστάτιδα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος τιμήθηκε μέ ὁλονύκτια ἀγρυπνία στό πάνσεπτο Κυριακό τῆς σκήτης καί πανηγυρική θεία λειτουργία στήν πανηγυρίζουσα ἱερά καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου.

.......Κι αὐτό, καθώς τό παρεκκλήσιο τῆς Καλύβης ἀφιερώθηκε ἀπό τόν ἱδρυτή τῆς Σκήτης ἀλλά καί τῆς Καλύβης, ὅσιο Ἀκάκιο τόν Καυσοκαλυβίτη, στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Τό παρεκκλήσι, τό ἀρχαιότερο στή Σκήτη, κτίστηκε τό 1747 ἀπό τόν ἱερομόναχο Ἰωνᾶ Καυσοκαλυβίτη καί ἱστορήθηκε τό 1759 ἀπό τό ἐργαστήριο τοῦ ὁσίου ἱερομονάχου Παρθενίου Σκούρτου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων.

.......Της Πανηγύρεως προεξῆρχε ὁ καθηγούμενος τῆς μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ Μετεώρων ἀρχιμανδρίτης Πολύκαρπος, πλαισιούμενος ἀπό Καυσοκαλυβίτες πατέρες ἀλλά καί προσκυνητές.

http://agioritikoslogos.blogspot.gr