1892 - Πρόταση για ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού στο Άγιο Όρος

.......Το 1955, (δείτε την ανάρτηση αρ. 718), η Ιερά Μονή Αγίου Παύλου ζητά από την Ιερά Κοινότητα την αυστηρή απαγόρευση των ραδιοφώνων στο Άγιο Όρος. Είκοσι χρόνια μετά Αγιορείτης μοναχός, με επιστολή του ζητά την ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού στον ιερό Τόπο. Διαβάζοντας την επιστολή βλέπουμε τις ομοιότητες που υπάρχουν με τις σημερινές συζητήσεις-αντεγκλήσεις για το αν πρέπει οι μοναχοί να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.

Ζώμεν εις ένα κόσμον ραγδαίως μεταβαλλόμενον. Ο Πολιτισμός, ως δεινός πειραστής, ανακατατάσσει τας αξίας δοκιμάζων την αντοχήν των, ενώ η Τεχνική δια νέων διαρκώς εφευρέσεων αποδεσμεύει τον άνθρωπον εκ της φύσεως και τον υποτάσσει - συνειδητώς ή ανεπιγνώστως - εις την μηχανήν. Εις την αγωνιώδη αυτήν πάλην μεταξύ της Τεχνικής και του Πνεύματος παριστάμεθα και ημείς τα τέκνα της Εκκλησίας θεαταί. Όλα αυτά τα «θαύματα της Τεχνικής» μας γίνονται γνωστά δια πρώτην φοράν διότι δεν υπάρχει προηγούμενον εις τους παρελθόντας αιώνας. Απολαμβάνομεν όμως των αγαθών του πολιτισμού - κατά το μάλλον ή ήττον - όπως και αυτά τα «έθνη». Η Εκκλησία όμως; Ποίαν θέσιν να τηρήση η Εκκλησία απέναντι της Τεχνικής; Εάν αρνηθώμεν την Τεχνικήν θα τεθώμεν εκτός της Ιστορίας. Εάν πάλιν υποταχθώμεν εις αυτήν θα χάσωμεν τον προορισμόν μας, την μοναδικότητά μας, την θεοπνευστίαν μας. Τι έδει ποιήσαι; Ο μυστικισμός της Εκκλησίας μας, η «ησυχία», η «φυγή κόσμου» η «έρημος» λέξεις αι οποίαι ετήρουν την πρωτοχριστιανικήν και αρχέγονον ζωτικότητα μέχρι χθες, σήμερον εμφανίζονται ως εφθαρμένον νόμισμα. Ένα πελώριον ηθικόν πρόβλημα εγείρεται. Ποία η θέσις μας; Ο Πολιτισμός συναγωνίζεται την Εκκλησίαν και την ξεπερνά. Η Εκκλησία έδινε κατευθύνσεις εις τον άνθρωπον, του υπεδείκνυε το ηθικόν δέον, του ηρμήνευε την γνησίαν διδαχήν του Κυρίου μας. Αυτή εχάρασσε την Ιστορίαν αυτή πηδαλιουχούσε την ναυν του Κόσμου, αυτή ωκοδόμει τον Χριστιανικόν Πολιτισμόν ανεξαρτήτως γεωγραφικών ή άλλων διαχωρισμών.

Σήμερον όμως άλλοι είναι οι οικοδόμοι του Πολιτισμού, οι οποίοι και αναπτύσσουν μεγάλην δραστηριότητα προς επιβολήν των επιγείων σχεδίων των. Το μέλλον διαγράφεται ζοφερόν δι' όλους. Σωτήρες δεν υπάρχουν ούτε και θα υπάρξουν εκτός Ενός. Ο αποστολεύς δε της επιστολής αυτής δεν εμφανίζεται ως σωτήρ του κόσμου. Η διαφώτισις όμως, η αλίευσις και η κατάδειξις της οδού της βασιλείας παραμένει επιτακτικόν καθήκον δι όλους. Θα κάμωμεν μίαν εισήγησιν μετά φόβου μεν αφ' ενός διά το καινόν του πράγματος, μετ' ευελπιστίας δε αφ' ετέρου διότι το μέτρον που υποδεικνύεται εδώ είναι αποτελεσματικώτατον. Πρόκειται λοιπόν δια την εγκατάστασιν ραδιοφωνικού σταθμού εν Αγίω Όρει.

Τα τέκνα του αιώνος τούτου έχουν μέτωπον κοινόν και πολλάς μάχας κερδίζουν. Τούτο επιτυγχάνεται δια του τύπου και των τηλεοπτικών καθώς και των ραδιοφωνικών μέσων μαζικής ενημερώσεως. Ούτω μία αχαλίνωτος και οργιάζουσα προπαγάνδα μεγάλης ποικιλίας διοχετεύεται καθ' ημέραν δια των αισθήσεων εις την ψυχήν του ανθρώπου. Η ενημέρωσις είναι συνεχής δια να επιτευχθή η πλύσις του εγκεφάλου. Και όλη αυτή η προπαγάνδα σκοπόν έχει το κτίσιμο ενός ιδανικού - ως πιστεύεται - κόσμου. Εδώ είναι το κρίσιμον σημείον εις το οποίον θα πρέπη να αναμετρηθώμεν.

Μετά θαυμασμού αναμιμνήσκεταί τις την Εκκλησίαν των χρόνων της Τουρκοκρατίας η οποία επρωτοστάτει εις πάσαν φιλοπρόοδον εκδήλωσιν. Αναφέρομεν ενδεικτικώς την Τυπογραφίαν την οποίαν η Εκκλησία αμέσως υιοθέτησε.

Το όφελος εκ της χρησιμοποιήσεως του ραδιοφώνου θα είναι μείζον του οφέλους της Τυπογραφίας. Δια τούτο και η πίστις θα εξαπλωθή και οι πιστοί θα στηριχθούν και οι άπιστοι θα εύρουν αντίπαλον ισχυρόν. Το ραδιόφωνον δεν αποτελεί την διαχωριστικήν γραμμήν μεταξύ του αγίου και του βεβήλου, καθώς δεν αποτελεί τοιαύτην ούτε η Τυπογραφία η οποία υπό μεν των ευσεβών χρησιμοποιείται προς δόξαν του Κυρίου, υπό δε των ασεβών χρησιμοποιείται δια την διάδοσιν της προπαγάνδας των. Το ραδιόφωνον παρέχει πολλάς δυνατότητας προς διάδοσιν του εκκλησιαστικού μας θησαυρού. Σήμερον δεν υπάρχει χώρα η οποία να μη εκπέμπη ερτζιανά. Διατί ημείς να υστερούμεν; Δύναταί τις καθ' εκάστην ώραν ν' ακούη ελληνικάς εκπομπάς εξ Αγγλίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Ηνωμένων Πολιτειών, Ιταλίας, Ουγγαρίας, Πορτογαλίας, Ρωσίας, Τσεχοσλοβακίας.

Τρεις ραδιοφωνικοί σταθμοί, ο του Βατικανού, του Μόντε Κάρλο και της Λισσαβώνος εκπέμπουν θρησκευτικά προγράμματα εις 30 και πλέον γλώσσας. Οι δύο τελευταίοι ομιλούν και εις την Ελληνικήν. Η ατμόσφαιρα κατακλύζεται κυριολεκτικώς υπό των ερτζιανών.

Πολλάκις εξέφρασα την γνώμην μου εις αδελφούς Χριστιανούς του Παραπετάσματος και ενεθουσιάσθησαν. Θέλει, επιθυμεί ο λαός να ακούση κάτι γνησίως ορθόδοξον και πατερικόν. Διατί δεν του προσφέρομεν λόγον σωτήριον αληθείας;

δ. μ. δ.

Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό 

ΑΘΩΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Τεύχος 25-26, 

Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1975