«Το Κελλί του μοναχού είναι το καμίνι της Βαβυλώνας, μέσα στο οποίο οι τρεις παίδες βρήκαν τον Υιό του Θεού» (Γεροντικό)
.
Αν λοιπόν επιθυμεί κανείς τον πλούτο του αγιασμού, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο, ας παραμένει στο κελλί του, κακοπαθώντας και προσευχόμενος με ταπείνωση. Το κελλί του καλού μοναχού είναι λιμάνι σωφροσύνης και εγκτατείας. Κι όλα τα έξω από το κελλί και μάλιστα όσα είναι στις αγορές και τις συγκεντρώσεις, αποτελούν έναν πορνικό κυκεώνα που σχηματίζεται από τα άκοσμα ακούσματα και θεάματα και καταποντίζει την αθλία ψυχή του μοναχού που θα βρεθεί σ’ αυτά. Αλλά και φωτιά να αποκαλέσεις τον κόσμο της κακίας, που καίει όσους τον πλησιάζουν κι αποτεφρώνει κάθε αρετή τους. Ενώ η φωτιά που δεν καίει, βρέθηκε στην έρημο. Εσύ, αντί για την έρημο, να μένεις στο κελλί σου και απομονώσου λίγο, έως ότου περάσει ο χειμώνας της εμπάθειας.
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
.
Ίσως να ετελείωσες το διακόνημά σου και έχεις ένα περιθώριο χρόνου. Τότε πήγαινε στο κελλί σου. Το κελλί είναι το εργαστήριο της μεταβολής του χαρακτήρος σου. Δεν πηγαίνεις να γονατίσης εκεί μέσα; Να κτυπήσης το μέτωπό σου κάτω, να κτυπήσης το στήθος, την «ενθήκη» των κακών, αλλά και την «ενθήκη» των καλών; Και να κτυπήσης εκεί του Ιησού την πόρτα; Να ζητήσης, να αιτήσης, να επιμένης, ούτως ώστε να σου ανοίξη;… Είδα και επιμένω και δεν υποχωρώ, ότι τόση Χάρι παίρνει ο μοναχός από τη μελέτη στο κελλί του, μέσα στο πνεύμα της απολύτου ησυχίας, σχεδόν ίση με αυτή που δίνει η προσευχή. Εις αυτό επιμένω, διότι χάριτι Χιστού, το εγεύθηκα όχι μια, αλλά πολλές φορές, στη ζωή μου.
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
.
.
Το κελλί μας είναι ο τάφος μας, που συμβολίζει την ανάσταση, διότι καθόμαστε σε αυτό όπως περίπου το έμβρυο στην κοιλιά της μάνας. Ο τάφος της εμβρυϊκής ηλικίας είναι η μητρική κοιλιά, από την οποία ανατέλλει η ανάστασις σε μια καινούρια ζωή. Το ίδιο πράγμα είναι και το δικό μας κελλί, καθώς και το κρεβάτι μας και το στασίδι μας. Όλα συμβολίζουν τον τάφο.
.
…Παιδιά μου, μη πλανάσθε! Σταθήτε ενώπιον του Θεού και τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό γίναμε μοναχοί. Πως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Μόνον με το κλείσιμό μας στην ησυχία του κελλιού μας, στον εαυτό μας. Εκεί είναι η ζωή μας. Γι’ αυτό πρέπει κανείς να διορθώνει το πρόγραμμά του, τη ζωή του, την ψυχή του, τα πάντα, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορή να έχει ώρες ησυχίας στο κελλί του, ιδιαίτερα βεβαίως την νύκτα. Από εκεί ξεκινάει η ζωή μας. Η ζωή μας εξαρτάται από το πόσο ησυχάζουμε και αγρυπνούμε…
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
.
.
Αποσπάσματα από το άρθρο
«Κάθου εις το κελλίον σου και αυτό σε διδάξει πάντα»
του αρχιμ. Δαμασκηνού
Καθηγουμένου Ι.Μ. Προφήτου Ηλία Θήρας
Περιοδικό Πρωτάτον
τεύχος 124, Οκτ.-Δεκ. 2011
σελ. 288-296
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου