Διηγείται
ο ίδιος ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης
«Το
’35 έγινε γενική επιστράτευση, γιατί είχε κάνει επανάσταση αυτός επάνω εκεί στη
Μακεδονία. Απ’ τη Λευκάδα για να πάω στην Αθήνα έκανα τρείς μέρες με το
σαπιοκάραβο. Κι όσο να φτάσουμε στην Αθήνα, κατεστάλη το κίνημα.
»Όταν
έφτασα στην Αθήνα και κατεστάλη το κίνημα, ήμουν χαμένος. Δεν είχα τίποτα
κανένα γνώριμο. Στρατιώτες είχα, αλλά μετά που έγινα πολίτης… Δυό τρείς μέρες
καθόμουνα στην Αθήνα. Ήταν ένα Λευκαδίτικο ξενοδοχείο και πήγαινα και
κοιμόμουνα το βράδυ εκεί.
»Την
Τρίτη μέρα, να και ένας έρχεται με πλησιάζει και μου λέει: «Έρχεσαι να
πάμε στο Άγιον Όρος;». Λέω: «Που είναι το Άγιον Όρος;». Λέει: «Επάνω, στη
Μακεδονία». Εγώ δεν είχα ιδέα για το Άγιον Όρος ούτε από καλογήρους ήξερα.
Λέω: «Δεν πάμε;». «Ετοιμάσου» μου λέει, «το βράδυ φεύγει το βαπόρι».
Άγνωστος αυτός τώρα.
»Πήγαμε
λοιπόν. Μετά από δύο μέρες, βγήκαμε στη Δάφνη. Απ’ τον Πειραιά το βαπόρι πήγε
κατευθείαν στη Δάφνη. «Τώρα που θα πάμε;». «Θα πάμε στο Ξηροποτάμου το βράδυ», μου
λέει.«Αλλά δεν θα καθίσουμε, θα πάμε στο Κουτλουμούσι. Εκεί θα κοινοβιάσουμε».
»Όταν
φτάσαμε στο Ξηροποτάμου, στην πύλη, τι γίνεται, παιδά; Οι άγιοι Τεσσαράκοντα
Μάρτυρες κατέβηκαν απ’ την εικόνα και μιλούσαν μεταξύ τους επί 20 λεπτά την
ώρας. Κι εγώ τα έχασα. «Θεέ μου, τι γίνεται;», λέω. Οι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες
κατέβηκαν στο προαύλιο του ναού! Λοιπόν, σε λίγο χάθηκαν οι Άγιοι. Τα ’χασα κι
εγώ. Ρώτησα κάποιον: «Ποιοι ήσαν αυτοί έξω που μιλούσαν, κάτι στρατιώτες; Που
πήγαν κι έφυγαν;». «Ποιοι στρατιώτες;», μου λέει.
»Καθίσαμε
το βράδυ εκεί και την άλλη μέρα πήγαμε στο Κουτλουμούσι. Πήγαμε μέσα στη
Γεροντεία, στον ηγούμενο. Εγώ είπα θα καθίσω, κι αυτός είπε θα καθίσει. Και
μετά που είπε θα καθίσει, την άλλη μέρα χάθηκε. Δεν ξέρω τι έγινε. Ψάχνω να τον
βρω, στις Καρυές, παντού, τίποτα.»
Γέρων
Αμβρόσιος Λάζαρης
Πνευματικός
της Μονής Δαδίου
Ιερά
Μητρόπολη Φθιώτιδος
Εκδόσεις
Π. Κυριακίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου