Ο προσφάτως κοιμηθείς π. Λάζαρος, κατά κόσμον Εμμανουήλ Καρράς του Νικολάου και της Δεσποίνης, κατήγετο από την νήσον Σπέτσαι, γεννηθείς την 21ην Οκτωβρίου 1939. Ήλθε και εγκαταβίωσεν εις την Ιεράν Μονήν μας το 1972, την 4ην Φεβρουαρίου. Το 1978, την 9ην Απριλίου, έλαβεν από τον σεβαστόν Γέροντά μας Αρχιμ. Αλέξιον το μέγα Αγγελικόν Σχήμα, ονομασθείς εις Λάζαρον Μοναχόν.
Υπήρξε ο τελευταίος Μοναχός της παλαιοτέρας Ξενοφωντινής Αδελφότητος. Όταν ήλθαμεν οι νεώτεροι πατέρες από τους ιερούς βράχους των Μετεώρων, ευρήκανεν τον π. Λάζαρον να διακονή εις το Καθολικόν ως τυπικάρης και αριστερός ψάλτης και ως διαβαστής εις την Τράπεζαν. Ήταν φιλακόλουθος, υπάκουος, υπομονητικός.
Υπέφερεν ο π. Λάζαρος από την ασθένειαν της μυοπαθείας, η οποία εν συνεχεία τον καθήλωσεν εις το κρεββάτιον του πόνου. Περνούσε τας ημέρας του καθήμενος εις το αναπηρικόν κάθισμα, εις το κελλίον του, προσευχόμενος νοερώς, και διακονούμενος από τους νεωτέρους πατέρας με αδελφικήν αγάπην και αφοσίωσιν. Επέδειξεν Ιώβειον υπομονήν, παράδειγμα προς μίμησιν εις τους πατέρας της Μονής μας και τους προσκυνητάς, οι οποίοι ήρχοντο να τον ίδουν και να λάβουν την ευχήν του.
Ο Γέροντάς μας πολλάκις έλεγεν ότι «τον π. Λάζαρον τον κρατά ο Θεός εν τη ζωή, παρ' όλον το σοβαρόν της υγείας του, προς παραδειγματισμόν όλων μας, δια την πολλήν του υπομονήν». Όταν τον επεσκέπτετο κανείς εις το κελλίον του και τον ρωτούσε: -Τι κάνεις π. Λάζαρε; Η απάντησίς του ήτο: -'Όπως θέλει ο Θεός.
Είχε πλήρη διαύγεια έως την τελευταίαν στιγμήν της ζωής του. Τελειώνοντας το Απόδειπνον της 9ης Οκτωβρίου 2010, ετελείωσε και ο π. Λάζαρος την επίγειον ζωήν του και παρέδωσε την οσιακήν ψυχήν του εις χείρας Θεού.
Αδελφέ Λάζαρε, εύχου υπέρ ημών.
Ιερομόναχος Θεωνάς Ξενοφωντινός
Περιοδικόν ΠΡΩΤΑΤΟΝ, αριθ. 121
Ιανουάριος-Μάρτιος 2011
Υπάρχει κάτι άλλο σχετικά με αυτόν το μοναχό?..γνωρίζει κανείς κάτι περισσότερο?καμμιά εμπειρία/ιστορία σχετική?κανά βιβλίο?..
ΑπάντησηΔιαγραφή