[…] Μόλις τελείωνε η πρωινή
ακολουθία, δεν ξεκουραζόταν, αλλά έπιανε αμέσως δουλειά. Διακόνημα είχε να
επισκευάζει πορτοπαράθυρα και ό,τι άλλο είχε ανάγκη επιδιορθώσεως, μπαλώματος ή
συντηρήσεως. Το Χιλανδάρι το έβλεπε σαν σπίτι του και το φρόντιζε με
άγάπη και σοφία, έστω πρόχειρα και προσωρινά. Είχε ένα δικό του ξυλουργείο, που
το αγαπούσε σαν το κελλί του. Δεν είχε καινούρια μηχανήματα, ούτε ήταν υπέρ των
καινοτομιών. Ήταν σαν ένας παλιός, υπομονετικός κι επιμελής μάστορας, που δεν
άφηνε να μεγαλώσει το κακό της φθοράς στα ξύλα και τους τοίχους. Από τότε που
ήλθε στο Χιλανδάρι, δεν βγήκε ποτέ στον κόσμο. Μια φορά που ήλθε η κόρη του
στην Ελλάδα, κάνοντας τον περίπλου του Αγίου Όρους, και ζήτησε να τον δει, πήγε
με βάρκα στο πλοίο, την είδε, τον είδε, και δίχως να πει τίποτε γύρισε πίσω.
[…] Περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου