Τον Γαβριήλ τον ασκητή τίποτα δεν
βυθίζει
Εκεί που πάτησε η Αγνή
Αγίασμα αναβλύζει.
Σταυροί με αλμύρα πάνω τους,
κυματοθραύστες πίστης,
κι άψυχα ακόμα
ψέλνουνε το Δόξα εν υψίστοις!
Κυρά μου σε παρακαλώ, την πόρτα να
μην κλείσεις
Ψίθυρος δίπλα στις καρδιές
μάνας Πορταϊτίσσης
Καντηλοφώτιστο θρονί, ήλιος μες
στο σκοτάδι.
Ένα παράθυρο ανοιχτό, καρτέρι για
σημάδι!
Μετά την πρωινή τράπεζα με τις
άλαδες φακές, μπαίνουμε στο καθολικό της Ιβήρων. Ο πανύψηλος πατήρ Λ. μας μιλά
για το ιστορικό της Μονής ξανά. Μαζί μας πολλοί περαστικοί προσκυνητές. Ανάμεσά
τους και ο… Ρωμνιός αδελφός μας ο Σπύρος από την Ενωμένη Ρωμιοσύνη! Χαρήκαμε
τόσο που ανταμώσαμε εδώ στον ομφαλό της Ιβήρων, πάνω στο ψηφιδωτό δάπεδο με την
τεράστια ιστορία. Έργο δέκα αιώνων ασύλληπτης έμπνευσης και τέχνης. Τάλαντα που
υπερπολλαπλασιάστηκαν και φανερώνονται σε ψηφίδες μπροστά μας.
Σμάλτα, μάρμαρα και γρανίτες,
χρώματα φωτεινά που παιχνιδίζουν αέναα με του ιλαρού φωτός τις
δεσμίδες, σχήματα που δεν σταματούν να προσφέρουν ιερούς συμβολισμούς του
ανάρχου και του ατελευτήτου. Το τρίμορφο στα δεξιά όλους μας ευλογεί
καθώς βγαίνουμε. Αρώματα αθανασίας ξεχύνονται από τα λείψανα στον μικρό
ναό των Αρχαγγέλων εντός του καθολικού. Συγκεντρωμένοι εκεί εκατοντάδες
Άγιοι. Πριν χρόνια ο π. Λ. μας είχε δώσει έναν έντυπο κατάλογο με αριθμημένα τα
λείψανα. Είχαμε τότε τόσο εκπλαγεί από το πλήθος. Όλο το συναξάρι ενώπιόν μας
ξανά! Όπως πάντα κάτι διαφορετικό τώρα θα μιλήσει μέσα σου από τούτον τον
θησαυρό .
Το δεξί πόδι της Αγίας Φωτεινής
της Σαμαρείτιδος. Άφθαρτο, έτοιμο πάλι να σπεύσει στην πόλη, εκεί να οδηγήσει
την γυναίκα εκ της Σαμαρείας, για να διαλαλήσει πλέον σε όλους: δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς
εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα!
οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός!
Να και 3 αδέλφια μαζί στην ίδια λειψανοθήκη! Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος
Νύσσης και Αγία Μακρίνα! Τρείς από την Αγία Οικογένεια των οκτώ, εδώ
μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας ενωμένοι.
Των τριών αυταδέλφων τα θεία
λείψανα… ξεκινά κάποιος να σιγοψέλνει προς το Συνάναρχον λόγον σε ήχο πλ
του α΄ το απολυτίκιο που υπάρχει μέσα στη λειψανοθήκη και έχουν συνθέσει οι
Ιβηρίτες για τους τρεις τους! Δίπλα τους έχουν οι Άγιοι την
αγαπημένη τους αδελφή! Αυτή που τους ενέπνευσε την δούλωση στον Ελευθερωτή
Χριστό! Θεία γεννεά, Όκτάριθμον σύστημα των θεραπόντων Χριστού.
Μεσημέρι πρώτης μας μέρας στο Όρος.
Όπως πάντα οι φυσικοί όροι και οι νόμοι αποκτούν τις οικείες μας πλέον
Αθωνικές τους ιδιότητες. Ο χωροχρόνος σε μια απερινόητη αδρανοποίηση. Πότε ήταν
που ξημέρωσε και πόσα χώρεσαν σε αυτήν την απόσταση; Χίλιες μέρες μας, σαν μια
ακόμα στην παράταση του ελέους του Πανευεργέτη. Χίλιες νέες πρωτοσυνάντητες
εκφάνσεις του Θεού σε μια εικόνα, σε μια μορφή σε ένα μικρό κομμάτι
γης, σε έναν Σταυρό φτιαγμένο πρόχειρα με κομμάτια από σπασμένο καλάμι,
με ένα ξεφτισμένο σχοινί για ένωση. Δίπλα του χαραγμένα σε μαρμαρόπετρες
ονόματα εμπεριστάτων. Που το καταλάβατε; εύλογα θα ρωτήσει κάποιος. Μα στο
Σταυρό, πάντα ο πόνος είναι ακουμπισμένος.
Και όποιος απαρνιέται τον εαυτό
του για να τον ακολουθήσει, στα σίγουρα δοκιμάζει περιστάσεις θλίψεων και
πόνου. Αυτόν τον φτηνό και συνάμα τόσο πανάκριβο Σταυρό, τον αντικρίσαμε κοντά
στο αγίασμα της Ιβήρων. Εκεί που πρωτοπάτησε η Έφορος του Άθω Πορταϊτισσα,
σαν ο καλόγερος Γαβριήλ έβγαλε την ευκλεή εικόνα της, έξω από την θάλασσα
όπου εκείνη όρθια επέπλεε . Σαν άλλος Πέτρος ο μοναχός, νίκησε την
ολιγοπιστία και την τάξη της φύσεως και περπάτησε πάνω στα κύματα για να την
παραλάβει. Εκεί που με δέος και ανείπωτη ευλάβεια την απέθεσε μόλις βγήκε στη
στεριά, ανέβλυσε και αναβλύζει ως και σήμερα αγίασμα .. Συνήθως
βιαστικά ερχόμαστε στην αναχώρησή μας, μα σήμερα θέλαμε να έχουμε χρόνο μπροστά
μας για να συνειδητοποιήσουμε την ευλογία και τούτου του σεβάσματος
. Η ροή των προσκυνητών αδιάκοπη. Ένας ασκητικότατος Δεσπότης με ευλάβεια και
σιωπηλά πλησιάζει. Προσκυνά, πίνει αγιασμένο νερό από το κοινό κουπάκι και
συγκινημένος βγαίνει. Παίρνουμε την ευχή του και εισερχόμαστε και εμείς.
Λίγα σκαλάκια πιο κάτω από τη γη ,
άλλη μια Ζωοδόχος πηγή να δροσίσει και να σβήσει . Λαξεύματα και οπές
στους τοίχους . Όλα σαν να φτιάχτηκαν για να φανερώνουν το άχραντο
πρόσωπο της Προστάτιδος. Παντού ξεπροβάλλει αυτό όπως και ο Σταυρός . Στα
δέντρα στους τοίχους και στις μάντρες σε πόρτες και παραθύρια. Από κάθε
υλικό, φτιαγμένοι για να αντέχουν και να αποκρούουν επιθέσεις .
Στον αρσανά της Ιβήρων το ψαράδικο καϊκι περιμένει τους δικούς του
εκατόν και πεντήκοντα ιχθύς να ευλογηθεί . Στην άκρη ένας σιδερένιος
Σταυρός καρτερά τρικυμισμένα νερά να σπάσουν πάνω του . Ακλόνητος και
απειρόφοβος …αρσανάρης . Σκουριά και αλμύρα μαρτυρούν τα παλαίσματα
και τις νίκες του . Φύλακας και φάρος θραύει κύματα άγρια επαφρίζοντα αισχύνας
…( ΙΟΥΔΑ 13) Λίγη ξεκούραση στο δωμάτιο ως τον εσπερινό . Ο Θεοδόσης
και ο Φώτης γράφουν ονόματα για μνημόνευση. Δεν μένει ίχνος λευκού στο
χαρτί τους. Ο Νίκος σημειώνει μνήμες της πρώτης μέρας στο δικό του
τετράδιο . Στην διπλανή βιβλιοθήκη αναζητάμε λόγον αγαθόν . Μας τον προσφέρει ένας
αοίδημος πολυγραφότατος Ιεράρχης , ο κυρός Διονύσιος Ψαριανός μέσα από
ένα υπέροχο πόνημά του με τίτλο : Εικόνες έμψυχοι . Εκεί Αγιολογικά
κηρύγματα του μακαριστού Σερβίων και Κοζάνης . Ένα τρίπτυχο
ζωής η Ορθόδοξη Λατρεία . Συναξάρι , τροπάρι , εικόνισμα ! Όχι θεωρίες.
Μόνο Φως ! Πρόσωπα και γεγονότα στη ζωή της Εκκλησίας !
Στο καθολικό για τον
εσπερινό. Ο Σταυρός με το τίμιο ξύλο ακόμα στο προσκυνητάρι , μέσα
σε μια φωλιά σταυρολούλουδων , κάπως μαραμένων από τις μέρες στην
όψη και στην αφή , μα όχι στην ευωδία. Ζυγώνει η απόδοση της Εορτής Του.
Το μεγαλείο του , ανεξάντλητο στα γράμματα του Μηναίου και αυτών των σελίδων
του Σεπτέμβρη . Με την πεποίθηση του Σταυρού μια χορεία εκλεκτή , μια Θεόπεμπτη
οικογένεια , προπορεύεται των Αγίων της νέας ημέρας . Στον κοντινό μας
Μυλοπόταμο πανηγυρίζουν και αγρυπνούν απόψε για τον προστάτη τους !
Ο Άγιος Ευστάθιος, ο Έλληνας στρατηλάτης Πλακίδας , με την Ιώβειο
υπομονή που πάντα θριαμβεύει και στεφανώνεται ! Σε λίγες γραμμές δοξαστικού όλα
ζωντανεύουν μπροστά σου ! Σήμερα η κλήση , ο αγώνας, το μαρτύριο, το
στεφάνι του Παραδείσου ! Όλα στον ευλογημένο Ενεστωτικό της Ορθοδοξίας μας .
Ξανά τα λόγια του μακαριστού Διονυσίου στο προσκήνιο ! Ένα τρίπτυχο
ζωής η Ορθόδοξη Λατρεία . Συναξάρι , τροπάρι , εικόνισμα ! Πόσο νόημα
αποκτούν τα γραφτά του λόγιου Δεσπότη, ιδίως όταν
εισέρχεσαι στο παρεκκλήσι της Πορταϊτισσας . Δεν έχεις ανάγκη τίποτα να
θυμηθείς από όλα όσα έχεις διαβάσει ή έχεις ακούσει ..
Γεμίζει η ψυχή σου από την θέα Της
! Να αρθρώσει λέξη η γλώσσα ή ο νους δεν καταφέρνει ! Μόνο της ψυχής τα μάτια ,
δεν χορταίνουν να ρουφάνε την κάθε ιερή στιγμή ! Παράκληση ξεκινά μπροστά στην
Πορταϊτισσα . Όλοι όρθιοι , στριμωγμένοι , μα τόσο χαρούμενοι για αυτήν την
εμπειρία αληθινής Ζωής . Ρύσαι πάσης ανάγκης, και προβολής Άχραντε,
ταύτην σου την ποίμνην Παρθένε, ανακειμένην σοι, και πάσαν άδικον βουλήν διάλυε
τάχος, κατ΄αυτής δεόμεθα, ω Πορταΐτισσα. Διάσωσον ω Πορταΐτισσα Πάναγνε
Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας
τη ση σκέπη. Νόσους ποικίλας θεραπεύει, και ακάθαρτα πνεύματα
διώκει, της Εικόνος της σης, η χάρις Θεοτόκε εντεύθεν Πορταΐτισσα, πάσα
γλώσσα σε δοξάζει. Ψέλνει ο ηγούμενος Ναθαναήλ και οι Ιβηρίτες .
Μετανίζουν όλοι μπροστά της και κάτι της ψιθυρίζουν . Φτάνουν μπροστά της,
να της απιθώσουν πόθους και πάθη . Ικέτες της θείας της επέμβασης , εν
εκείνη τη ώρα από τα χέρια του πονηρού κοσμοκράτορος . Γεμάτο το αργυρωμένο
πουκάμισό της από τάματα . Αμέτρητα επισκοπικά και ιερατικά εγκόλπια ,
μετάλλια, παράσημα , ανεκτίμητα τιμαλφή . Κάποτε, ένας προσκυνητής σκανδαλίστηκε
από το πλήθος των αφιερωμάτων.
- Εγώ
, σκεφτόταν, την Παναγία την θέλω ταπεινή και φτωχή , όχι
πλούσια, πλουμισμένη με ασήμια και χρυσάφια … Σαν πήρε τον
ανήφορο να φύγει , τον έπιασε ένας πόνος αβάσταγος .- Παναγία μου! φώναξε
, βοήθα με, Παναγία μου και εγώ θα σου φέρω δυο χρυσά φλουριά
! Αμέσως γίνηκε καλά ! Λίγο πιο πάνω του παρουσιάστηκε η ίδια η Παναγία
και του λέει : -Έτσι έχω γεμίσει με φλουριά και τάματα ! Ποτέ δεν
ζήτησα τίποτα να μου φέρουν!
Σκέφτομαι πως τα περισσότερα
από αυτά τα ολόλαμπα ταξίματα , κάποτε ακουμπούσαν στο μέρος της καρδιάς όσων
τα αφιέρωσαν .. Τώρα αγγίζουν την ακατάπαυστα δεομένη, την σφόδρα
σύμπονη και συμπάσχουσα καρδιά της Κυρίας Θεοτόκου. Εμείς δεν σου φέραμε
τίποτα Δέσποινα του κόσμου … Ούτε καν λίγα φτωχά αγριολούλουδα όπως εκείνα που
σου έφερνε ο Άγιος Παϊσιος, που ντρεπόταν να έρθει μπροστά σου , να σε
εκλιπαρήσει με άδεια χέρια! Λάβε σαν τάμα μας , ό,τι πιο πολύτιμο
έχουμε πάνω μας , την ρανίδα από το δάκρυ που ξεπρόβαλλε Παναγιά
μου αυτήν την ευλογημένη ώρα και κράτα το εκεί , στο μέρος της
απέραντης καρδιάς σου , αληθινό και αστέγνωτο. Και πρέσβευε Μάνα Πορταϊτισσα
Στον τα πάντα Παρέχοντα, να μας χαρίσει διεξόδους υδάτων επεί ουκ
εφυλάξαμεν τον νόμον Του.(ΨΑΛΜ.118,136)
Εν εσπέρα, πρωί, και μεσημβρία ,
εν ημέρα, νυκτί και πάση ώρα, και εν παντί καιρώ καθικετεύω σε, στένων και δακρύων,
ασπάζομαι φόβω σην σεπτήν Εικόνα. Δεν σταματήσαμε να μπαινοβγαίνουμε στο
παρεκκλήσι της Πορταϊτίσσης . Σε κάθε ευκαιρία και μέσα στην ημέρα , κάθε
που ξεκλείδωνε για περαστικούς προσκυνητές ο …επόπτης της χάριτος ο
…ανοιξαντάρης Θεοδόσης μας έδινε το σύνθημα :- Άνοιξε η
Παναγία ! Μετά την εσπερινή τράπεζα , ξανά εκεί λοιπόν για το
Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της ! Δεν έλειπε πάλι κανείς ! Νιώθουμε το
ομοθυμαδόν των Ιβηριτών στο τελευταίο χαίρε , στο Άξιον Εστίν και στο απολυτίκι
της : Την θείαν Σου Εικόνα δεδεγμένοι εν θαύματι, Πυλωρόν Παρθένε και
σκέπην και Προστάτιδα έχομεν, του κλήρου σοι οι τρόφιμοι αεί, και Σου ως
αφομείωμα ημείς, την Αυτήν Σου προσκυνούντες από ψυχής, βοώμεν σοι Θεοτόκε ˙
δόξα τη παναγάθω Σου βουλή, δόξα τη προστασία Σου, δόξα τη προς ημάς Αγνή θεία
προνοία Σου.
Γονατίζουμε όλοι για τελευταία
φορά πριν τον βαθύ όρθρο. Σε λίγο η Πορταϊτισσα μένει μόνη . Οι μεγάλες
καντήλες της, με το αστείρευτο καθάριο φως τους, ικανό να
διαλύσει και το πιο άγριο σκοτάδι , δορυφορούν την Πάνσεπτη Κόρη με μια
ασύνορη ζώνη ακτινοβολίας ! Νύχτα σιγά-σιγά σκεπάζει την αυλή της . Λίγα
μέτρα πιο πάνω , το παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου . Στέκομαι και από τα
θαμπωμένα του τζάμια κοιτάω μέσα . Στα σίγουρα ο άνθρωπος μπορεί να σταματήσει
τον χρόνο σε ό,τι τον αγιάζει . Δεν έχουν αγγίξει σχεδόν τίποτα οι Ιβηρίτες .
Δεν έχουν παραμελήσει , έχουν σεβαστεί ! Συναντώ τον Φώτη , πού αλλού ;
έξω απ την Πορταϊτισσα . «Κλέβει» Φως από ένα ανοιχτό παραθύρι πίσω από τον
δεξιό χορό . Ίσως να καρτερά ένα σάλεμα του καντηλιού της
Κουράγιο και ελπίδα από ένα σημάδι
, ένα μήνυμα παράτασης Ουρανίου ελέους ! Μόνο εδώ του
παραθυριού η θέα είναι συγκλονιστική , όταν κοιτάς προς τα μέσα ! Αρνείται ο
αδελφός μας να αφήσει τούτο το διαρκές θαύμα. Κάθε ελάχιστο δευτερόλεπτο είναι
και για αυτόν λυτρωτικό . Έχει πλήρη συναίσθηση της ευλογίας . Άλλοι,
χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά προσπαθούν να έχουν μια αδιάλειπτη επαφή
μαζί της ! Να το παράδειγμα των ορθοδόξων αδελφών μας των Ουκρανών , που
έφτιαξαν στο μακρινό Ντνιπροπετρόφσκ , Ναό προς τιμήν της εικόνας της Παναγίας
Πορταΐτισσας των Ιβήρων, σε ένα ξέφωτο μέσα στο πυκνόφυτο δάσος
!
Λίγες ώρες ως το μεσονυκτικό !
Ύπνος, τύπος του θανάτου …«οὐφοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας,ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου» Στο
Όρος μόνο η πίστη βαθεία , όχι ο ύπνος ! Αυτός διακόπτεται απ την
εγρήγορση και την ανάγκη της ψυχής για δοξολογία . Το τάλαντο χτυπά στις 3.
Ακοίμητοι πάντα οι ασώματοι μα και οι εν σώματι άγγελοι , με το τάλαντο
σαλπίζουν όπως κάποτε θα ηχήσει η σάλπιγγα πριν την Δευτέρα παρουσία .Οι
μοναχοί , υιοί φωτός εισέρχονται στο καθολικό ! Ανύστακτες καρδιές,
νήφουσες υπάρξεις ! Όλοι οι Άγιοι παρόντες , κατεβαίνουν από τους
τοίχους να δεηθούν με τα λόγια των συνομίλων τους Εφραίμ , Μαρδαρίου και
Βασιλείου. Στο ελάχιστο φως μιας φλόγας , οι ισχνές φωνές των μοναχών
αναπέμπουν προσευχές . Όλα λαμπροφόρα και κρυστάλλινα . Παραδόξως εύοπτα
και εύηχα. Τα μάτια μεγαλώνουν στο σκοτάδι, κι οι
ακοές στη σιωπή όπως θα έλεγε κι ο ποιητής ! (Άγγελος Σικελιανός,
«Ο διθύραμβος του ρόδου».)
Παρατηρούμε 2 νέους να
μπαίνουν και να στέκονται όρθιοι , στις κάτω άκρες του ψηφιδωτού δαπέδου
. Φανταζόμαστε στην αρχή , πως περιμένουν να συνηθίσουν τα μάτια τους
και έπειτα να δουν τα αρκετά διαθέσιμα άδεια στασίδια . Μας διαψεύδουν,
καθώς για τις 2 επόμενες ώρες , ως και το τέλος του όρθρου θα μείνουν
εκεί , σχεδόν ακίνητοι , σαν λαμπάδες από θεία ζέση καιόμενες .
Απέναντί τους , το τέμπλο του Θεοφάνους του Κρητός . Ένα περιώνυμο … εκδοτήριο
εισιτηρίων για τους Ουρανούς ! Στην διαδρομή ανάμεσα , παλεύουν η δεινή ραθυμία
και η μεγάλη μετάνοια ! Ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί και ό,τι η διάκρισή του
επιτρέπει σαν θυσία να φτάσει στον Δίκαιο Παντεπόπτη .. Άλλος κάθεται ελάχιστα
, άλλος όρθιος , μόνο κάπου-κάπου στηρίζεται , άλλος γαλήνια κοιμάται μέσα στην
κιβωτό της σωτηρίας . ! Κύριε ίδε μου τον κόπον όσος ….
Μεταφερόμαστε στην Πορταϊτισσα για
την Θεία Λειτουργία και την μεταλαβιά μας . Βρίσκουμε ελάχιστο χώρο στην είσοδο
μετά τον νάρθηκα . Στα αριστερά μας ακριβώς , αγιογραφημένος ολόσωμος ο Άγιος
Γοβδελάς . Μεγαλομάρτυς πολύαθλος, γιός Πέρση βασιλιά, τον οποίον
έγδαρε ζωντανό ο ίδιος του ο ειδωλολάτρης Πατέρας. Κάπου εδώ
κοντά στην Ιβήρων , υπάρχει ένα κελί αφιερωμένο σε αυτόν ! Ένας τόσο
άσημος Άγιος έξω σε εμάς στους πολλούς τούτου του απατεώνα κόσμου ! Και
εδώ στο Όρος ο Άγιος Γοβδελάς προσκεκλημένος πάντα στην εκλεκτή χορεία
της Πορταϊτίσσης ! Σε λίγες μόνο μέρες η ιερή του μνήμη ! Πόσο αδικούμε τους
εαυτούς μας , όταν καθημερινά δεν διαβάζουμε το συναξάρι ! Πόσοι ακλόνητοι
μεσίτες περνούν από μπροστά μας και εμείς ανυποψίαστοι φορτώνουμε την μνήμη μας
με όλα τα άχρηστα και άγευστα …Ιδού μπροστά μας ο Θεός ! Μόνο αν τον
γευθείς θα γνωρίσεις την χρηστότητά Του ! Δια πρεσβειών της Υπεραγίας Μητρός
σου Κύριε της Πορταϊτίσσης , θεράπευσον της ψυχής μου τα τραύματα και όλον με
αγίασον και καταξίωσον όπως κοινωνήσω Σου του μυστικού θείου
δείπνου ο ταλαίπωρος !
(συνεχίζεται με το 4ο μέρος)
Νώντας
Σκοπετέας
Προηγούμενα:
Για
Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους
εξής τίτλους:
«Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως»
ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
«Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως»
ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου