Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Αντώνιος Γαϊτανιός, στη
Σύμη των Δωδεκανήσων το 1894. Η ζωή του ήταν πάντοτε μέσα στις εκκλησιές του
ωραίου νησιού του και περισσότερο στη δική τους εκκλησία, τον Άγιο Φανούριο. Μη
καταφέρνοντας να πάει στα Ιεροσόλυμα, μέσω Κρήτης και Πειραιά, έφθασε στο Άγιον
Όρος και κατευθύνθηκε στην αρχαία μονή της Μ. Λαύρας το 1920.
Εκεί εκάρη μοναχός μετά ενός έτους δοκιμή. Στη
Βίγλα έκτισε εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Στη Λαύρα ήταν πάντα καλός και πρόθυμος
διακονητής. Διήλθε από τα διακονήματα του τραπεζάρη, του παροικονόμου -γιατί
Οικονόμισσα είναι η Παναγία- του νοσοκόμου και άλλα. Ο μακαριστός μητροπολίτης
Κώου Ναθαναήλ Λαυριώτης έγραφε περί αυτού: «Από την εκκλησία δεν έλειπε ποτέ.
Τα μοναχικά του καθήκοντα δεν τα παραμελούσε. Κομποσχοίνι, μετάνοιες και
νηστείες δεν έκαμνε μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για πολλούς επισκέπτες της
Λαύρας, με τους οποίους είχε πνευματικούς δεσμούς. Και είχε με όλους, γιατί
όλους τους αγαπούσε και όλοι τον αγαπούσαν».
Ο ασκητής της Λαύρας Αββακούμ εκτός της μεγάλης
ασκητικότητός του είχε και χάρισμα απομνημονεύσεως της Αγίας Γραφής, στην οποία
εντρυφούσε από μικρός.
Γράφει περί αυτού ο Ρόδιος αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος
Μουστάκας στο ωραιότατο βιβλίο του για το Άγιον Όρος: Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου