Στρατιώτες αγιόλεκτοι με την ευχή γονέων
Πανεύοσμα άνθη βλάστησε το βίωμα των σπορέων
Ιεραπόστολοι παντού πόθο Χριστού ανάβουν
Τα αιώνια τα ρήματα, βαθιά σαν τα προσλάβουν
Ορθοδοξίας σήματα ο Απολλώ ξεχύνει
Μεγάκυκλοι στο διάστημα, ασύρματη σαγήνη.
Συχνότητες κατήχησης φωτίζουν πλανεμένους.
Τριάδα ομοούσιος λούζει νιοβαπτισμένους
Δέκα το πρωί στο Δοχειάρι! Μαζί με τον παπά
Φιλόθεο στεκόμαστε και κουβεντιάζουμε! Μια ωραία μορφή, που κουβαλά μια ωραία ιστορία από εκείνες που συναρπάζουν την ψυχή! Αφιερωμένος με την ευχή του πατέρα του! Του μοναχού Γερασίμου η πνευματική σπορά! Σπάνια οι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να στρατευθούν στου Χριστού τον στρατό τον αγιόλεκτο! Να τα προσανατολίσουν εκεί που δεν χωράει των ανθρώπων η δόξα, εκεί που οι απολαβές δεν έχουν υλικό αντίκρισμα, μα όλα αποταμιεύονται στου Ουρανού το ταμείο. Εδώ το μισθολόγιο για τους αφιερωμένους είναι ενιαίο… Θλίψεις, ταλαιπωρίες, ονειδισμοί μα και εκείνη η αλλιώτικη η τόσο παράξενη χαρά που μόνο δάκρυα σταλάζει. Μας μιλάει με αγάπη και τόσο γαλήνιο τρόπο για τον μακαριστό κατά σάρκα πατέρα του τον καθηγητή του λόγου του Θεού: -Μας λείπει η φωνή του! Το γενναίο του φρόνημα! Το ορθοτομείν του το απαρέγκλιτο! Το βίωμά του! Δεν το λέω γιατί ήταν πατέρας μου!
Έπειτα αναφέρεται στην ιεραποστολική υποχρέωση του Αγίου Όρους, μα και κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου! Μας ξαφνιάζει όταν τον ακούμε να μας λέει: Δυό εκατομμύρια ορθοδόξων Χριστιανών διψάνε για εκκλησιαστική και πολιτιστική συμπόρευση! Ξέρετε ποιοί; Οι Ορθόδοξοι Σκοπιανοί αδελφοί μας! Αυτοί που ούτε πάει το μυαλό μας! Και βρίσκονται τόσο κοντά μας! Πριν από 3 χρόνια με τον Γέροντά μας, που τότε ήταν εν ζωή, δωρίσαμε ένα αντίγραφο της εφέστιας εικόνας της Παναγίας μας της Γοργοϋπηκόου στον Ιερό ναό των Δεκαπέντε Μαρτύρων της Τιβεριουπόλεως στην Στρούμνιτσα των Σκοπίων. Συνόδευσα τότε την εικόνα! Δεύτερη Κυριακή της Αγίας Σαρακοστής ήταν! Αυτό που συνέβη εκείνο το απόγευμα ούτε που μπορούσα να το φανταστώ! Μια λαοθάλασσα μας περίμενε στο κέντρο της πόλης! Χιλιάδες λαού! Δυο επίσκοποι, πολλοί κληρικοί! Λιτανεύσαμε την εικόνα προς τον Ναό των Αγίων Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων. Λάβαρα, εξαπτέρυγα, λαμπάδες προπορεύονται! Ακολουθεί η Φιλαρμονική που παιανίζει (τί;) το «Τη Υπερμάχω» και την Τρίτη στάση των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής! Έπονται μοναχοί και μοναχές , δεκάδες ιερείς ενδεδυμένοι, ηγούμενοι οι δεσπότες… Φτάνοντας στον Ναό οι χοροί ψέλνουν εναλλάξ σλαβονικά και ελληνικά Θεομητορικούς ύμνους. Αγάπη, φιλοξενία, αδελφοσύνη, αφειδώλευτα μας πλημμυρίζουν τις καρδιές! Μας ανταποδίδουν την ευεργεσία του ανεκτίμητου για εκείνους δώρου κάθε φορά που από τότε επισκέπτονται το Δοχειάρι! Η πίστη μας ενώνει! Ο Χριστός! Και όταν ενώνει ο Χριστός μας, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να διαρρήξει τούτον τον δεσμό! Ίνα ώσι έν! Το είπε για όλους τους λαούς ο Χριστός μας! Όχι μόνο για εμάς! Η κεφαλή, ο Χριστός, είναι Αγία! Και εμείς μετέχουμε στην αγιότητα της κεφαλής μυστηριακά! Χρέος μας η ενότητα στην Ορθοδοξία! Εις Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα, εις Θεός! Αυτά μας παρέδωσε ο Χριστός μας για την σωτηρία μας! Όλα τα υπόλοιπα είναι έργα ανθρώπων, θνητοί λογισμοί και επισφαλείς επίνοιαι! Μόνο ο Χριστός μένει εις τον αιώνα! Δεν έχει προσωποληψία ο Κύριος! Γι αυτό πάντοτε δίνει τις θείες εντολές του σε ενικό αριθμό! Ο τρώγων μου την σάρκα! Ο πιστεύων εις εμέ! Ο θέλων πρώτος είναι έστω πάντων έσχατος! Δεν απευθύνεται ο Χριστός μας σε καμιά ομάδα ή σε σύλλογο ή σε έθνος, αλλά σε κάθε Ορθόδοξο πιστό ανεξαιρέτως προέλευσης που αγωνίζεται πνευματικά να τηρήσει τις σωτήριες διδαχές του! Μιλάει και ο Παύλος γι αυτό όταν λέει ότι η εκ πίστεως δικαιοσύνη σώζει και όχι η καταγωγή! Και εμάς αδελφοί μου τους Έλληνες δεν θα μας σώσει, δεν θα μας εξαγιάσει και δεν θα μας αμνηστεύσει η καταγωγή μας! Δεν θα σωθούμε επειδή προερχόμαστε μόνο από τον Πλάτωνα και τον Κολοκοτρώνη! Δεν εξαλείφονται έτσι η διαφθορά, η ανηθικότητα, ο ξεπεσμός η απαξίωση των πάντων και η αναξιοκρατία! Αγωνιστές θέλει ο Χριστός μας! Να ρουφούν αξεδίψαστα από την δροσομάνα πηγή του Ευαγγελίου! Να μοχθούν για την ενότητα και την αγάπη! Να ρίχνουν τις υψοποιές γέφυρες της Ορθόδοξης ιεραποστολής! Πιστοποιούνται τα λόγια στου πατρός Φιλοθέου σαν θυμόμαστε το μεγάλο θαύμα με τον άλαλο νεαρό από τα Σκόπια λίγα χρόνια πριν!
Ναι, ήταν από την Στρώμνιτσα εκείνο το παιδί! Συγκλονιστήκαμε τότε σαν μάθαμε πως οι πρώτες λέξεις που βγήκαν ποτέ από το στόμα του ήταν μπροστά στην Γοργοϋπήκοο εδώ στο Δοχειάρι! - Μάνα Παναγία δώσε μου την υγεία μου! Αυτές ήταν οι πρώτες του λέξεις ύστερα από δεκαοχτώ χρόνους ζωής! Τόσο σημαντικό να βγαίνουν τούτα τα λόγια από έναν δοχειαρίτη, ανυποχώρητο μαχητή της Ορθοδοξίας! Προσευχή να κάνουμε να γεφυρωθούν κάποτε οι αποστάσεις, και να βιώσουμε εκείνο το Ένα το Χριστοδίδακτο! Χαρήκαμε πολύ για την σύντομη μα αξέχαστη συνομιλία με τον παπά!
Εκείνος κίνησε βιαστικά για το μαραγκούδικο της μονής και εμείς συναντήσαμε τον νεότατο μοναχό Ονούφριο, που ετοιμαζόταν και με άλλους να πάνε για λιομάζωμα! Οι γνώσεις του για την γη και την κάθε λογής καλλιέργειά της μας εντυπωσιάζουν! Όλα περνούν από εκείνον! Και συνεχώς θέλει να μαθαίνει! Πως χαίρεται που βοηθά με τις δυνάμεις του να κερδίζεται κάθε μέρα με κόπο και ιδρώτα άφθονο η αυτάρκεια, η τόσο απαραίτητη για τους ανυπότακτους λάτρεις της αποταγής! Παίρνουμε δωμάτιο στα ψηλότερα της Δοχειαρίου! Από εδώ η θέα είναι μοναδική! Η Παναγία μας παντού! Κάθε τοίχος, αφορμή για ευχαριστία στις γοργές ικεσίες της.
Και ένα πορτρέτο μοναχού ακριβώς στην είσοδο του δωματίου, μας προτρέπει να σιωπούμε, μας σημαίνει για την ησυχία που θεραπεύει και ξεδιαλύνει όσα οι λέξεις πολλές φορές νεφελώνουν. Ξεκουραζόμαστε για λίγο και παίρνουμε τον δρόμο για την κοντινή Ξενοφώντος! Ως τις εσπερινές ακολουθίες έχουμε λίγες ώρες! Διαδρομή με έναν ήλιο να ψάχνει μυστικά περάσματα από τα σύννεφα που πυκνώνουν.
Βαθιές ανάσες όλο παίρνουμε! Σαν να προσπαθούμε να αποβάλλουμε μολύσματα και ρυπαρά και να εγκλωβίσουμε έστω και για ελάχιστα στις κυψελίδες και στα κύτταρά μας, ανόθευτο το αθωνικό οξυγόνο! Τελάρα με χοντροελιές μαρτυρούν της μέρας που φεύγει τον κάματο τον ευλογημένο! Μικρά ξωκλήσια στην πορεία μας! Σε πέτρα σμιλεμένες οι μορφές των Δοχειαριτών Αγίων πίσω απ το ιερό στον νεόδμητο ναῒσκο τους. Η Αγία Παρασκευή του Βράχου πιο κάτω, περιμένει τις κοντανάσες μας μετά το ανηφόρι. Στο αγίασμα του Αη Γιώργη γονατίζουμε να δροσίσουμε χείλη και ψυχή. Οι Ξενοφωντινές αυλές ευρύχωρες σαν τις καρδιές των πεφιλημένων μοναχών της και του πολυσεβάστου Γέροντα Αλεξίου!
Το καθολικό του Αγίου Τροπαιοφόρου είναι ανοιχτό και ολοφώτεινο! Η Οδηγήτρια στα αριστερά ευλογεί ακριβώς από την θέση που εκείνη κάποτε διάλεξε για το θρονί της! Συναντάμε και μια νέα εικόνα του Αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία! Δεν ήρθε ποτέ του στο Όρος εν ζωή! Ερχόταν πνευματικώ τω τρόπω!
Κάπως έτσι και τώρα πρέπει να ερχόταν, μόλις ο Ξενοφωντινός πατέρας Λουκάς φιλοτεχνούσε την αγία μορφή του, να τον ευλογήσει και να του υποδείξει τις λεπτομέρειες της ταπεινής του μορφής, βάζοντας πάντοτε στην αρχή εκείνο το αλησμόνητο «με συγχωρείτε»! Τα κατάφερε τελικά ο ήλιος και για λίγο κρατήθηκε ολόκληρος! Ακριβώς πάνω από την υπαίθρια απλωταριά στο ύψωμα σιμά στο κοιμητήρι! Χρυσαφένια θάλασσα μπροστά μας! Στιγμές μιας λατρεμένης σιωπής γιατρεύουν του πολυμέριμνου τα άλγη! Ένα ζουμερό πορτοκάλι μοιραζόμαστε ζητώντας συγχώρεση που το κόψαμε δίχως ευλογία! Πατέρες αγαπημένοι αν διαβάζετε τούτα τα φτωχά λόγια στείλτε μας την… έστω και αναδρομικά!
Τελευταία στάση πριν τον δρόμο της επιστροφής στο κοιμητήρι! Είναι εξαιρετικά αρμονικά όλα εδώ! Οι τάφοι των μοναχών τόσο τακτοποιημένοι, δίνουν την εντύπωση ότι μόλις σήμερα φτιάχτηκαν! Κανένας έστω και στο ελάχιστο παραμελημένος! Φρέσκο χώμα τους καλύπτει! Ολοκάθαρα βότσαλα σχηματίζουν σταυρούς πάνω τους! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η μνήμη των εν Κυρίω κοιμηθέντων Ξενοφωντινών αδελφών αγέραστη! Θυμάμαι με θλίψη κοιμητήρια στον έξω κόσμο, με σπασμένα, βρώμικα, ατημέλητα μνήματα! Παρέχει ο χρόνος που κύλησε δικαιολογίες! Όλο και πιο αχνά ακούγεται εκείνο το αιωνία η μνήμη, ως που χάνεται σκεπασμένο από της αμαρτίας την λήθη, από της βιοτικής μέριμνας την λησμονιά, που τις καρτερούσες ψυχές πληγώνει. Δεν προσμένουν αυτές βέβαια στολίσματα και καθαριότητες, μα την συνοδή τους προσευχή που πολύ τις αναπαύει …
Εσπερινός στο Δοχειάρι! Στην λιτή ο Εσταυρωμένος, περίβλεπτη υπενθύμιση του… δι εμέ… Πώς μπορούμε να ξεχνάμε την θυσία του Ναζαρηνού Ελευθερωτή για τον καθένα μας προσωπικά! Στις αιτήσεις υπέρ αναπαύσεως του ιερέα, συνεχώς ο Γέροντας Γρηγόριος και ο Μοναχός Απολλώ! Ναι, λείπει πολύ και εκείνου η αξέχαστη μορφή! Η πρώτη κουρά του Γέροντος Γρηγορίου! Του έδωσε το όνομα ενός εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων του Χριστού μας! Θείας πίστεως, τῷ ἀμφιβλήστρῳ, ἐζωγρήσατε, ἐθνῶν ἀγέλας! Πόσο ταιριαστό το απολυτίκιό τους με την πορεία του μακαριστού δοχειαρίτη! Ο ραδιοερασιτέχνης ταπεινός πατέρας με την διεθνή φήμη! Ο τόσο ιδιαίτερος, ο παγκόσμιος Ιεραπόστολος που έκανε τα ερτζιανά και τις συχνότητες εργαλεία της μόνης Αλήθειας. Ξάφνιαζε πάντοτε αυτός ο μοναχός με την τόσο ασυνάντητη δράση!
Σπούδασε και απόκτησε πτυχίο εκπομπής! Έλαβε και τον γνωστό διακριτικό του αριθμό SV2ASP/A! Το Α στο τέλος υποδήλωνε τον Άθωνα! Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Μονή είχε μείνει για μήνες χωρίς τηλεφωνική επικοινωνία! Κινδύνευσε η ζωή ενός πατέρα τότε! Στο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη που ο πατήρ Απολλώ τον συνόδεψε, γνώρισε έναν γιατρό ραδιοερασιτέχνη. Εκείνος του πρότεινε να μελετήσει και να δώσει εξετάσεις για την νόμιμη πιστοποίηση! Με άδεια της Ιεράς κοινότητας και την αμέριστη υποστήριξη του Γέροντα Γρηγορίου! (Στ αλήθεια όσοι κατηγόρησαν τον γέροντα για αναχρονιστή και οπισθοδρομικό αυτά τα εκπληκτικά φρόντισαν ποτέ να τα μάθουν;) Δεν ήταν μόνο φυσικά οι ανάγκες της επικοινωνίας της μονής σε εξαιρετικές και δύσκολες περιστάσεις. Πολλοί γνώρισαν την Ορθοδοξία και την ασπάστηκαν μυστηριακά μέσω των εκπομπών του και του ασυρμάτου του πατρός Απολλώ!
Η Ιταλίδα Βερονίκη, καθηγήτρια στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και εκείνη ραδιοερασιτέχνης, έγινε Ορθόδοξη μέσω της εκπομπής του! Βαπτίστηκε στο μετόχι της Δοχειαρίου στον Σοχό στην Παναγιά την Θεσκέπαστη!
Η εικόνα του πρώην Προτεστάντη Γερμανού αδελφού μας Ντομινίκ να βαπτίζεται στον αρσανά της Δοχειαρίου και να λαμβάνει το όνομα Μιχαήλ και αυτή μνημειώδης πριν από μια δεκαετία! Και εκείνος ραδιοερασιτέχνης που έλαβε από τον πατέρα Απολλώ την κλήση με τα κύματα της σωστικής πίστης! Ένας Αμερικάνος ραδιοερασιτένης του έστειλε κάποτε σήμα! - Η κόρη μου έχει καρκίνο και είναι έγκυος! Κοντά στα Χριστούγεννα εκείνη την χρονιά ήρθε μια κάρτα στον πατέρα Απολλώ! -Τα κεριά που άναψες δεν πήγαν χαμένα! Η κόρη μου είναι πλέον υγιής και το μωρό επίσης! Είχαμε την ευλογία να παίρνουμε και εμείς συχνά πυκνά ηλεκτρονικά μηνύματα με ψυχωφελέστατο πνευματικό υλικό, τα οποία έστελνε με ομαδική αποστολή σε αναρίθμητους αδελφούς σε όλον τον κόσμο!
Ακόμα και καθ΄ολη την διάρκεια της σοβαρής ασθένειάς του και λίγες μόνο μέρες πριν την κοίμησή του έστελνε μηνύματα! Μίλησε ασίγαστα και εξέπεμψε παντού τα σήματα της Ορθοδοξίας, χρησιμοποίησε την τεχνολογία ως μέσο και σαγήνη που απλώθηκε σε όλον τον κόσμο φτάνοντας μέχρι τα πιο μακρινά σημεία του ορατού σύμπαντος! Με την Παναγία στο μέσο θυμόμαστε την φωτογραφία του μακαριστού πατρός με τον Βαλέρι, τον κοσμοναύτη που ζητούσε στον Μοναχό Απολλω να του ανάβει κεριά όταν επικοινωνούσε μαζί του απ΄το διάστημα! Ήρθε και τον συνάντησε! Πάτερ Απολλώ σε ζητά κάποιος Ρώσος στην είσοδο του μήνυσαν.
-Γέροντα είμαι ο Βαλέριος! Αγκαλιάστηκαν και δόξαζαν τον Θεό που τους αξίωσε να ανταμώσουν! Έκλαιγε εκείνος σαν μωρό παιδί μπροστά στην εικόνα της Γοργουπηκόου! Εδώ αδελφέ μου σου άναβα τα κεριά που μου ζητούσες!
(συνεχίζεται με το 4ο μέρος)
Προηγούμενα:
Η εικόνα του πρώην Προτεστάντη Γερμανού αδελφού μας Ντομινίκ να βαπτίζεται στον αρσανά της Δοχειαρίου και να λαμβάνει το όνομα Μιχαήλ και αυτή μνημειώδης πριν από μια δεκαετία! Και εκείνος ραδιοερασιτέχνης που έλαβε από τον πατέρα Απολλώ την κλήση με τα κύματα της σωστικής πίστης! Ένας Αμερικάνος ραδιοερασιτένης του έστειλε κάποτε σήμα! - Η κόρη μου έχει καρκίνο και είναι έγκυος! Κοντά στα Χριστούγεννα εκείνη την χρονιά ήρθε μια κάρτα στον πατέρα Απολλώ! -Τα κεριά που άναψες δεν πήγαν χαμένα! Η κόρη μου είναι πλέον υγιής και το μωρό επίσης! Είχαμε την ευλογία να παίρνουμε και εμείς συχνά πυκνά ηλεκτρονικά μηνύματα με ψυχωφελέστατο πνευματικό υλικό, τα οποία έστελνε με ομαδική αποστολή σε αναρίθμητους αδελφούς σε όλον τον κόσμο!
-Γέροντα είμαι ο Βαλέριος! Αγκαλιάστηκαν και δόξαζαν τον Θεό που τους αξίωσε να ανταμώσουν! Έκλαιγε εκείνος σαν μωρό παιδί μπροστά στην εικόνα της Γοργουπηκόου! Εδώ αδελφέ μου σου άναβα τα κεριά που μου ζητούσες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου