 |
|
Μακάριος μοναχός Μπουζίκας, ο ψάλτης (1886-1965),
κελλιώτης Σταυρονικητιανός
(Φωτογραφία: Χρήστος Ζέγκος, 1961)
|
Το παν είναι η ευλάβεια. Χωρίς ευλάβεια η ψαλτική είναι
ξεθυμασμένη∙ μοιάζει με όργανο ξεκουρντισμένο, που κάνει γκλιν-γκλιν. Ούτε
έχει σημασία αν ψάλλη κανείς δυνατά ή σιγανά∙ σημασία έχει να
ψάλλη με ευλάβεια. Τότε το σιγανό ψάλσιμο είναι ταπεινό, γλυκό∙
δεν είναι κοιμισμένο. Και το δυνατό είναι έντονο και καρδιακό∙ δεν είναι άγριο.
Ο πατήρ Μακάριος Μπουζίκας είχε βροντερή φωνή, αλλά έψελνε φυσικά, με ευλάβεια
και με καημό∙ ένιωθες ότι ξεκοβόταν η δική του καρδιά, και ξεκολλούσε και η
δική σου. «Σου κάνει τα τζιέρια* άνω-κάτω», έλεγε ένα γεροντάκι. Έμενε μόνος
του στην Καψάλα, σε ένα Σταυρονικητιανό Κελλί. Πιο κάτω έμενε ένας Ρουμάνος που
δεν ήταν ψάλτης, αλλά είχε ευλάβεια. Το βράδυ έβγαινε ο πατήρ Μακάριος στην
απλωταριά του Κελλιού του και άρχιζε το «Ανοίξαντός
σου την χείρα»** και συνέχιζε τον άλλο στίχο ο Ρουμάνος από κάτω! Ήταν μεγαλείο!
Είναι μεγάλη υπόθεση ο ψάλτης να έχη ευλάβεια.
Ξέρετε πόσο βοηθάει; Αλλοιώνεται ο ίδιος εσωτερικά, και επειδή αυτή η εσωτερική
αλλοίωση εκδηλώνεται και εξωτερικά, αλλοιώνεται και ο άλλος που τον ακούει και
βοηθιέται θετικά. Έτσι η προσευχή όλων είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό.
* Τζιέρια: Σπλάχνα
** Ψαλμ. 103, 28. Οι στίχοι από το «Ανοίξαντός
σου την χείρα» έως το τέλος του Ψαλμού ψάλλονται σε πανηγυρικές Αγρυπνίες και είναι γνωστοί ως Ανοιξαντάρια.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου