Συμμετείχαμε σήμερα (ενν. χθες)
στην εξόδιο
ακολουθία και την ταφή του μακαριστού πλέον φίλου και αδελφού
ιερομονάχου Δαυίδ.
Κατά την διάρκεια της ακολουθίας
έβλεπε κανείς σε όλους τους παρευρισκομένους να κυριαρχεί η σκυθρωπότητα στα
πρόσωπα τους.
Άφωνοι και σκυθρωποί ενώπιον του κεκοιμημένου αδελφού όλοι.
Άφωνοι και σκυθρωποί ενώπιον του κεκοιμημένου αδελφού όλοι.
"Όντως φοβερότατον το του
θανάτου μυστήριον...."
Φοβερότατον γιατί αντικρύζαμε την
αλήθεια και εμπρός στην αλήθεια σιωπάς.
Εμπρός στην αλήθεια δεν εχεις να
πεις τίποτα.
Εμπρός στην αλήθεια ελέγχεσαι
γιατί δεν την ακολουθείς.
Εμπρός στην αλήθεια θυμάσαι το πόσο
μικρός και φθαρτός είσαι.
Σε τι με ωφελεί η ζήλεια, ο θυμός
και η οργή, η συκοφαντία, το μίσος, ο εγωισμός όταν βλέπω ότι όλα τα εδώ
τελειώνουν οριστικά, τόσο εύκολα και τόσο απλά.
Τίποτα δεν μπορεί να σε κρατήσει
όταν έρθει η ώρα.
Ο Θάνατος μας υπενθυμίζει το
καθήκον ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή.
Αυτή είναι η αλήθεια, λοιπόν, που
μας φανερώνει σε κάθε ευκαιρία ο θάνατος.
Αυτήν την αλήθεια, με την αμέλεια
και την αδιαφορία μας προσπαθούμε να την κρύψουμε, με συνέπεια να βρεθούμε
απροετοίμαστοι ενώπιον του μυστηρίου του θανάτου.
Αυτή είναι η προσφορά του παπά
Δαυίδ καθώς και όλων των κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών, να μας
φανερώνουν μέσα στην ψεύτικη ζωή μας την αλήθεια η οποία μας οδηγεί στην ίδια
την Αλήθεια, τον Χριστό.
†αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. του Εσφιγμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου