[…]Εύγε σου, πάτερ Ιωσήφ, για τις
σημαίες, που έστησες και ύψωσες στις κορυφές σου. Την Ελληνική και την
Βυζαντινή. «Διάβασες», ως φαίνεται, τη χρόνια σκέψη μου, αντέγραψες τους
σχεδιασμούς μου, μούκλεψες τα πρωτεία. Εμένα με καθυστέρησαν σε τούτο, όπως και
σε πολλά άλλα, οι άλλες έγνοιες. Έκαμψε, ως μη ώφειλε, τους ενθουσιασμούς μου η
ηλικία, ατόνισε στην ψυχή μου η ζωηρότης των συμβόλων του Γένους μας και δεν
σφυροκοπούν όπως πρώτα στην καρδιά μου της υπερχιλιόχρονης αγιορείτικης
Ιστορίας οι επιταγές. […]
[…]Σε κατασπάζομαι γι΄ αυτή σου
την πρωτοβουλία και συγχαίρω και συγκινούμαι καθώς ρίγη πατριωτισμού διαπερνούν
την ύπαρξί μου, βλέποντάς τες να κυματίζουν στην πνοή του ανέμου και να
ελληνοχρωματίζουν και χρεωστικά βυζαντιώνουν τον Τόπο, τον αέρα, το Αιγαίο. […]
[…]Και αν τυχόν σου έρθουν άλλοι
σαν κι εκείνους, που σαχλόχασκαν για το θέαμα και περιγελούσαν τον πατριωτισμό
και την ελληνοφροσύνη σου, σε προτρέπω και σε παρακαλώ, απόστρεψε το πρόσωπό
σου απ΄ αυτούς και οικτίρησέ τους. […]
[…]Δυστυχείς, αδίδακτοι,
αριβίστες. Της ηδονής και της ραστώνης θηρευταί, ανιστόρητοι και ανεύρωτοι
διεθνισταί. Δεν τους αγγίζουν τέτοια ιδεώδη, δεν μπορούν να τους συγκινήσουν
τέτοια σύμβολα. […]
[…]Και καθώς έχουμε άκαπνους,
αμπαρουτομύριστους και πατριωτικώς αθέρμαστους και ασυγκίνητους κυβερνήτας και
ταγούς, είναι επόμενο να έχουμε μιμητάς των τους νέους κυρίως, που
πλειοδοτούντες σε πολλαπλό αμοραλισμό, θα ασελγούν περί τα ιερά σύμβολα και θα
φθάνουν μέχρι να τα καίνε στας επετείους του Πολυτεχνείου. […]
Επίσκοπος Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομος,
στο βιβλίο του Ωδή
στα αμάραντα, στον Άθωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου