709 - Γέροντας Παΐσιος: Ο μοναχός πρέπει να μιλάει, όταν χρειάζεται

- Γέροντα, ποιά εἶναι ἤ σωστή θέση ποῦ πρέπει νά πάρη ὅ μοναχός στήν σημερινή δύσκολη κατάσταση; 

- Κατ' ἀρχάς, προσευχή, ὀρθή ζωή, παράδειγμα, καί ὅταν χρειασθῆ καί ὅπου χρειασθῆ, νά μιλήση. 

- Δηλαδή, πρέπει ὅ μοναχός νά μιλήση, ὅταν δοθῆ ἀφορμή; 

- Μά, φυσικά! Ἄν δέν μιλήση ὅ μοναχός, ποιός θά μιλήση; Ὅ μοναχός δέν ἔχει τί νά φοβηθῆ. Οἱ ἄλλοι φοβοῦνται, μήπως τούς πετάξουν ἀπό τίς θέσεις τους. Ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι στόν Θεό, ἄν δέν τραβήξουμε μπροστά, ποιός θά τραβήξη; 

Ὅ λογισμός μου λέει πῶς δέν θά ἀφήση ο Θεός. Δέν θά ἀφήση! Θά ξεκαθαρίση αὐτή ἤ κατάσταση. Τώρα εἶναι σάν νά ὕπαρχη ἕνα μεγάλο δίχτυ ποῦ ἔχει κλείσει μέσα τά ψάρια καί εἶναι σάπιο. 

Πάει μιά ἀπό ἐδῶ-μιά ἀπό ἐκεῖ καί θά σπάση στό τέλος. Καί δεν θά σπάση, γιατί τά ψάρια εἶναι μεγάλα, ἄλλα γιατί ἔχει σαπίσει τό δίχτυ. 

- Γέροντα, τά ψάρια εἶναι οἱ Χριστιανοί; 

- Ναί, οἱ Χριστιανοί, καί οἱ ἄλλοι εἶναι τά χέλια, τά φίδια. Ἀλλά καί ἐμεῖς θά δώσουμε λόγο στόν Θεό γι' αὐτήν τήν κατάσταση. Ἔγω τώρα τά λέω ἔξω ἀπό τά δόντια. Δέν κρατιέμαι ἄλλο! 

- Δηλαδή, Γέροντα, τί πρέπει νά κάνουμε; 

- Πρῶτα νά κάνουμε δουλειά στόν ἑαυτό μας. Γιατί ὡς μοναχός σκοπό ἔχω νά διαλύσω τό ἀνθρώπινο δικό μου πνεῦμα, νά φτιάξω πρῶτα τόν ἑαυτό μου, γιά νά γίνω ἄνθρωπος πνευματικός, γιατί ἀλλιῶς δέν ἔχει νόημα ἤ ζωή μου ὡς μοναχοῦ. Ὕστερα νά μιλήσουμε μέ τρόπο, ὅταν χρειάζεται, καί ὅ Θεός θά βοηθήση νά φέρουμε θετικά ἀποτελέσματα. 

- Γέροντα, μερικοί ὅμως λένε καλύτερα σιωπή καί προσευχή. 

- Δέν μπορεῖς νά ἀδιαφορήσης, Ὅταν ὅλα καίγωνται γύρω σου. Πρέπει νά σβήσης τήν φωτιά. Ὅ πόνος δέν σ' ἀφήνει νά σιωπήσης. Βέβαια, τό κυριώτερο εἶναι νά προσπαθῆ κανείς νά ζῆ πνευματικά, ὅσο μπορεῖ. Και ἄν χρειασθῆ νά πάρη σέ ἕνα σοβαρό ζήτημα κάποια θέση, θά πάρη τήν θέση ποῦ θά ἐπιτρέψη ὅ Θεός. 

Νά ζῆτε ταπεινά, ἁπλά, πνευματικά, ὥστε σέ μιά δύσκολη στιγμή νά μήν ἀναγκασθῆτε νά κάνετε συμβιβασμούς. Υστερα νά κοιτάξετε νά ἔρχωνται γιά μοναχές νέες ποῦ νά ἔχουν προυποθέσεις γιά τόν Μοναχισμό, γιά νά μποροῦν νά γίνουν σωστές μοναχές. 

Ὅταν γίνη κανείς καλός μοναχός, ξέρει μετά μέχρι ποῦ χρειάζεται νά ἀσχοληθῆ μέ ἕνα θέμα. Τί πρέπει νά κάνη καί τί δέν πρέπει, πῶς νά ἐνεργήση. Ἄν δέν γίνη σωστός μοναχός, ὅλα στραβά πᾶνε. Τό καταλάβατε; 

Ἄν γίνετε σωστές μοναχές, θά ἐνεργῆτε μέ σύνεση. Ἄν δέν γίνετε σωστές μοναχές, ἄν μιά τήν στείλης κάπου, θά πρέπη νά τῆς πῆς «νά πῆς αὐτό μέχρι ἐκεῖ, ἐκεῖνο μέχρι ἐκεῖ», γιατί ἀλλιῶς μπορεῖ νά πῆ ἀνοησίες. 

'Ἀλλά αὐτό εἶναι κατάσταση ὑπανάπτυκτη. Ποῦ νά τά βγάλης πέρα μετά; 

Γι' αὐτό ὅσες ἔχουν προυποθέσεις γιά τόν Μοναχισμό, νά δουλευτοῦν, γιά νά γίνουν σωστές μοναχές καί νά ξέρουν μέχρι ποῦ πρέπει νά ποῦν, τί πρέπει νά ποῦν νά ξέρουν τί πρέπει νά κάνουν σέ μιά δύσκολη στιγμή. 

Καί θά κινοῦνται μέσα στήν ὑπακοή, γιατί θά σύμφωνη τό δικό τους πνεῦμα μέ τό πνεῦμα τῆς Γερόντισσας. Σέ μιά ἀνάγκη, ἕνα νεῦμα νά τίς κάνη ἤ Γερόντισσα, θά καταλαβαίνουν, γιατί θά ἐργάζωνται στήν ἴδια συχνότητα. 

Ἀλλιῶς δέν γίνεται χωριό. Ἄν δέν μάθετε νά κινῆσθε ἔτσι, μπορεῖ νά μπῆ καί κάποιος ἄλλος στήν ἴδια συχνότητα, νά λέη ἄλλα πράγματα, νά μήν τό καταλάβετε καί νά κάνη μεγάλο κακό.

1. Βλ. Μάτθ. 16,26.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες  332 -336 τοῦ βιβλίου:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 

ΛΟΓΟΙ  Β΄ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ 

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

http://hggiken.pblogs.gr/2011/07/to-dihty-den-tha-spash-giati-ta-psaria-einai-megala-

alla-giati-e.html