Μεταπτυχιακή εργασία του κ.
Παναγιώτη Χοβαρδά
Η ανατολικότερη των τριών γήινων
γλωσσών της Χαλκιδικής αναφέρεται από τον Θουκιδίδη, τον Διόδωρο Σικελιώτη, τον
Ηρωδιανό και τον Στέφανο Βυζάντιο με τον όρο Ακτή, που παραπέμπει, σύμφωνα με
τους δυο τελευταίους, στον αιγιαλό της χερσονήσου. Κατά κύριο όμως λόγο η
περιοχή ήταν στην αρχαιότητα γνωστή με το όνομα Άθως, το οποίο ενώ αρχικά
προσδιόριζε τον αρχικό όγκο στο νοτιοανατολικό της άκρο, αποδόθηκε από τους
αρχαίους συγγραφείς σε ολόκληρη τη χερσόνησο. Μάλιστα, το δεύτερο αυτό όνομα
θεωρείτο αρχαιότερο, καθώς συνδεόταν με τον μυθικό Γίγαντα Άθω, τον οποίο έθαψε
ο θεός Ποσειδώνας κάτω από τεράστιο βράχο, που εκτόξευσε εναντίον του κατά τη
Γιγαντομαχία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί το ομώνυμο όρος. Από την άλλη
πλευρά, η προσωνυμία Άγιον Όρος, άρηκτα συνδεδεμένη με το μοναχικό βίο και τον
ιδιαίτερο θρησκευτικό χαρακτήρα που απέκτησε η χερσόνησος κατά τους μέσους
βυζαντινούς χρόνους, πρωτοεμφανίστηκε το τελευταίο τέταρτο του του 10ου αι.
μ.Χ., για να καθιερωθεί επίσημα στα μέσα περίπου του 11ου αι. μ.Χ. και να
επικρατήσει μέχρι τις μέρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου