Πώς ενήργησε ο Θεός στο λάθος αυτό, των πρωτοπλάστων; Ήταν αυστηρός; Άδικος; Τους καταδίκασε σε θάνατο; Η απάντηση είναι όχι! Ως δίκαιος Κριτής, αλλά ταυτόχρονα και ως φιλόστοργος Πατέρας, χρησιμοποίησε το λάθος τους ως μέσο επιστροφής. Με την «τιμωρία», την έξοδο από τον Παράδεισο, τους οδήγησε να κατανοήσουν οι ίδιοι τα τραγικά για τους ίδιους αποτελέσματα του λάθους τους, ώστε να ξεκινήσουν με δική τους επιλογή πάλι, οι άνθρωποι, την προσπάθεια για επιστροφή.
Από την στιγμή της δημιουργίας μέχρι σήμερα μπορεί να αναλογιστεί
κανείς πόσα λάθη έχουν γίνει στην ανθρωπότητα; Αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι, παρά τα αμέτρητα και πολλές φορές ολέθρια λάθη της, η ανθρωπότητα συνεχίζει την πορεία της μέσα στον χρόνο, γράφοντας ταυτόχρονα και την ιστορία της.
Πώς, όμως, μπορούμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε την έννοια του λάθους; Ως «λάθος» εννοούμε κάθε επιλογή ή απόφαση, που μας βγάζει από την σωστή πορεία. Ποιος, όμως, μπορεί να αποφασίσει για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, όταν στα πλαίσια της ελευθερίας του ανθρώπου, καθένας αποφασίζει ελεύθερα για τον εαυτό του και την πορεία που θέλει να ακολουθήσει;
Πριν πούμε, λοιπόν, για το λάθος, θα πρέπει να μιλήσουμε για την ελευθερία της επιλογής! Η ελευθερία είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο μαζί με την αγάπη και την απλότητα. Αυτά είναι τα γνωρίσματα που πρέπει να διέπουν την ζωή του ανθρώπου.
Είναι ελεύθερος ο άνθρωπος σήμερα; Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν δεσμεύεται από τίποτα και κανέναν, ώστε ελεύθερα να επιλέγει τον τρόπο που ζει, που σκέφτεται και επικοινωνεί με τους άλλους.
Ο χρόνος, το άγχος, ακόμη και η μόδα, έχουν κυριαρχήσει στην ζωή του ανθρώπου, δεσμεύοντάς τον στην κυριολεξία, επηρεάζοντας την ίδια του την ζωή και τις επιλογές του. Συνεπώς, είναι δύσκολο να ομιλούμε για ελεύθερη επιλογή. Μπορούμε να ομιλούμε όμως για «λάθος» πορεία.
Η «λάθος» πορεία έχει αλλάξει ριζικά την ζωή του ανθρώπου. Δεν θα αναφερθούμε σε όλες τις αλλαγές, αλλά στην βασική, που είναι η χαρά! Ο σημερινός άνθρωπος δεν χαίρεται! Η απελπισία και η ταραχή έχει κυριαρχήσει, δεν υπάρχει η δύναμη για επιστροφή. Τα λάθη τονίζονται έτσι ακόμη περισσότερο, ώστε να βαραίνουν πολύ την ψυχή, τόσο, ώστε να μην μπορεί να σηκωθεί από την πτώση.
Το μόνο που έχει απομείνει στον άνθρωπο, για να τον βοηθήσει και να τον σηκώσει από την πτώση του, είναι να στρέψει το βλέμμα του στον Θεό και να Τον δει.
Να δει πώς ο Θεός έπλασε τον ίδιο τον άνθρωπο.
Να δει πώς ο Θεός φέρθηκε στο «λάθος« των πρωτοπλάστων.
Να δει πώς ο Θεός φέρεται στον άνθρωπο μέχρι σήμερα.
Να δει την γλυκιά ουράνια αγάπη, με την οποία έρχεται στοργικά ο Θεός, ως Πατέρας, να αγκαλιάσει, να παρηγορήσει, να ελέγξει και να επαναφέρει το δημιούργημά Του στην πρώτη κατάσταση.
Τα λάθη μας δεν εμποδίζουν την αγάπη του Θεού. Είναι πολύ μικρά εμπρός σ' αυτήν την αγάπη! Γιατί, άραγε, τα λάθη των συνανθρώπων μας να εμποδίζουν την δική μας αγάπη, όταν η αγάπη του Θεού παραβλέπει και τα δικά μας;
Ασχολούμενοι με τα λάθη των άλλων βαραίνουμε, κουραζόμαστε, χάνουμε την χαρά από την ζωή μας. Τον δρόμο για να βρούμε την χαρά μάς τον δείχνει με την στάση Του ο Θεός!
Δική μας η επιλογή!
†Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου