[...] Προς το καλογέρι του, που του συμπαραστάθηκε στις ασθένειες των γηρατειών του, έλεγε: «Το ωφελιμότερον εις τον μοναχόν είναι η απομάκρυνσις πάσης συζητήσεως. Πάντοτε χάνομεν ψυχικήν ειρήνην και τη σταθερότητα της σκέψεως με την πολυλογία. Η εσωτερική εργασία χάνεται, διά τούτο είπον οι πατέρες: “Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου”. Και τότε έρχεται η εσωτερική εργασία και ενώνεσαι με τον Κύριον και γίνεται ο έσω άνθρωπος πυρ κατά την δύναμιν εκάστου. Γι’ αυτό “Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου” και ευρίσκομεν αυτό που ζητούμε, δηλαδή έρχεται η ευχή το: ‘‘Κύριε Ιησού Χριστέ’’ και είναι πυρ που καταναλίσκει τας ματαίας σκέψεις και λογισμούς. Και, αφού φύγουν όλα αυτά, τότε ενωνόμεθα με τον Θεόν …» [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου