8916 - Αγίου Κοσμά Αιτωλού «Η Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης»

«Βα­σί­λισ­σα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς». Αὐ­τή τήν εὐ­λα­βι­κή ἔκ­φρα­ση ἀ­φι­ε­ρώ­νει ὁ Πα­τρο­κο­σμᾶς στήν Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κο.

Ὅ­λοι οἱ Ἅ­γι­οι εἶ­ναι «Θε­ο­το­κό­φι­λοι» καί κή­ρυ­κες τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ὁ Ἅ­γι­ος Κο­σμᾶς ἐ­πει­δή προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τό «Πε­ρι­βό­λι τῆς Πα­να­γί­ας», ἀ­πό τό Ἅ­γι­ον Ὅ­ρος ἔ­χει ἕ­να λό­γο πα­ρα­πά­νω, νά προ­βάλ­λει μέ σε­βα­σμό  τήν Θε­ο­τό­κο καί τά θαύ­μα­τά της.

α΄ Ἡ εὐ­λά­βει­α στήν Πα­να­γί­α 

Ὡς «Θε­ο­το­κό­φι­λος» ὁ Ἅ­γι­ος προ­σπα­θεῖ νά καλ­λι­ερ­γή­σει στίς ψυ­χές τῶν χρι­στι­α­νῶν τήν εὐ­λά­βει­α πρός τήν Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κο.

«Νά ἔ­χε­τε εὐ­λά­βει­αν εἰς ὅ­λους τούς Ἁ­γί­ους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί πε­ρισ­σό­τε­ρον εἰς τήν Δέ­σποι­ναν Μα­ρί­αν, δι­ό­τι ὅ­λοι οἱ Ἅ­γι­οι εἶ­ναι      τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ δέ Θε­ο­τό­κος εἶ­ναι Βα­σί­λισ­σα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς, ἥ­τις πα­ρα­κα­λεῖ τόν εὔ­σπλαγ­χνον Χρι­στόν δι­ά τάς ἁ­μαρ­τί­ας  μας. Δι­ά τοῦ­το πρέ­πει νά τι­μῶ­μεν τήν Δέ­σποι­ναν μας μέ νη­στεί­ας καί  ἐ­λε­η­μο­σύ­νας». 

β΄ Ἡ ζω­ή της 

Ὁ Ἅ­γι­ος μι­λᾶ γι­ά τή ζω­ή τῆς Πα­να­γί­ας ξε­κι­νῶν­τας ἀ­πό τούς εὐ­λο­γη­μέ­νους γο­νεῖς της Ἰ­ω­α­κείμ καί Ἄν­να.«Κα­λός καί ὁ ἄν­δρας καί ἡ γυ­ναῖ­κα, καί ἀ­πό γέ­νος βα­σι­λι­κόν καί οἱ δύ­ο, ἀλ­λά ἡ γυ­ναῖ­κα ἦ­το καλ­λι­τέ­ρα.Ἦ­σαν δέ, ἀ­δελ­φοί μου, ὁ Ἰ­ω­α­κείμ καί ἡ Ἄν­να ἄν­θρω­ποι εὐ­λα­βεῖς, σώ­φρο­νες, ἐ­νά­ρε­τοι, τα­πει­νοί. Εἶ­χαν τόν οἶ­κον των ξε­νο­δο­χεῖ­ον, ἀλ­λά παι­δι­ά δέν ἔ­κα­μνον. Γνω­ρί­ζον­τες πώς ὁ πα­νά­γα­θος Θε­ός δί­δει ὅ­λα τά ἀ­γα­θά, τόν πα­ρε­κά­λουν νά τούς δώ­σῃ ἕ­να τέ­κνον, ἀρ­σε­νι­κόν ἤ θη­λυ­κόν, καί νά τό ἀ­φι­ε­ρώ­σουν εἰς τόν Να­όν. Βλέ­πων ὁ πα­νά­γα­θος τήν κα­λήν των γνώ­μην καί τῶν δύ­ο, εὐ­θύς ἐγ­γα­στρώ­θη ἡ γυ­ναῖ­κα τοῦ Ἰ­ω­α­κείμ καί ἐ­γέν­νη­σε τήν Δέ­σποι­να Θε­ο­τό­κον, τήν Βα­σί­λισ­σα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς, καί τήν ὠ­νό­μα­σε Μα­ρί­αν, καί θέ­λει νά εἰ­πῇ Κυ­ρί­α-Βα­σί­λισ­σα».

Πρῶ­τος βα­σι­κός στα­θμός στή ζω­ή τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου εἶ­ναι τάΕἰ­σό­δι­α της στόν Να­ό καί ἡ πα­ρα­μο­νή της ἐ­κεῖ. «Καί τήν ἔ­βα­λε ὁ Ἀρ­χι­ε­ρεύς Ζα­χα­ρί­ας μέ­σα εἰς τό ἅ­γι­ον Βῆ­μα, δι­ό­τι ἐ­γνώ­ρι­σε πώς μέλ­λει νά γί­νῃ ἡ Δέ­σποι­να θρό­νος τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Καί ἔ­κα­με δώ­δε­κα χρό­νους ἡ Θε­ο­τό­κος  μέ­σα εἰς τό ἅ­γι­ον Βῆ­μα καί κα­νείς ἐ­κεῖ δέν ἐ­πή­γαι­νε πα­ρά ὁ Ἀρ­χι­ε­ρεύς μί­αν φο­ράν τόν χρό­νον καί τήν ἔ­βλε­πε. Καί ἐ­τρέ­φε­το μέ οὐ­ρά­νι­ον ἄρ­τον καί ἐ­γέ­νε­το πλέ­ον κα­λυ­τέ­ρα ἀ­πό τούς Ἀγ­γέ­λους».

Ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­σμός ἦ­ταν τό κά­λε­σμα γι­ά τήν συμ­με­το­χή της στό μυ­στή­ρι­ο τῆς σω­τη­ρί­ας τοῦ κό­σμου. Ἄς πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με τόν Ἅ­γι­ο Κο­σμᾶ, πῶς τό δι­η­γεῖ­ται.

«Ἐ­φώ­τι­σεν ὁ πα­νά­γα­θος Θε­ός τόν πα­τέ­ρα καί τήν μη­τέ­ρα της καί τήν ἀρ­ρα­βώ­νι­α­σαν δι­ά πολ­λές οἰ­κο­νο­μί­ες. Καί ἔρ­χε­ται ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου καί τῆς λέ­γει: Μα­ρί­α, ἐ­σύ πρέ­πει νά χαί­ρε­σαι ἀ­πό ὅ­λον τόν κό­σμον πε­ρισ­σό­τε­ρον καί ἀ­πό ἡ­μᾶς τούς Ἀγ­γέ­λους, δι­ό­τι ἐ­σύ μέλ­λει νά γεν­νή­σῃς τόν Υἱ­όν καί Λό­γον τοῦ Θε­οῦ καί Θε­όν ἀ­λη­θι­νόν, τόν Χρι­στόν, ἐκ Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου, χω­ρίς ἄν­δρα, παρ­θέ­νος, καί πά­λιν νά μεί­νῃς παρ­θέ­νος, δι­ά νά ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃ ὁ Χρι­στός τόν ἄν­θρω­πον ἀ­πό τάς χεῖ­ρας τοῦ δι­α­βό­λου, κα­θώς οἱ Προ­φῆ­ται προ­ε­κή­ρυ­ξαν. Τό­τε ἐ­ση­κώ­θη­κε ἡ Δέ­σποι­να Θε­ο­τό­κος, ἐ­δό­ξα­σε τόν Θε­όν καί εἶ­πε: Σέ δο­ξά­ζω, Κύ­ρι­ε μου, προ­σ­κυ­νῶ καί σέ λα­τρεύ­ω, πώς ἐ­κα­τα­δέ­χθης νά γί­νῃς ἄν­θρω­πος ἀ­πό μέ­να τήν δού­λη σου. Ἕ­τοι­μη εἶ­μαι λοι­πόν ἡ δού­λη σου καί ἄς γί­νῃ τό θέ­λη­μά σου το ἅ­γι­ον. Εὑ­θύς συ­νέ­λα­βε τόν γλυ­κύ­τα­τον μας Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν καί Θε­όν».

 «Ἐ­σπλαγ­χνί­σθη ὁ πα­νά­γα­θος Θε­ός τό γέ­νος τῶν ἀν­θρώ­πων καί εὑ­ρί­σκον­τας ἄ­ξι­ον ὑ­πο­κεί­με­νον τήν Δέ­σποι­ναν μας τήν Θε­ο­τό­κον, ἐ­κα­τα­δέ­χθη ὁ Υἱ­ός καί Λό­γος  τοῦ Θε­οῦ καί Θε­ός ἀ­λη­θι­νός καί ζω­ή τῶν ἁ­πάν­των, ὁ γλυ­κύ­τα­τός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός καί Θε­ός, καί ἔ­γι­νε τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος ἐκ Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου ἀ­πό τά κα­θα­ρό­τα­τα αἵ­μα­τα τῆς Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, δι­ά νά μᾶς βγά­λῃ ἀ­πό τάς χεῖ­ρας τοῦ δι­α­βό­λου».

Ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­σμός τῆς Θε­ο­τό­κου ἔ­γι­νε «Κυ­ρι­α­κήν ἡ­μέ­ραν». 

γ΄ Τά θαύ­μα­τά της 

Ὁ Ἅ­γι­ος προ­τρέ­πει τούς χρι­στι­α­νούς νά δι­α­βά­ζουν τήν «Ἁ­μαρ­τω­λῶν Σω­τη­ρί­α», ὅ­που ἀ­να­φέ­ρον­ται 70 θαύ­μα­τα τῆς Πα­να­γί­ας. Στά χρό­νι­α τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας τό βι­βλί­ο δι­α­βα­ζό­ταν πο­λύ ἀ­πό τούς χρι­στι­α­νούς. Ὠ­φέ­λι­μο ὅ­μως καί γι­ά τούς ση­με­ρι­νούς. Ἀ­πό τό βι­βλί­ο αὐ­τό ὁ Πα­τρο­κο­σμᾶς δι­η­γεῖ­ται δύ­ο πο­λύ ἐν­τυ­πω­σι­α­κά καί δι­δα­κτι­κά θαύ­μα­τα.Στό πρῶ­το ἀ­να­φέ­ρε­ται ἡ ὠ­φέ­λει­α ἀ­πό τήν ἀ­νά­γνω­ση τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶντῆς Πα­να­γί­ας.- Ἕ­νας λη­στής, πού ἔ­κλε­βε μέ τήν συμ­μο­ρί­α του, εἶ­χε τήν κα­λή συ­νή­θει­α νά δι­α­βά­ζει κά­θε μέ­ρα τούς Χαι­ρε­τι­σμούς τῆς Πα­να­γί­ας. Θέ­λον­τας ὁ δι­ά­βο­λος νά τόν πει­ρά­ξει, με­τα­μορ­φώ­θη­κε σέ ἄν­θρω­πο καί ἔ­κα­νε τόν μά­γει­ρα τῆς συμ­μο­ρί­ας. Ἐ­πί 14 χρό­νι­α προ­σπα­θοῦ­σε νά τόν κα­τα­στρέ­ψει, ἀλ­λά εἰς μά­την. Δέν μπο­ροῦ­σε νά ἐ­νερ­γή­σει καμ­μι­ά πα­γί­δα του, δι­ό­τι κά­θε μέ­ρα ὁ λη­στής δι­ά­βα­ζε τούς Χαι­ρε­τι­σμούς τῆς Πα­να­γί­ας, ἡ ὁ­ποί­α τόν φύ­λα­γε. «Δι­ά τοῦ­το σᾶς συμ­βου­λεύ­ω ὅ­λους, ἄν­δρες καί γυ­ναῖ­κες, νά μά­θε­τε τό «Ἄγ­γε­λος πρω­το­στά­της», νά τό λέ­γε­τε εἰς τήν προ­σευ­χήν σας».

Τό δεύ­τε­ρο θαῦ­μα ἀ­να­φέ­ρε­ται σέ ἕ­να πρα­γμα­τι­κό γε­γο­νός πού συ­νέ­βη σέ ἕ­να γυ­ναι­κεῖ­ο Μο­να­στῆ­ρι τῆς Ἠ­πεί­ρου στά χρό­νι­α τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας.

Ὅ­ταν ἕ­νας Πα­σᾶς ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τό Μο­να­στῆ­ρι σα­τα­νι­κός ἔ­ρω­τας τόν ἔ­βα­λε νά ζη­τή­σει τή μο­να­χή Μα­ρί­α γι­ά γυ­ναῖ­κα του. Ἐ­κεί­νη σέ ἀ­πάν­τη­ση ἔβ­γα­λε τά μά­τι­α της καί τοῦ τά ἔ­στει­λε στό πι­ά­το. Ὁ πό­θος τῆς ἁ­γνό­τη­τος καί τῆς παρ­θε­νί­ας τήν ὁ­δή­γη­σαν σ’ αὐ­τή τήν ἡ­ρω­ϊ­κή πρά­ξη. Ὁ Πα­σᾶς συγ­κλο­νί­στη­κε καί με­τε­νό­η­σε γι­ά τήν ἀ­νο­μί­α του. Ἡ προ­σευ­χή του εἶ­χε σάν ἀ­πο­τέ­λε­σμα ἡ Πα­να­γί­α νά δώ­σει θαυ­μα­τουρ­γι­κά τά μά­τι­α στήν ἡ­ρω­ϊ­κή μο­να­χή Μα­ρί­α. « Ἀ­κού­ε­τε, ἀ­δελ­φοί μου,τί ἔ­κα­μεν ἡ Μα­ρί­α μέ τήν δύ­να­μιν τῆς Πα­να­γί­ας; Δι­ά τοῦ­το πρέ­πει καί ἡ­μεῖς νά τι­μῶ­μεν τήν Πα­να­γί­αν Θε­ο­τό­κον μέ ἔρ­γα κα­λά». 

δ΄ Ἡ Θε­ο­τό­κος τι­μᾶ τήν γυ­ναῖ­κα, τήν παρ­θε­νί­α καί τόν γά­μο 

 «Ἐ­γεν­νή­θη ὁ Κύ­ρι­ος μας ἀ­πό γυ­ναῖ­κα, δι­ά νά εὐ­λο­γή­σῃ τήν γυ­ναῖ­κα. Δι­ό­τι ἡ γυ­ναῖ­κα ἔ­λα­βε τήν κα­τά­ρα πρώ­τη καί μᾶς ἐ­δί­ω­ξεν ἀ­πό τόν πα­ρά­δει­σον,ἡ γυ­ναῖ­κα πά­λιν ἔ­πρε­πε νά λά­βῃ τήν εὐ­λο­γί­αν νά μᾶς βά­λῃ πά­λιν εἰς τόν πα­ρά­δει­σον. Ἐ­γεν­νή­θη ὁ Κύ­ρι­ος μας ἀ­πό παρ­θέ­νον, δι­ά νά προ­τι­μή­σῃ τήν παρ­θε­νί­αν. Ἐ­σύ, ἀ­δελ­φέ μου, ὅ­που θέ­λεις νά φυ­λά­ξῃς παρ­θε­νί­αν, νά μι­σή­σῃς τόν κό­σμον. Τό­τε εἶ­σαι κα­λός νά γί­νῃς τρι­σμα­κά­ρι­ος καί τό­τε φυ­λά­γεις παρ­θε­νί­αν, τό­τε γί­νε­σαι ὡ­σάν ἄγ­γε­λος. Ἐ­γεν­νή­θη ὁ Κύ­ρι­ος ἀ­πό ἀρ­ρα­βω­νι­α­σμέ­νην, δι­ά νά εὐ­λο­γή­σῃτόν γά­μον».

ε΄ Ἀ­να­φο­ρές τοῦ Ἁ­γί­ου Κο­σμᾶ στή Θε­ο­τό­κο

Στή συ­νέ­χει­α θά στο­λί­σου­με τό φω­το­στέ­φα­νο τῆς Θε­ο­τό­κου βά­ζον­τας δι­α­μάν­τι­α ἀ­πό τούς λό­γους τοῦ Πα­τρο­κο­σμᾶ, πού εἶ­ναι δι­ά­σπαρ­τοι μέ­σα στίς δι­δα­χές του.

«Ὁ ἄν­δρας, ἀ­δελ­φοί μου, ἐ­γέν­νη­σε τήν γυ­ναῖ­κα ἀ­πό τήν πλευ­ράν του χω­ρίς γυ­ναῖ­κα, καί πά­λιν ἔ­γι­νε γε­ρός. Ἐ­δα­νεί­σθη ἐ­κεί­νη τήν πλευ­ράν ἀ­πό τόν ἄν­δρα καί τήν ἐ­χρε­ω­στοῦ­σε .Ἐ­γεν­νή­θη­σαν ὡ­σάν τά ἄ­στρα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ γυ­ναῖ­κες εἰς τόν κό­σμον, ἀλ­λά δέν ἐ­φά­νη καμ­μί­α ἀ­ξί­α νά γεν­νή­σῃ ἄν­δρα, νά πλη­ρώ­σῃ τήν πλευ­ράν ὁ­πού ἐ­χρε­ω­στοῦ­σε, πα­ρά ἡ Δέ­σποι­να Θε­ο­τό­κος, ὅ­που ἠ­ξι­ώ­θη δι­ά τήν κα­θα­ρό­τη­τά της καί ἐ­γέν­νη­σε τόν γλυ­κύ­τα­τον Χρι­στόν ἐκ Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου, χω­ρίς ἄν­δρα, παρ­θέ­νος, καί πά­λιν ἔ­μει­νε παρ­θέ­νος, καί ἐ­πλή­ρω­σε ἐ­κεί­νην τήν πλευ­ράν».Ὁ λό­γος αὐ­τός εἶ­ναι παρ­μέ­νος ἀ­πό τούς Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί κυ­ρί­ως ἀ­πό τον ἱ­ε­ρό Χρυ­σό­στο­μο.Ἡ Πα­να­γί­α «Παρ­θέ­νος ἦ­το καί ἔ­μει­νε, καί ἔ­γι­νε Βα­σί­λισ­σα εἰς τόν οὐ­ρα­νόν καί εἰς τούς  Ἀγ­γέ­λους καί πά­σης νο­η­τῆς καί αἰ­σθη­τῆς κτί­σε­ως».

«Τό θυ­μι­α­τό ση­μαί­νει τήν Δέ­σποι­να, τήν Θε­ο­τό­κον.Τά κάρ­βου­να εἶ­ναι μέ­σα εἰς τό θυ­μι­α­τό καί δέν καί­ε­ται. Ἔτ­σι καί ἡ Δέ­σποι­να ἡ Θε­ο­τό­κος ἐ­δέ­χθη­κε τόν Χρι­στόν καί δέν ἐ­κά­η­κε, ἀλ­λά μά­λι­στα ἐ­φω­τί­σθη­κε».Ἡ Θε­ο­τό­κος ἰ­δι­αί­τε­ρα χαί­ρε­ται, «ὅ­ταν συγ­χω­ροῦν­ται με­τα­ξύ τους οἱ χρι­στι­α­νοί».Ἀ­να­φε­ρό­με­νος στό ὄ­νο­μα τῆς Πα­να­γί­ας λέ­ει ὅ­τι Μα­ρί­α «θέ­λει νά εἰ­πῇ κυ­ρί­α, ὡ­σάν ὅ­που ἔ­μελ­λεν ἡ Θε­ο­τό­κος νά γί­νῃ βα­σί­λισ­σα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς καί πά­σης νο­η­τῆς καί αἰ­σθη­τῆς κτί­σε­ως, νά πα­ρα­κα­λῇ δι­ά τάς ἁ­μαρ­τί­ας μας».Ὁ χρι­στι­α­νός στό προ­σκυ­νη­τά­ρι του μα­ζί μέ τήν εἰ­κό­να τοῦ Χρι­στοῦ πρέ­πει «νά  ἔ­χῃ καί τήν εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας…»Ὁ χρι­στι­α­νός, ὅ­ταν κά­νει τό ση­μεῖ­ο τοῦ Σταυ­ροῦ  «κα­τε­βά­ζων τό χέ­ρι του εἰς τήν κοι­λί­αν του νά λέ­γῃς: «Σέ προ­σκυ­νῶ καί Σέ λα­τρεύ­ω, Κύ­ρι­έ μου, ὅ­τι κα­τε­δέ­χθης καί ἐ­σαρ­κώ­θης εἰς τήν κοι­λί­αν τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ά τάς ἁ­μαρ­τί­ας μας».

στ. Οἱ εὐ­χές της μα­ζί μας 

Ὁ Ἅ­γι­ος Κο­σμᾶς, ἀ­φοῦ μᾶς μί­λη­σε γι­ά τήν Πα­να­γί­α, εὔ­χε­ται πρός Ἐ­κεί­νην γι­ά μᾶς, «ἄμ­πο­τε ὁ Κύ­ρι­ος  νά μᾶς  εὐ­σπλαγ­χνι­σθῇ δι­ά πρε­σβει­ῶν τῆς Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας».

https://skamnipatrokosma.com