Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

2630 - Ο Ιεραπόστολος του Κογκό π. Κοσμάς Γρηγοριάτης (1942 Θεσσαλονίκη - 27 Ιανουαρίου 1989 Κογκό)



κκλησία το Χριστο,  καθοδηγουμένη πό τό γιο Πνεμα,  ναδεικνύει διά μέσου τν αώνων,  θεοφόρους καί κάματους ργάτες,  πού μεταλαμπαδεύουν τό σωτήριο Μήνυμά της στούς λαούς τς γς καί θυσιάζονται γιά τήν δόξα το Χριστο καί τόν ρχομό τς Βασιλείας Του.
Στήν χρυσ ατή λυσίδα τν Πατέρων τς αματοποτισμένης ρθοδοξίας μας συγκαταλέγεται τά τελευταα ατά χρόνια το αἰῶνος μας καί μακαριστός ρχιμ.  π.  Κοσμς Γρηγοριάτης.
σοι νδιαφέρονται νά γνωρίσουν περισσότερα ς ναζητήσουν νά διαβάσουν τό βιβλίο πού ξέδωκε εραποστολικός  Σύλλογος Θεσσαλονίκης "γιος Κοσμς Ατωλός", τό 1996 μέ τίτλο: εραπόστολος το Κογκό (Ζαΐρ) π.  Κοσμς Γρηγοριάτης".
μες θά ρκεσθομε νά παρουσιάσουμε τόν νδρα,  πως τόν γνωρίσαμε σάν δελφό συμμοναστή στήν Μονή τς Μετανοίας μας,  τήν το σίου Γρηγορίου καί κατόπιν νά καταθέσουμε συνοπτικά,  τά σα θαυμαστά καί ξαίσια τέλεσε Θεία Πρόνοια διά χειρν το μακαριστο δελφο μας στό εραποστολικό  Κλιμάκιο Κολουέζι Κογκό, που,  μετά τόν τραγικό θάνατό του,  ργασθήκαμε κι μες μέ τήν Χάρι το Θεο καί τήν ελογία το σεβαστο μας Γέροντος π. Γεωργίου πί σειράν τν.
πό τά βιογραφικά του στοιχεα,  πρός νημέρωσι των ναγνωστν μας,  φείλουμε νά σημειώσουμε τι γεννήθηκε στήν εανδρο Θεσσαλονίκη τό 1942.  πρξε τό πρτο πό τά τέσσερα παιδιά τς εσεβος ποντιακς οκογένειας το Δημητρίου καί τς Δέσποινας σλανίδη. Στό βάπτισμά του λαβε τό νομα ωάννης καί τά πρτα γκύκλια μαθήματα λαβε στήν γενέτειρά του. 
Τό σπίτι του συνδεόταν μέ γιορετες Πατέρες, γι᾿ ατό   πίδρασις στήν ζωή τν παιδιν τους πρξε ζωντανή καί καθοριστική.
μικρός ωάννης, μετά τό δημοτικό σχολεο,  φοίτησε σέ νυκτερινή τεχνική σχολή λεκτροτεχνιτν,  μετά σέ σχολή ργοδηγν πί τρία χρόνια.  Παράλληλα φοιτοσε καί στά Κατηχητικά σχολεα τς περιοχς του.
Σάν στρατιώτης στό πολεμικό ναυτικό τελείωσε τό νυκτερινό γυμνάσιο Πειραις.  Κατόπιν προσορμίσθηκε στήν δελφότητα " Σταυρός" το πισκόπου Φλωρίνης κ. Αγουστίνου, που καί  ργάσθηκε πί δέκα χρόνια στά τυπογραφεα καί στίς οκοδομικές ργασίες τς δελφότητος καί τς Μητροπόλεως Φλωρίνης.
Εχε δη λάβει τήν πόφασι πό τά 18 χρόνια του ν᾿ κολουθήση τόν γαμο βίο καί τήν ξωτερική εραποστολή.  Μία διάλεξι  τό 1960 το λαϊκο τότε καί νν Μακαριωτάτου.  ρχιεπισκόπου τς ρθοδόξου κκλησίας τς λβανίας κ. κ.  ναστασίου πετέλεσε τό ναυσμα γιά τά πρτα εραποστολικά  σκιρτήματα στήν καρδιά του.
πως λεγε διος ργότερα,  πρεπε νά σπουδάση καί "τά παπαδίστικα" γιά νά λοκληρώση καί τίς κκλησιαστικές του σπουδές γιά τό μεγάλο ργο πού τόν περίμενε. τσι,  γράφθηκε σάν σπουδαστής στό νώτερο κκλησιαστικό Φροντιστήριο τς Ριζαρείου σχολς. δη εχε γνωρισθ καί λληλογραφοσε μέ σημαίνοντα εραποστολικά πρόσωπα πως μέ  τόν π. Χρυσόστομο Παπα-σαραντόπουλο καί τόν π.  μφιλόχιο Τσοκο, ποος κενο τόν καιρό ργαζόταν εραποστολικά στό Κολουέζι.
πρώτη συνάντησι το ωάννη μέ τόν δεύτερο, χωρίς πολλές περιστροφές καί πεξηγήσεις,  φερε τό στραπιαο ποτέλεσμα.  ωάννης,  πρίν τελειώσει τά "παπαδίστικα", ερίσκεται στήν κεντρική φρική,  πιστός κόλουθος καί συνεργάτης το π. μφιλοχίου. ποδύεται σ᾿ να γνα νοικοδομήσεως 10 κκλησιν μέσα σέ 15 μνες.
πως μο λεγε,  Προτεστάντες καί Καθολικοί ξεπλήσσοντο, ταν βλεπαν μέσα σέ να μνα νά ξεφυτρώνουν γύρω τους σάν μανιτάρια κκλησίες πού λέγοντο ρθόδοξες. Στιγμιότυπα π᾿ ατό τό συνεργεο οκοδόμων,  τό ποο εχε νομάσει "στραπή" θά μάθουμε,  ταν κάποτε κυκλοφορήσει τό εραποστολικό του μερολόγιο.
πέστρεψε στήν λλάδα γεμτος νθουσιασμό καί ποφασιστικότητα γιά συνέχισι τς πορείας πού Θεία Πρόνοια το χάραξε. Τό Πατριαρχεο λεξανδρείας το πένειμε δη τόν Σταυρό το ποστόλου Μάρκου,  σέ νδειξι τιμς γιά τήν πρώτη εραποστολική του διακονία ς λαϊκο στό φρικανικό δαφος. 
Μετά τήν ποφοίτησί του πό τό κκλησιαστικό  Φροντιστήριο μπκε στό γιον ρος.  Ο σεβαστοί Πατέρες Γέροντας Παΐσιος καί ερομ. π. Σπυρίδων Νεοσκητιώτης πευλόγησαν τήν εσοδό του στήν ερά Μονή το σίου Γρηγορίου. γιος Καθηγούμενος ρχιμ.  π.  Γεώργιος νελαβε πό τήν πατρική του φροντίδα τόν νεαρόν ωάννη. 
Τόν εσήγαγε στήν τάξι τν Δοκίμων δελφν,  ν συνεχεί τόν κούρευσε μοναχό δίνοντάς του τό νομα Κοσμς,  πρός τιμήν το γίου Κοσμ το Ατωλο,  μεγάλου εραποστόλου τς σκλαβωμένης κατά τήν τουρκοκρατία Πατρίδος μας.
Τόν Αγουστο το 1978 χειροτονήθηκε διάκονος καί ερεύς καί μετά δύο μνες νεχώρησε καί πάλι γιά τό γαπημένο του Κολουέζι. 
Μά τώρα δέν πιστρέφει ς λαϊκός,  λλά ς πατέρας πρτα καί μετά ς Κατηχητής, εροκήρυκας, οκοδόμος, λεκτρολόγος, ργοδηγός, σιδηρουργός, δραυλικός, ξυγονοκολλητής,  δηγός, γροτοκτηνοτρόφος,  μηχανικός ατοκινήτων,  κεραμοποιός,  παιδοτρόφος καί νοσοκόμος.
Στό Μοναστήρι μας ετύχησα νά εμαι παλαιότερός του. 
τσι παρηκολούθησα λες τίς κδηλώσεις τς μοναχικς του βιοτς καί τίς προετοιμασίες του γιά τόν γρό το Κυρίου.  Διακρινόταν γιά τήν τακτική φοίτησί του στίς ερές κολουθίες. 
Μέ τό τετράδιο στό χέρι ζητοσε πληροφορίες πό τόν Τυπικάρη καί λλους διακονητές δελφούς καί γραφε γιά νά μάθη τήν πιτέλεσι τν κολουθιν μέ τό γιορείτικο Τυπικό.  Στό κελλί του κατέστρωνε σχέδια νοικοδομήσεως κκλησιν.
Κοιμόταν πάνω στό σανιδένιο κρεββάτι του,  πού ντί γιά στρμα εχε μία λεπτή κουβέρτα.
διαίτερα γκολπώθηκε τήν θεμελιώδη γιά τούς μοναχούς ρετή τς πακος στόν Γέροντα.  
Ατό φάνηκε, ταν μετέβη στό Κολουέζι νά ργασθ.  Γιά κάθε εραποστολικό προσωπικό του πρόβλημα κατέφευγε δι᾿ πιστολς στήν πατρική συμβουλή καί καθοδήγησι το Γέροντός μας.
Εχε κατανοήσει τό μέγα πνευματικό φελος τς νοερς προσευχς καί,  παρότι δέν μεινε γιά πολύ διάστημα στό Μοναστήρι γιά τήν ξάσκησί της, μως δέν παυε  νά "τραβ" τό κομποσχοίνι του πικαλούμενος τό θεον λεος.  βαθειά του κτίμησις στό ργο τς προσευχς φάνηκε στό ποίμνιό του.  Τούς δίδαξε νά πλέκουν κομποσχοίνια καί νά προσεύχωνται μέ ατά.  ταν να χρόνο, μετά τήν κοίμησί του, μετέβην στό Κολουέζι,  εδα σχεδόν λους τούς  θαγενες Χριστιανούς νά κρατον κομποσχοίνια στά χέρια μέσα στήν κκλησία.
Κατά τό διάστημα τς νδεκαετος διακονίας του στήν εραποστολή το Κολουέζι ναδείχθηκε βασικώτερος διοργανωτής το Κλιμακίου.  Πολύ πιγραμματικά θ᾿ ναφέρω, σα εδαν τά μάτια μου, ταν μετέβην κε.
διάδοχός του π.  Μελέτιος,  μέ ξενάγησε στούς χώρους καί στά ργα τς εραποστολς. 
Βούρκωναν τά μάτια μου πό χαρά καί συγκίνησι τίς πρτες μέρες γιά τά σα κατορθώματα βλεπα νός δελφο τς Μονς μας.  Τήν πρώτη Κυριακή το πριλίου 1990,  ζησα κάτι ξεχωριστό μέσα στήν κκλησία το γίου Γεωργίου.  χορωδία τν 50 περίπου γοριν το οκοτροφείου το Κλιμακίου συνωδευόταν πό λόκληρο τό κκλησίασμα τν 700 ρθοδόξων Χριστιανν μας το Κολουέζι.
κείνη θεία Λειτουργία δέν μοιαζε μέ τίς Λειτουργίες τς Πατρίδος μας.  ταν μία μεταρσίωσις,  μία παναρμόνια χορωδία πό λευκές ψυχές πού κατοικον σέ μελαμψά σώματα.  ταν μία νικητήρια αχή τι "Οκ νι ουδαος οκ ννι λλην,  οκ νι δολος οδέ λεύθερος,  οκ νι ρσεν καί θλυ,  πάντες γάρ μες ες στέ εν Χριστ ησο (Γαλάτ.  3, 28). 
‘Ο μακαριστός π. Κοσμς διαδέχθηκε στό Κολουέζι τόν ρχιμ.  π.  μφιλόχιο Τσοκο,  ποος ργάσθηκε κε περίπου 5 χρόνια καί εχε κάνει τό πρτο ξεκίνημα στόν τομέα τν Κατηχήσεων καί Βαπτίσεων.
διος πεξέτεινε τό ργο,  δρυσε κι λλους ναούς καί δημιούργησε συνολικά 55 νορίες.  ν  πό τά χέρια του βαπτίσθηκαν περίπου 15.000 θαγενες  δελφοί μας.
Προτεραιότητα γιά να τέτοιο μεγάλο κκλησιαστικό ργο δωσε στήν νεύρεσι καταλλήλων συνεργατν πό τούς ντοπίους δελφούς.  Περίπου δέκα τομα ταν ατοί πού σήκωναν μαζί του τόν λαφρό ζυγό το Κυρίου καί τόν καύσωνα τς μέρας. 
Ατό ταν τό πρτο κοινόβιο το π.  Κοσμ. Στόν καθένα π᾿ ατούς δωσε καί μία διακονία.  Τόν να μαθε δηγό,  τόν λλο μηχανικό ατοκινήτων,  τόν λλο πεύθυνο γιά τά κτισίματα καί σοβατίσματα τν κκλησιν, τόν λλο λεκτρολόγο κι τσι λοι τους εχαν πάρει τό διακόνημά τους. 
Συνέτρωγε μαζί τους.  Συμπροσευχόταν στήν κκλησία. Τά βράδυα,  πως ο διοι μο λεγαν, τούς διάβαζε στορίες πό τό Γεροντικό καί τούς Βίους τν γίων.  Τούς ξωμολογοσε καί τούς κοινωνοσε τά χραντα Μυστήρια.  κτός π᾿ ατό τό κοινόβιο, π.  Κοσμς δρυσε οκοτροφεο γοριν καί συγκέντρωσε περί τά 60 παιδιά πό διάφορες νορίες το Κλιμακίου. 
σκοπός του ταν νά τά διαφυλάξη πό τούς πειρασμούς το κόσμου,  νά τά σπουδάση καί,  σα εχαν τήν φεσι,  νά τά προωθήση γιά τό ερατικό στάδιο.  Σέ πόστασι τριν χιλιομέτρων πό τίς γκαταστάσεις το Κλιμακίου, ποπεράτωσε τίς ργασίες πού εχε ρχίσει π.  μφιλόχιος γιά τήν δρυσι Μοναστηριο πρός τιμήν το γίου Νεκταρίου. 
Σήμερα κε σκονται στήν προσευχή καί τήν λατρεία το Θεο μερικές Δόκιμες δελφές, ο ποες σχολονται μέ τό κέντημα καί τίς γεωργικές ργασίες.  ντός τς Μονς λειτουργε καί οκοτροφεο κοριτσιν,  τά ποα σπουδάζουν καί διαιτνται μέ τήν φροντίδα το Κλιμακίου.
ταν ξεκίνησε πό τήν λλάδα π.  Κοσμς δέν κανε καμμία ργάνωσι τν μετόπισθεν γιά οκονομική συμπαράστασι το ργου του.
Πόσες φορές,  μο λεγε, τι πέλυσε τούς ργάτες του,  διότι δέν εχε χρήματα νά τούς πληρώση!  μως εραποστολικός Σύλλογος "Ο Φίλοι τς Ογκάντας" πού λειτουργοσε τότε στήν Θεσσαλονίκη,  πολλές φορές τόν στήριξε,  θικά καί οκονομικά,  καθώς νίοτε καί τό Γραφεο ξωτερικς εραποστολς τς ποστολικς Διακονίας τς λλάδος.
διος ποτέ δέν χασε τήν ψυχραιμία του μπροστά σέ ποιοδήποτε μπόδιο ρθώνετο μπροστά του.  φλογερός του ζλος, πίστις του στόν Θεό,  ο εχές το Γέροντός του,  τό πρακτικό του μυαλό τόν βγαζαν πό κάθε διέξοδο καί μηχανία. 
Τίς νύκτες σχεδίαζε τούς ναούς καί τό πρωΐ μέ τά συνεργεα του τρεχε νά τούς νοικοδομήση.  Γι᾿ ατό προκάλεσε τόν θαυμασμό τν ντοπίων.  Γι᾿ ατό τόν γάπησαν πλός λαός καί ο ξουσίες το τόπου,  διότι γνώρισαν στό πρόσωπό του να νιδιοτελ φίλο,  να δανικό νθρωπιστή,  να συνεργάτη γιά τήν νάστασι πό τήν μιζέρια καί τήν κακοδαιμονία το πολύπαθου ζαϊρινο λαο. 
πόδειξις τς κτιμήσεως καί το σεβασμο στό πρόσωπό του ταν παρουσία σύσσωμου το λαο το Κολουέζι στήν κηδεία του, τόν ανουάριο το 1989.
λλά καί μέχρι σήμερα προσέρχονται νθρωποι νά στολίσουν τόν τάφο του μέ λουλούδια.  ν ο Χριστιανοί μας, πρίν μπον στήν κκλησία καί πρίν ναχωρήσουν, θά προσκυνήσουν τόν Σταυρό το τάφου το  πνευματικο τους Πατέρα.  Θ᾿ νάψουν τό καντήλι του.  Θά γονατίσουν νά το ναποθέσουν λίγα λουλούδια  ν᾿ φήσουν τό δάκρυ τς εγνωμοσύνης τους νά κυλήση πάνω στό χμα.
νάμεσα στά πολλά του προγράμματα ταν καί ξεύρεσις πόρων γιά τήν σο τόν δυνατόν,  νεξαρτικοποίησι το Κλιμακίου πό τίς οκονομικές βοήθειες τς λλάδος καί το ξωτερικο. 
θελε τό Κλιμάκιο νά τό κάνη ατοσυντήρητο,  τσι στε σέ κάποια νδεχόμενη περιπέτεια τς λλάδος,  νά μπορ τό Κλιμάκιο νά συνεχίση τήν πορεία του μέ τίς δικές του πλέον δυνάμεις. 
Γι᾿ ατό προέβη μέ ελογία το Σεβ.  μητροπολίτου του μακαριστο Τιμοθέου στήν δημιουργία γεωργο-κτηνο-πτηνοτροφικς μονάδος,  λίγα χιλιόμετρα ξω πό τήν πόλι Κολουέζι.  Ο ποικίλες ελογίες ατς τς Μονάδος χι μόνον κάλυπταν βασικές νάγκες το Κλιμακίου,  τν οκοτροφείων καί τν 200 περίπου ργατν πού πασχολοντο τότε, λλά καί προσφέρθηκαν φθονα τρόφιμα,  κρέατα καί λλα γαθά στούς ναξιοπαθοντας τς πόλεως. 
Φυλακισμένοι,  λεπροί,  σθενες τν νοσοκομείων,  γέροντες τν γηροκομείων, σύλλογος τν παραλύτων καί νιάτων κάθε βδομάδα   δύο φορές τόν μνα πολάμβαναν τούς καρπούς τς γάπης το π.  Κοσμ καί τν συνεργατν του.
π.  Κοσμς ετύχησε νά χη κοντά του γιά πολύ λίγο διάστημα καί συνεργάτες πό τήν λλάδα.  ξίζει νά μνημονεύσουμε δ, σους γιά πολύ χρόνο συνέβαλαν στήν παινετή ατή Προσπάθεια.
π.  Κύριλλος,  μοναχός Γρηγοριάτης καί ατός,  παρέμεινε πιστός στόν π.  Κοσμ πί 10 καί πλέον χρόνια. 
Κοπίασε στόν τομέα τς δρύσεως κκλησιν καί τν γροκτημάτων.  κ. Κώστας Φιλίππου,  σιδηρουργός καί δραυλικός πό τήν Θεσσαλονίκη, ταν κατασκευαστής λων σχεδόν τν σιδερένιων θυρν καί παραθύρων τν κκλησιν το Κλιμακίου.
γιατρός κ.  Θνος Τζτζος πό τό ργος βοήθησε στόν τομέα του περίπου δύο χρόνια.  κ.  Θεανώ Μουσδελεκίδου πού κατάγεται πό τήν δεσσα,  μο λεγε τι,  ζητοσε διέξοδο πρός τά θνη.  Καί Κύριος δήγησε τά βήματά της γιά πρώτη φορά τό 1987 στό Κολουέζι. 
προσφορά της συνεχίζεται μέ πρωτοφαν γιά τήν λικία της ζλο καί προσφορά μέχρι σήμερα στόν τομέα Κατηχήσεων τν κοριτσιν, στήν διδασκαλία τς οκοκυρικς ζως καί στήν δημιουργία χριστιανικς οκογενείας,  στίς λλεπάλληλες πισκέψεις "τν  λαχίστων δελφν το Χριστο".  Σέ ρες νάγκης σχολεται καί μέ λλες ργασίες πού  τίς ναθέτει Προϊστάμενος το ργου. 
λλο πρόσωπο πού προσφέρθηκε θυσιαστικά στήν θεραπεία το πόνου ταν μοναχή Ξένη, διπλωματοχος νοσοκόμος, ποία ς λαϊκή στήν  ρχή καί ς μοναχή στερον,  πί μία δεκαετία νεκούφισε χιλιάδες κόσμο πό τίς ρρώστειες  καί τά βάσανά του.
Ο χροι γκαταστάσεως το δίου καί τν συνεργατν του δέν σαν τίποτε περισσότερο πό μία μεγάλη αθουσα τς παρακμάζουσας τότε λληνικς Κοινότητος, ποία καί το τήν παρεχώρησε.  Μά ταν δύνατο σέ μία αθουσα νά στοιβαχθον τά πάντα, νθρωποι καί ργαλεα. 
Γι᾿ ατό ζήτησε πό τό Κράτος μία κτασι πού βρισκόταν πίσω πό τήν λληνική Κοινότητα,  περίπου 110 στρεμμάτων,  προκειμένου νά τήν ξιοποιήση γιά τήν δημιουργία χώρων καί τήν γκατάστασι στελεχν καί οκοτρόφων γιά τήν εραποστολική του προσπάθεια. 
Πράγματι το παραχωρήθηκε δωρεάν ατή κτασι μέσα στήν ποία κατόπιν π. Κοσμς δρυσε τό οκοτροφεο μέ λους τούς βοηθητικούς χώρους, τήν ποθήκη λιπασμάτων καί καλαμποκιο καί τόν λευρόμυλο.  πίσης κατεσκεύασε καί καταλλήλους χώρους γιά τήν νετη διαμονή τν ξ λλάδος εραποστόλων.
Τό κπαιδευτικό ργο το γίου Κοσμ το Ατωλο δέν φερνε πνο στά βλέφαρα το μωνύμου του εραποστόλου το Κογκό.  πρεπε καί ατός νά δρύση σχολεα, ν᾿ παλλάξη τήν νεολαία πό τήν πατροπαράδοτη κακοδαιμονία,  νά μεταδώση τό εαγγελικό Μήνυμα,  νά σωθον ψυχές,  νά καταρτιστον αριανοί κυβερντες το κράτους καί ποιμένες τς κκλησίας.
 Μέ ελογία,  λοιπόν,  το Μητροπολίτου του,  ξεκίνησε  τήν δρυσι δημοτικο Σχολείου.  Μά δέν πρόλαβε νά τό τελειώση.  Εχε φτάσει στίς λαμαρινοσκεπές, ταν συνέβη τό τροχαο δυστύχημα τς 27ης ανουαρίου 1989.
Ξεκίνησε Παρασκευή βράδυ γιά Λικάσι. σύμβουλός του κ. Δημήτριος Ματζουράνης, τόν μπόδιζε νά ταξιδεύση νύκτα. κενος το επε τι πάντα νύκτα ταξιδεύει καί τι πρέπει νά συναντηθ μέ τήν δελφή Ξένη στό Λικάσι, διότι τό φορτηγό μέ τό ποο ρχόταν κείνη πό τό Κολουέζι, χάλασε καί μεινε στόν δρόμο.
Μαζί του εχε τόν θαγεν λληνομαθ Μωϋσ καί τόν λληνα Πρόξενο κ. Σπυρίδωνα Κυβετό.
Στό 60ο χιλιόμετρο τς διαδρομς τους πρός Λικάσι, στίς 8,10 συνέβη τό δυστύχημα. να φορτηγό ρχόταν πό τό ντίθετο ρεμα, φορτωμένο μέ τσουβάλια πό λιοκαμμένο ψάρι καί πάνω πέβαιναν, ς συνήθως πολλοί ντόπιοι. καρότσα το φορτηγο προεξεχε κατέρωθεν περί τούς 30 πόντους.
π. Κοσμς, ν το καλός καί προσεκτικός δηγός, δέν ντελήφθηκε τόν κίνδυνο. Τό φορτηγό πέρασε πλάγια καί θέρισε κυριολεκτικά τήν ριστερή πόρτα το Λαντρόβερ το π. Κοσμ.
να "χ" μόνο κούσθηκε καί π. Κοσμς βρέθηκε στό χμα. Πρόλαβε καί επε τά ξς λόγια, πως μο επε ατόπτης μάρτυς θαγενής, κατηχητής μας ντώνιος πό τό παρακείμενο χωριό Σοφουμουάγκο: «Μωϋσ, στό πίσω κάθισμά μου χω τά χρήματα.
Νά τά δώσεις στήν εραποστολή. Μαζί εναι καί τό να μπουκάλι μέ τό γιο Μρο». Καί μέσως ξέπνευσε. θάνατός του το καριαος πό συγκοπή καρδίας. Εχε μόνο μία πληγή στό ριστερό του μάγουλο, ποία τρεχε μέχρι πού τόν βαλαν μέσα στόν τάφο του.
Ο συνταξιδιτες του δέν παθαν τίποτε. Μόνο Μωϋσς μπκε στό νοσοκομεο το Λικάσι γιά τρες μέρες.
Μετά πό 2-3 ρες λθε στόν τόπο το δυστυχήματος καρδιακός φίλος καί συνεργάτης του κ. Χαράλαμπος Γεωργίου πό τό Λικάσι. Τόν μετέφερε στό Λου¬μπου-μπάσι καί τόν τοποθέτησε σέ ψυγεο. Κάτι πού ξένισε γιατρούς καί νοσοκόμους το τό ξς: Τό σμα το π. Κοσμ μέσα στό ψυγεο περιβαλλόταν πό¬ να περκόσμιο φς, πργμα τό ποο δέν συνέβαινε στά πτώματα λλων νεκρν. Καί πληγή δέν σταματοσε νά τρέχη.
να  λλο θαυμαστό σημεο μφανίσθηκε τρες ρες, πρίν τό μαρτυρικό του τέλος. Κάποιος ντόπιος μπορος κατέβαινε πό τό Λικάσι στό Λουμπουμπάσι. Εχε φθάσει στό μέρος κενο το δυστυχήματος καί ντίκρυσε μπροστά του να ξαίσιο θέαμα.
Εδε νά νεβαίνει γοργά πρόν τόν ορανό να ρθόδοξος παπς, ντυμένος στά λευκά.
Σταμάτησε τό ατοκίνητό του κε. Σκέφθηκε τι κάποιο σοβαρό σημάδι εναι ατό. πεφάσισε νά μείνει κενο τό βράδυ κε στό παραπλεύρως κείμενο χωριό. ταν γινε τό δυστύχημα, εδε τόν παπ Κοσμ καί διεπίστωσε τι ατός το ερεύς πού εχε δε πρίν πό τρες ρες.
Σεβ. Μητροπολίτης Κεντρώας φρικς κ. Τιμόθεος δέχθηκε τό θλιβερό γγελμα μέ δάκρυα καί στεναγμούς, λέγοντας: «χασα τόν καλλίτερο συνεργάτη μου».  Κατέβηκε εροπορικς στό Λουμπουμπάσι καί προέστη τς νεκρωσίμου κολουθίας, στόν ναό τς λληνικς Κοιονότητος το Εαγγελισμο τς Θεοτόκου μή μπορώντας νά συγκρατήσει τά δάκρυά του.
λθαν λοι ο λληνες, ο θαγενες ρθόδοξοι, ο ρχές το Τόπου καί ξιωματοχοι λλων χριστιανικν Δογμάτων καί πλθος κόσμου, διότι το γνωστή σέ λους θυσιαστική προσφορά του.
Τήν πομένη μέρα μέ διωτικό εροπλάνο μεταφέρθηκε σωρός του στό Κολουέζι, που περίμεναν στό εροδρόμιο πολύς κόσμος.
 Μετά πό τό Τρισάγιο πού ψάλη στήν κκλησία το γίου Γεωργίου, κηδεύθηκε μέ κλαυθμούς καί δυρμούς ξω καί μπροστά πό τό ερό Βμα το ναο.
  τάφος του μέχρι τώρα εναι μάρτυς μις φλογερς ψυχς, πού δωσε τά πάντα γιά τόν Χριστό καί τόν νθρωπο. τήρησε τήν πόφασί του νά μείνει γιά πάντα νάμεσα στούς φρικανούς πού τόσο πολύ γάπησε. τσι, λλωστε εχε επε στόν Γέροντα τς Μονς μας καί σέ μιά μάδα δελφν: « εραποστολή δέν εναι γιά λίγους μνες. ποιος θέλει νά εναι εραπόστολος, πρέπει ν᾿ φήσει τά κόκκαλά του στό φρικανικό χμα».
θάνατος νός τέτοιου εραποστόλου στήν  πιό γόνιμη λικία τν 47 τν ταν να ναπάντεχο καί πώδυνο γεγονός.  Τόν κλαυσαν γονες,  δέλφια καί συγγενες του.  Τόν κλαυσαν ο Χριστιανοί καί συνεργάτες του,  τόν κλαυσαν τά παιδιά τν οκοτροφείων του καί τόν συνώδευσαν στήν τελευταία του κατοικία χιλιάδες νθρώπων.  Τό Κράτος το Κογκό στήν περιοχή Κατάγκα,  που κτείνεται τό Κλιμάκιο,  κήρυξε τριήμερο πένθος.  Θρησκευτικές καί Πολιτικές ρχές το Τόπου συμμετεχαν στό πένθος τς ρθοδόξου κκλησίας το Κογκό.
σεβαστός μας Γέροντας γραψε τά ξς στόν πικήδειο λόγο του: «Διαχειρίσθη πολλά κατομμύρια, λλά πέθανε πτωχός καί κτήμων, ς λήθής μοναχός. Τό τίμιο καί κουρασμένο σμα το π. Κοσμ ναπαύεται τώρα στήν φρικανική γ, δεύτερο μετά τό σμα το π. Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου. μφότεροι γονιμοποιον πνευματικά τήν φρική. Εναι σπόροι πού σάπησαν καί σήπονται γιά νά βλαστήσουν δένδρα εσκιόφυλλα κάτω πό τά ποα θά ναπαύουν καί θά δροσίζουν πολλές ταλαιπωρημένες ψυχές».
π. Κοσμς φησε μνήμη φλογερο καί καμάτου εραποστόλου. Μέ τό αμα του πεσφράγισε τήν μαρτυρική ζωή του καί τάφη κοντά στούς δελφούς του πού γάπησε. Βρκε, ταν νέλαβε τό ργο να ερέα καί 10 νορίες μέ μερικές κατοντάδες βαπτισμένους φρικανούς.
Στά δέκα χρόνια τς εραποστολικς ργασίας του φησε 14 ερες, δύο διακόνους, 15000 βαπτισμένους, 13 κτισμένες κκλησίες, 35 λασποκαλύβες-κκλησίες, 55 νορίες, μία πλουσιώτατη φάρμα, να  πανεύφορο κτμα στό χωριό Φουγκουρομε, δύο οκοτροφεα, μία τεράστια ποθήκη, να δημοτικό σχολεο στό Κολουέζι καί τρία σέ χωριά, να Μοναστήρι καί τούς κοιτνες (δύο πύργοι) τν εραποστόλων.
Τό κουρασμένο σμα το π.  Κοσμ ναπαύεται τώρα στήν φρικανική γ.  Εναι σπόρος πού πεσε,  ποος,  άν δέν πέση,  δέν θά καρποφορήση.  Μέ συγκατάθεσι τς ερς Μονς τς Μετανοίας του περέμεινε τό σμα του κοντά στούς νθρώπους πού γάπησε.  ξεπλήρωσε τό καθκον του καί τήν πόσχεσί του.  Διότι πολλές φορές μς εχε πε τι εραπόστολος πρέπει νά πέση πί τν πάλξεων το γνος μέχρι τς τελικς νίκης.
να κομμάτι πό τήν τελευταία πιστολή του πού στειλε στόν σεβαστό Γέροντά μας θά καταθέσω δ.  Τήν λάβαμε δέκα μέρες μετά τήν κοίμησί του.  Δείχνει τό πτόητο καί κατάβλητο το φρονήματός του,  λλά καί τήν πεποίθησί του τι προσέλευσις τόσων νθρώπων στήν κκλησία θ᾿ ποβ ες συγχώρησι τν μαρτιν του. 
"Σεβαστέ μας Γέροντα,  Πατέρες καί δελφοί,  ελογετε!  γνας συνεχίζεται μέ τίς εχές σας.  Δόξα τ Θε!  Σώζονται νθρωποι!  Παρά τήν μαρτωλότητά μας,  Θεός μς νέχεται καί μς χρησιμοποιε στό ργο Του.  ς εναι δοξασμένος.  Ελογετε!  Τά τέκνα σας ερομόναχος   Κοσμς καί μοναχός  Κύριλλος".
ερά Μονή μας,  μετά τήν κοίμησι το δελφο μας π.  Κοσμ,  πέστειλε μετά πό θερμή παράκλησι το Μητροπολίτου Κεντρώας φρικς κυρο  Τιμοθέου,  τόν ερομόναχο π.Μελέτιο, ποος συνεχίζει μέ τόν διο νθουσιασμό  μέχρι σήμερα τό ρξάμενο ργο το προκατόχου του.
Προσωπικότητες σάν τόν μακαριστό π.Κοσμ εναι σπάνιες στό στερέωμα τς κκλησίας μας.  φλόγα τς ν Χριστ γάπης γιά τήν σωτηρία τν νθρώπων τόν θοσε σέ τολμηρά καί δυσκατόρθωτα ργα. 
Πολεμήθηκε σκληρά τόσο πό τίς ρρώστειες καί συνθκες το τροπικο κλίματος,  σο κι πό κακοπροαίρετους νθρώπους τς λλάδος καί το Κογκό.  Τίποτε τό πίγειο δέν τόν φόβισε,  παρά μόνο μαρτία καί   μή σωστή  πιτέλεσις το θείου θελήματος.
Πίστευε τι τό ργο δέν εναι δικό του.  λεγε: "άν τό ργο εναι δικό μου, θά καταστραφ,  ν άν εναι το Θεο θά πιζήση καί θά τό ναλάβη κκλησία,  μετά τόν θάνατό μου".
βλεπε τι δέν νοεται ξάπλωσι τς ρθοδοξίας,  χωρίς τήν δρυσι μοναστικν Κέντρων.  Γι᾿  ατό να πό τά πρτα του ργα ταν δρυσι τς γυναικείας Μονς το γίου Νεκταρίου καί τό συχαστήριον τς γίας Τριάδος γιά περισυλλογή καί προσευχή το δίου καί τν συνεργατν του.
Θεός,  το ποίου ο βουλές εναι νεξιχνίαστες,  δέν παυσε νά σηματοδοτ τήν παρουσία Του διά νεργειν το π.  Κοσμ καί μετά τόν θάνατό του.
Πολλά  θαυμαστά περιστατικά χουν δημοσιευθ στό βιβλίο πού κδόθηκε πό τόν εραποστολικό  Σύλλογο Θεσσαλονίκης μέ τίτλο: "Μέγας ε Κύριε,  καί θαυμαστά τά ργα Σου".  λίγα πό τά δημοσίευτα θά παραθέσω δ πρό τιμήν το μακαριστο δελφο μας καί θά τελειώσω.
1. Κατηχητής τς νορίας τς ναλήψεως το χωριο Κανιάμα,  νόματι Σεραφείμ λούνγκα,  μς διηγεται: "Τόν Αγουστο το 1989 γέννησε γυνακα μου.  Μετά πό 40 μέρες ναρωτιώμουν τί νομα νά δώσω στό παιδί μου.  Τήν νύκτα λθε στόν πνο μου π.  Κοσμς καί μο επε: "Νά δώσης τό νομα το γίου Κοσμ το Ατωλο".
2. διος πάλι μς διηγεται: "Δύο χρόνια μετά τόν θάνατο το π. Κοσμ,  δηλ.  τό 1991,  ρώστησα κι φυγα πό τό Λουμπουμπάσι,  που σπούδαζα,  γιά τό χωριό μου Κανιάμα.  να βράδυ εδα στό νειρό μου τι λθε κοντά μου π.  Κοσμς καί μο επε: "Γνωρίζω τήν ρρώστεια σου καί λθα νά σέ θεραπεύσω".  γώ νόμιζα τι ερισκόμουν μέσα στήν κκλησία το γίου Γεωργίου Κολουέζι.  κενος τότε μέ φώναξε:
-Σεραφείμ,  λα ξω καί βγάλε τό ποκάμισό σου.
Τό βγαλα καί εδα τι βγαινε καθαρσία πό τό στθος μου.
Ξύπνησα καί  ασθανόμουν τελείως καλά.  Τό επα στή γυνακα μου τήν Θεμελίνα καί σέ λλους φίλους καί δελφούς.  λοι μας δοξάσαμε τόν Θεό γιά τόν π.Κοσμ πού βρκε παρρησία νώπιόν Του.  πό τότε δέν ρώστησα πάλι.
3. Κατηχητής τς νορίας τν γίων Θεοδώρων το χωριο  Μουσονόϊ, νόματι Συμεών,  μς διηγήθηκε τά ξς: " μακαριστός διδάσκαλος καί πνευματικός μας πατέρας,  παπ Κοσμς,  κάθε χρόνο πισκέπτεται τά παιδιά τς νορίας μας,  λικίας πτά,  κτώ,  καί ννέα χρονν τήν μέρα το μαρτυρικο του θανάτου,  τήν 27ην ανουαρίου. Μς λύπησε τό γεγονός καί πολύ στενοχωρηθήκαμε,  ταν μς επαν τά παιδιά μας,  τι τό τος 1996 δέν τά πισκέφθηκε".
4. Στήν παραπάνω νορία συνέβη καί τό ξς γεγονός πού χει σχέσι μέ τόν π.Κοσμ.  Καί ατή τήν στορία μο τήν επε Κατηχητής Συμεών.
να παιδί,  μις ρθοδόξου οκογενείας,  Σταμάτιος,  ρώστησε βαρειά.  πατέρας του παρακαλοσε τόν Θεό μέ δάκρυα νά τόν λυπηθ.  Μιά νύκτα εδε στόν πνο του τόν π.Κοσμ,  ποος καί το επε: "Πμε στό σπίτι σου".  φο πγαν τόν παρηγόρησε π.  Κοσμς λέγοντάς του:
"Μή κλας.  Τό παιδί σου πό τώρα εναι καλά".  Πράγματι τώρα Σταμάτιος εναι δέκαπεντε τν.  πό τότε πού τόν πισκέφθηκε π.Κοσμς,  δέν ρώστησε πάλι.

ερά Μονή σίου Γρηγορίου  
γιον ρος θω
2005
πιμέλεια κειμένου:  Αναβάσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου