Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

2487 - Γέροντας Πορφύριος: Δεν πολεμάμε το κακό. Στρεφόμαστε προς τον Χριστό.


Γιά νά θεραπευθεῖ ὁ ἄνθρωπος, δίδασκε ὁ Γέροντας, πρέπει νά κατευθύνει τήν δύναμη, πού ἔχει βάλει ὁ Θεός στήν ψυχή του πρός τό καλό, πρός τόν Χριστό.
......Δέν πρέπει ν' σχολούμαστε μέ «τ' γκάθια» το ψυχικο μας κήπου λλά μόνο μέ τά λουλούδια. καλλίτερη ντιμετώπιση το κακο εναι περιφρόνηση.
......Ε δυνατόν, νά ξεχάσουμε τελείως καί ατήν τήν παρξή του· νά μήν θέλουμε νά τό μαθαίνουμε, οτε σάν πλ «εδηση». Νά, τί συμβουλεύει σοφός Γέρων: «Δέν χρειάζεται... ν' σχολεσθε μέ τ' γκάθια.
...... Μήν καταπιάνεσθε μέ τήν κδίωξη το κακο. τσι μς θέλει Χριστός, νά μήν σχολούμαστε μέ τά πάθη καί μέ τόν ντίθετο. Κατευθύνετε τό νερό, δηλαδή λη τή δύναμη τς ψυχς σας, πρός τά λουλούδια καί θά χαίρεσθε τήν μορφιά, τήν εωδιά, τή δροσιά τους»1.
...... Τό κακό, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία το Γέροντα, δέν τό πολεμμε π' εθείας (δέν ντιστεκόμαστε «κατά μέτωπον»), λλά τό περιφρονομε. Τό «κοίταγμα» πρός τόν Χριστό, μς κάνει νά περπατμε πάνω στά «κύματα» τν παθν καί νά μήν βουλιάζομε σ' ατά. λεγε: «Δέν γίνεσθε γιοι κυνηγώντας τό κακό.
......φστε τό κακό. Νά κοιτάζετε πρός τόν Χριστό κι Ατός θά σς σώσει. ντί νά στέκεσθε ξω π' τήν πόρτα καί νά διώχνετε τόν χθρό περιφρονστε τον. ρχεται πό δ τό κακό; Δοθετε μέ τρόπο παλό πό κε
......Δηλαδή ρχεται νά σς προσβάλει τό κακό, σες δστε τήν σωτερική σας δύναμη στό καλό, στόν Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε ησο Χριστέ, λέησόν με». Ξέρει κενος πς νά σς λεήσει, μέ τί τρόπο. Κι ταν γεμίζετε π' τό καλό, δέν στρέφεσθε πιά πρός τό κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, μέ τήν χάρι το Θεο καλοί. Πο νά βρε τόπο τότε τό κακό; ξαφανίζεται!»2.
...... Τά πάθη, λεγε, ξαφανίζονται ταν μπε Χριστός στήν καρδιά το νθρώπου. Τότε ξεπερνιέται φόβος το θανάτου. νθρωπος πού μπαίνει στόν τάφο τς μετανοίας καί τς ταπεινώσεως μαζί μέ τόν Χριστό ατός καί συνανίσταται μαζί Του. Τότε μπορε νά σχυρίζεται τι «εδε» ληθινά τήν νάσταση το Χριστο μέσα στήν παρξή του. Τότε τό «νάστασιν Χριστο θεασάμενοι» γίνεται προσωπικό του βίωμα. 
......Τότε νθρωπος διά το Θείου ρωτος «πατε τόν θάνατον»· τοτο δέ συμβαίνει διότι βλέπει τόν Χριστόν καί τόν συνάνθρωπο χι πλέον ς «πειλή» λλ΄ ς «δελφό» καί ς «φίλο». 
......λεγε ναστημένος Γέροντας: «ταν μπε Χριστός στήν καρδιά, τά πάθη ξαφανίζονται. Δέν μπορες οτε νά βρίσεις, οτε νά μισήσεις, οτε νά κδικηθες, οτε, οτε, οτε... Πο νά βρεθον τά μίση, ο ντιπάθειες, ο κατακρίσεις, ο γωισμοί, τά γχη, ο καταθλίψεις; Κυριαρχε Χριστός. Καί λαχτάρα το νεσπέρου φωτός. Ατή λαχτάρα σέ κάνει νά ασθάνεσαι τι θάνατος εναι γέφυρα, πού θά τήν περάσεις σέ μιά στιγμή, γιά νά συνεχίσεις τή ζωή το Χριστο»3.
...... χρειάζεται, δίδασκε, κόπος γιά τό καλό. ρκε νά στρεφόμαστε πρός τόν Χριστό καί μέσως ρχεται χάρις Του. Τό συνεχές νοιγμα τς παρξής μας πρός τόν Χριστό, ατό εναι ρκετό γιά νά λθει κενος, πού μς γαπάει πειρα· καί ταν ρχεται μς κατακλύζει κοπα μέ τήν χάρη Του. 
......λεγε σεβαστός Γέρων: «λα σύν Χριστ εναι δυνατά. Πο εναι κόπος καί προσπάθεια, γιά νά γίνεις καλός; Τά πράγματα εναι πλά. Θά καλετε τόν Θεό κι κενος θά μεταβάλλει τά πράγματα πρός τό καλό.
......ν δώσετε σ' κενον τήν καρδιά σας, δέν θά μείνουν περιθώρια γιά τ΄ λλα. ταν νδυθετε τόν Χριστό, δέν θά κάνετε καμμιά προσπάθεια γιά τήν ρετή. κενος θά σς τήνε δώσει. 
......Σς πιάνει φοβία κι πογοήτευση; Στραφετε στόν Χριστό. γαπστε Τον πλά, ταπεινά, χωρίς παίτηση καί θά σς παλλάξει διος. Νά στραφετε πρός τόν Χριστό καί νά πετε μέ ταπείνωση καί λπίδα σάν τόν πόστολο Παλο: «Τίς με ύσεται κ το σώματος το θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7, 24). Θά κινηθετε, λοιπόν, πρός τόν Χριστό κι κενος μέσως θά λθει. μέσως θά νεργήσει χάρις Του»4.
...... Δέν πρέπει, προέτρεπε, νά σκεπτόμαστε τά πάθη καί τίς δυναμίες μας. Τά πάθη, ο διάφορες μαρτίες, δέν πρέπει νά μς πασχολον τήν σκέψη. Τό κακό δέν τό πολεμμε μεσα μέ ντίθετους λογισμούς, λλά τό περιφρονομε. 
...... Δέν εναι «συμφέρον» πνευματικά νά χάνομε καιρό μέ σκέψεις καί λογισμούς, πού ργά γρήγορα θά μς «πνίξουν», ν δέν τούς περιφρονήσουμε φοσιούμενοι στήν προσευχή καί τόν Θείο ρωτα. 
......Ο δυναμίες καί τά πάθη θά φύγουν πό μόνα τους ταν γαπήσουμε ληθινά τόν Χριστό μας. λεγε Γέροντας: « σκοπός εναι νά ζετε, νά μελεττε, νά προσεύχεσθε, νά προχωρτε στήν γάπη, στήν γάπη το Χριστο, στήν γάπη τς κκλησίας. Ατό εναι τό γιο καί ραο, πού εφραίνει καί παλλάσσει τήν ψυχή πό κάθε κακό, προσπάθεια νά νωθε κανείς μέ τόν Χριστό. Ν' γαπήσει τόν Χριστό, νά λαχταρήσει τόν Χριστό, νά ζε ν τ Χριστ, σάν τόν πόστολο Παλο πού λεγε: «Ζ δέ οκέτι γώ, ζ δέ ν μοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20). 
......Ατό νά εναι στόχος σας. Ο λλες προσπάθειες νά εναι μυστικές, κρυμμένες. κενο πού θά πρέπει νά κυριαρχε εναι γάπη στόν Χριστό. Ατό νά πάρχει μές στό μυαλό, στή σκέψη, στή φαντασία, στήν καρδιά, στή βούληση.
......Ατή προσπάθεια νά εναι πιό ντονη, πς θά συναντήσετε τόν Χριστό, πς θά νωθετε μαζί Του, πς θά Τόν νστερνισθετε μέσα σας. Τίς δυναμίες φστε τις λες, γιά νά μήν παίρνει εδηση τό ντίθετο πνεμα καί σς βουτάει καί σς καθηλώνει καί σς βάζει στή στενοχώρια»5.
...... Ὁ κόπος πού χρειάζεται νά κάνουμε, λεγε πάντοτε νήφων Γέροντας, εναι νά προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε καί νά νστερνιθομε ατά πού μελετμε. Κάποτε, παίρνοντας φορμή πό ατά πού διάβασε, δίδασκε: «κοστε τί λέει γνάτιος Μπριαντσιανίνωφ στό βιβλίο του Υέ μου, δός μοι σήν καρδίαν: «Πσα ργασία σωματική τε καί πνευματική, μή χουσα πόνον κόπον, οδέποτε καρποφορε τ ταύτην μετερχομέν, τι βιαστή στίν Βασιλεία τν ορανν καί «βιασταί ρπάζουσιν ατήν», βίαν επών τήν το σώματος ν πσιν πίπονον σκησιν» (γν. Μπριαντσιανίνωφ, Υέ μου, δός μοι σήν καρδίαν, κδ. ρθ. Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1978, σ. 161). 
......ταν γαπάεις τόν Χριστό, κάνεις κόπο, λλά ελογημένο κόπο. ποφέρεις, λλά μέ χαρά. Κάνεις μετάνοιες, προσεύχεσαι, διότι ατά εναι πόθος, θεος πόθος. Καί πόνος καί πόθος καί ρωτας καί λαχτάρα καί γαλλίαση καί χαρά καί γάπη...Χρειάζεται προσοχή καί προσπάθεια, γιά νά κατανοε κανείς ατά πού μελετάει καί νά τά νστερνίζεται. Ατός εναι κόπος πού θά κάνει νθρωπος»6.

1 Ὅ. π. σελ. 287.
2 . π.
3 Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, σελ. 220.
4 . π. σελ. 287-288.
5 . π. σελ. 290.
6 .π. σελ. 235-236.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη:  
Ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Ἁγιορείτου 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου