Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

4005 - Του Παραδείσου τ’ όνειρο (Μνήμες Όρους Αγίου…Οκτ. 2013). Μέρος 6ο



Σε μπαλκονάκι απάνεμο  μίλησε ο πρεσβύτης ,
μπαλώματα στα ράσα του, στα λόγια του γλυκύτις …
Να χετε λέει πνευματικό, κάντε λίγες μετάνοιες,
δώδεκα στους Απόστολους μια για την Παναγία,
να’χετε πριν τον ύπνο σας δική Τους ευλογία …
Και το πρωί του Ιησού η ευχή να ’ρθει στα χείλη,
πρωτόνοια λυτρωτική όπως το πετραχήλι.
Τέτοιοι λόγοι αξέχαστοι φώτισαν το σκοτάδι
και έλαμψε αλησμόνητα η αγιασμένη αυλή του …
Του Αη Γιάννιού ξημέρωνε Χριστού του αγαπημένου,
πανηγυρίζαν οι ψυχές μες στην Κωνσταμονίτου …
(νώντας σκοπετέας)

.... Να σκαλίζεις το χώμα της ψυχής σου, να ξεπροβάλλουν τα πάθη και τα αρνησίχρηστα ζιζάνια, οι ρίζες και τα φυτρώματα τα βδελυρά, που σαν αναρριχητικά σαρκοβόρα  φυτά προσπαθούν να πνίξουν ό, τι Άγιο και Θεάρεστο ανθίζει και ευωδιάζει στη ζήση σου .. Και εσύ να προσπαθείς με όλες τις δυνάμεις σου να κλαδέψεις λυτρωτικά, να μείνει μόνο το λουλουδάκι του παραδείσου και έπειτα να το ποτίζεις, να το ποτίζεις με προσευχής ξεδιψαστικό νερό και μετανοίας δάκρυα …
Αυτές οι εικόνες απ το περιβόλι, το αμπελάκι της ψυχής, ξεπρόβαλλαν ολοκάθαρα μέσα απ τα πρώτα κιόλας λόγια του Πατρός Π. στο μικρό μπαλκόνι στον δεύτερο όροφο της Κωνσταμονίτου, σιμά στα κελλάκια των Μοναχών.
-Να χετε πνευματικό σωστό και Ορθόδοξο. Όσοι δεν έχετε να βρείτε. Μάθετε ποιος είναι καλός και πηγαίνετε να τον συναντήσετε … Αυτά επιτρέπει ο Θεός να διαδίδονται… Μας ρωτά έναν-έναν ξεχωριστά για το αν έχουμε εξομολόγο  για το αν εκκλησιαζόμαστε, αν νηστεύουμε, αν μετανοΐζουμε … Χαίρεται και το δείχνει όποτε παίρνει θετική απάντηση από κάποιον  … Προβληματίζεται στην αντίθετη περίπτωση μα δεν μένει εκεί … -Παιδιά μου θέλει κάποιον αγώνα η Σωτηρία …Όσο μπορεί ο καθένας …Εμείς εδώ έχουμε κανόνα να κάνουμε κάθε μέρα τριακόσιες  τουλάχιστον μετάνοιες, και τις Σαρακοστές εξακόσιες. Εσείς κάντε όσες μπορείτε. 
Δεν μπορείτε αρκετές; Κάντε έστω λίγες πριν κοιμηθείτε … Κάντε τρείς  για την Αγία Τριάδα …ή δεκατρείς, δώδεκα για τους Αγίους Αποστόλους και μια για την Παναγίας μας … Την καλή προαίρεση και την προσπάθεια βραβεύει ο Χριστός μας. Παιδιά μου για να πάρουμε πνεύμα πρέπει να δώσουμε αίμα … Σ’ αυτήν του τη ρήση κοίταξα τα «φαγωμένα» απ τις μετάνοιες χέρια του τα συνεχώς  σταυρωμένα…Τι όμορφα σημάδια αγάπης! Σημάδια σαν παράσημα του αγώνα του  καλού… Ο Πατήρ Π. συνεχίζει …Χρησιμοποιεί συνεχώς τις θαυμαστές εμπειρίες από τα βιβλία του Πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου …Μαζί με το βιβλίο που στήριξε τους υπόδουλους Έλληνες στα χρόνια της σκλαβιάς το Αμαρτωλών Σωτηρία προτείνει πάντα  και όλα τα βιβλία του Πατρός Στεφάνου.
–Το πρωί μόλις ξυπνάτε να ξέρετε ότι απέναντί σας στέκεται ο δαίμονας και προσπαθεί να μολύνει τις πρώτες σας σκέψεις …Γι αυτό μόλις ανοίξετε τα μάτια σας, η πρώτη σας σκέψη και η φροντίδα σας  να είναι ο Κύριος, ο γλυκύτατος Ιησούς. Πρωτόνοια λέγεται αυτό. Προσφορά στον Χριστό μας να ναι  οι πρώτες σκέψεις της νέας μέρας που ξημερώνει. Την πιο καθαρή στιγμή του νου σας,  να την προσφέρετε σε Εκείνον και μόνο Πρώτο να ακουστεί το όνομά του ! Κι ύστερα ξεκινήστε να λέτε το τρισάγιο έπειτα τον 50ο ψαλμό και το Πιστεύω… Έπειτα τον Εξάψαλμο …Έτσι να ξεκινάτε την κάθε σας μέρα …Και στην διάρκειά της βρείτε λίγες στιγμές να πείτε την παράκληση της Παναγιάς και τους χαιρετισμούς Της…Το βράδυ μαζί με τις μετάνοιες διαβάστε και το Απόδειπνο και παρακαλέστε τον Φύλακα Άγγελό σας να οδηγεί πάντα σε οδό Σωτηρίας …
Να έχετε παιδιά μου καθημερινά τέτοιο καλό τυπικό! Την μνήμη του Θεού σε κάθε σας βήμα! Θυμάται έναν νέο που ο παμπόνηρος μισόκαλος θέλησε να παρασύρει απ της αγνότητας τον δρόμο που μέχρι τότε διήγαγε. -Αυτός ο νέος παιδιά μου είχε το καλό τυπικό και σώθηκε! Προτίμησε από την αμαρτία να πει τους Χαιρετισμούς της πανύμνητης Μητέρας. Και εκείνη του εμφανίστηκε με στοργή και τον δυνάμωσε στον θαυμαστό της Παρθενίας τον αγώνα! Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων!  Το καλό τυπικό! Αυτό, που στο πρώτο  άκουσμά του ακούγεται δυσκολοκατόρθωτο μέσα στις καθημερινές μέριμνες και τα απαιτητικά προγράμματα του έξω κόσμου …Μα αν σκεφτεί κανείς πόσο ανεπίστρεπττο χρόνο σπαταλάμε σε περιττά λόγια, ανώφελες συζητήσεις, μάταιες σκέψεις και αγωνίες…. Αν υπολογίσουμε της τηλεόρασης τον άχρηστο χρόνο σε άσκοπες ειδήσεις της κατάκρισης,  και στης σαρκολατρείας τους ύμνους, τότε θα δούμε πως το καλό τυπικό είναι ένα ελαχιστότατο  μέρος της όλης ημέρας. Το κυριότερο όμως είναι  πως στην μάχη εναντίον του επίβουλου της Σωτηρίας έρχεται η πολύτιμη βοήθεια των Αγίων και της Παναγίας που μεσιτεύουν έτσι αδιάκοπα στον Κύριο. Ο Πατήρ Π. αυτή η σεβάσμια και πραότατη μορφή, σύμβολο της Κωνσταμονίτου, με τους απλούς του λόγους και τις πατρικές του παραινέσεις μίλησε σε όλων τις καρδιές εκείνο το σούρουπο. Λίγο πριν πάρουμε την ευχή του  για αποχαιρετισμό, μας μίλησε με φανερό πόνο ψυχής σπαρακτικό,  για την μάστιγα των εκτρώσεων … -Κάντε κάτι και εσείς μας είπε! Μιλήστε,  φωνάξτε … Μην αφήνετε αυτό το έγκλημα το ολέθριο να εξαπλώνεται  … Μας μοιράζει σταυρουδάκια με τον Εσταυρωμένο και εύχεται …Το νοιάξιμό του το πατρικό μας έχει συγκλονίσει …Πάντα θα τον  θυμόμαστε γι αυτό και το καλό του τυπικό, τις συνήθειες τις ποτιστικές για της ψυχής μας  το χωραφάκι …
Νύχτωσε για τα  καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού. Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια, ηλιοστάλακτα. Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας  δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι. 
Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως  σε όλους τους χώρους. Στους διαδρόμους, στους παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21. Αυτών που πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα. Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα. Είναι παράπονο αυτό; Είναι εύλαλη σιωπή  απόγνωσης; Οι ήρωες έχουν σταθερή και αμετακίνητη θέση στη ζωή αυτού του Μοναστηριού, όχι ευκαιριακή, επετειακή όπως στην ανιστόρητη, γεμάτη αμνήμονες κυβερνόντες,  σύγχρονη υπό ζυγό  Ελλάδα, μα αδιάλειπτη και ζωντανή παρουσία. Το φρόνημά τους μπολιάζει και ενθαρρύνει τις ψυχές όλων των Κωνσταμονιτών  που τους συναπαντούν καθημερινά  στον δύσβατο δρόμο της Μοναχικής ζωής. Μαζί τους και ο ηρωικός και απλούς Γέροντάς τους Αγάθωνας, δυναμώνει τα αταλάντευτα τα βήματά τους.  Σκέφτηκα πως όταν πηγαίναμε και εμείς Σχολείο, τα πορτραίτα του Γέρου του Μοριά και όλων των άλλων κοσμούσαν τους τοίχους των τάξεων. Τώρα ακόμα και του Χριστού το εικόνισμα μετακινήθηκε  στην άκρη μέχρι να βγει έξω ... Για να μην θίγονται οι αλλόθρησκοι λένε … Βαθύς αναστεναγμός και σύναξη στο όνομά του Κυρίου  λίγο πριν σβήσουμε το φως. Είναι μαζί μας όπως το υποσχέθηκε. Η προσευχή στον φύλακα Άγγελο, να μην συμβεί κάτι που θα Τον απομακρύνει. Σκέπασον ημάς εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν ημάς  από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη εν τίνι αμαρτήματι παροργίσουμε  τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ ημών  προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι ημάς  εν τω φόβω αυτού, και αξίους  αναδείξαι ημάς  δούλους της Αυτού αγαθότητος…. 
Ξημέρωσε η μεγάλη γιορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Στον όρθρο στεκόμαστε στα στασίδια πίσω απ το προσκυνητάρι του Αγίου Στεφάνου στα αριστερά … Δεν μπορείς να μην νοιώσεις τη διαρκή ευωδία που σκορπά ο Άγιος Πρωτομάρτυρας στις ζωές των διαβιούντων και διακονούντων σ’ αυτό το τόσο στερούμενο σε ύλη , μα άφθονο σε  Χριστού πνεύμα Μοναστηράκι  . Το θυμιατήρι του Αρχιδιακόνου  θαρρείς πως ολοένα σου στέλνει κύματα διαλεχτού λιβανωτού… Το στόμα του θαρρείς πως δεν θα σταματήσει ποτέ,  θείς τα γόνατα, να μεσιτεύει, για όλους τους αμαρτωλούς της γης …   Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην… Δώσαμε  συγκινημένοι υπόσχεση αγάπης και  επιστροφής και μετά την Λειτουργία και την πρωινή πανηγυρική τράπεζα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορειάκι που μας περίμενε για τον επόμενο προορισμό μας. Αυτός ήταν η Μονή Φιλοθέου. Μα είπαμε στον οδηγό να μας αφήσει στην Καρακάλλου να προσκυνήσουμε και να συναντήσουμε γνώριμες και αγαπημένες μορφές. Ύστερα θα ανεβαίναμε απ το περίφημο μονοπάτι στα μέρη του Αριζονίτη Αγγέλου. 
Κάποιος εκεί χωρίς να το γνωρίζουμε μας περίμενε ήδη  …     
(συνεχίζεται)
νώντας σκοπετέας /Ημερολόγιο Όρους 2013
Πρώτη δημοσίευση στο ...ν τ φωτί Σου ψόμεθα φς

Προηγούμενα:

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος16/12/13, 8:46 μ.μ.

    Ι. Μ. Κωνσταμονίτου την επισκεφθηκα φετος,τι ηρεμια, μεγαλη η αγαπη των Πατερων, παντα με ενα καλο λογο και μια ευχη στα χειλη, το τυπικο πολυ με αναπαυε και με χαροποιουσε αισθανομουνα εκει μια ασφαλεια ψυχης και σωματος και επειδη ειμαι και κοιλιοδουλος εφαγα τον ωραιοτερο μουσακα ,χωρις κρεας φυσικα, μια πανδαισια μια γιορτη γευσεως και μυρωδιας. Τους ευχαριστω για την Αγαπη που μου εδωσαν οι αδελφοι, την πολυτιμη Ευχη του Γεροντα να εχουμε και των αδελφων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή