 |
|
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ,
ηγούμενος της μονής Ξηροποτάμου (1940-1984) (Φωτογραφία: Douglas Lyttle) πηγή φωτογραφίας: http://athosprosopography.blogspot.gr |
Στο λίγο διάστημα που νέος έμεινα στη μονή
Φιλόθεου, άκουγε κάθε βράδυ τους λογισμούς μου με προσοχή, υπομονή, αγάπη,
καλοσύνη κι ευγένεια. Είχε μία γλυκύτητα στην καρδιά του και μια χάρη στον λόγο
του που σ’ αιχμαλώτιζε. Επρόκειτο πράγματι για σεβάσμιο κι ενάρετο Ιερομόναχο.
Γεννήθηκε στον Βόλο το 1940 ο κατά κόσμον Απόστολος Γεωργίου Κουτσιμπός.
.......Το 1963 προσήλθε στη συνοδεία του Γέροντος Εφραίμ στο Λαυριώτικο Κελλί του Αγίου Αρτεμίου στην Προβάτα. Εκάρη μοναχός το 1964. Κατόπιν ακολούθησε τον Γέροντά του στη μονή Φιλόθεου. Η υπακοή του ήταν πάντοτε ολόθερμη και άμεμπτη. Παρά την όχι καλή του υγεία, ζούσε με μισό νεφρό, ήταν πρόθυμος σε κάθε διακονία. Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες τον καλλιέργησαν. Το 1971 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Το 1980 προσήλθε στη μονή Ξηροποτάμου. Στις 9.3.1981 κατεστάθη πρώτος ηγούμενος της κοινοβιακής πλέον μονής.
.......Αγωνίσθηκε και δημιούργησε ένα λαμπρό κοινόβιο. Κατά μαρτυρίες πολλών, «χωρίς ενδοιασμούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι επρόκειτο για μια γνήσια οσιακή και πατερική προσωπικότητα, που συνδύαζε πολλά φυσικά και ψυχικά χαρίσματα με ένα πλούτο ταπεινώσεως και πνευματικής διακρίσεως, που ο αγώνας του και η πολύπλευρη μοναχική πείρα του του εχάρισαν».
.......Μία συντροφιά νέων που τον επισκέφθηκε, γράφει περί αυτού: «Ο Γέροντας κάθεται σ’ ένα γώνιασμα που κάνουν οι πάγκοι στο αρχονταρίκι. Έχει ένα γαλήνιο και σχεδόν διάφανο πρόσωπο. Κάτι μάτια πεντακάθαρα και φωτεινά που δεσπόζουν κάτω από το απλό καλογερικό σκουφάκι. Μέσα σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα που μυρίζει λιβάνι είναι σαν να νιώθει κανείς να ξεχύνεται απλότητα και ειρήνη, ευλογία και παρηγοριά από ολόκληρη την παρουσία του Γέροντα». Περισσότερα
.......Το 1963 προσήλθε στη συνοδεία του Γέροντος Εφραίμ στο Λαυριώτικο Κελλί του Αγίου Αρτεμίου στην Προβάτα. Εκάρη μοναχός το 1964. Κατόπιν ακολούθησε τον Γέροντά του στη μονή Φιλόθεου. Η υπακοή του ήταν πάντοτε ολόθερμη και άμεμπτη. Παρά την όχι καλή του υγεία, ζούσε με μισό νεφρό, ήταν πρόθυμος σε κάθε διακονία. Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες τον καλλιέργησαν. Το 1971 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Το 1980 προσήλθε στη μονή Ξηροποτάμου. Στις 9.3.1981 κατεστάθη πρώτος ηγούμενος της κοινοβιακής πλέον μονής.
.......Αγωνίσθηκε και δημιούργησε ένα λαμπρό κοινόβιο. Κατά μαρτυρίες πολλών, «χωρίς ενδοιασμούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι επρόκειτο για μια γνήσια οσιακή και πατερική προσωπικότητα, που συνδύαζε πολλά φυσικά και ψυχικά χαρίσματα με ένα πλούτο ταπεινώσεως και πνευματικής διακρίσεως, που ο αγώνας του και η πολύπλευρη μοναχική πείρα του του εχάρισαν».
.......Μία συντροφιά νέων που τον επισκέφθηκε, γράφει περί αυτού: «Ο Γέροντας κάθεται σ’ ένα γώνιασμα που κάνουν οι πάγκοι στο αρχονταρίκι. Έχει ένα γαλήνιο και σχεδόν διάφανο πρόσωπο. Κάτι μάτια πεντακάθαρα και φωτεινά που δεσπόζουν κάτω από το απλό καλογερικό σκουφάκι. Μέσα σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα που μυρίζει λιβάνι είναι σαν να νιώθει κανείς να ξεχύνεται απλότητα και ειρήνη, ευλογία και παρηγοριά από ολόκληρη την παρουσία του Γέροντα». Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου