Εις μίαν από τας μεμονωμένας
αναριθμήτους ερημητικάς Καλύβας του Άθωνος, εμόναζε από πεντηκονταετίας ο γέρων
Ασκητής φίλος μου Ν.
Αι Καλύβαι αυταί της ερήμου, δεν
έχουν τίποτε το κοινόν με τα χωρικά σπίτια της Ελλάδος. Εις την σύλληψιν του
σχεδίου των, υπάρχει μια πρωτόγονος εκκεντρικότης. Φθάνει μια ρωγμή, ή μια
μικρά προεξοχή επί βράχου, δια να αποτελέσουν δια τον Ερημίτην ιδεώδες «οικόπεδον».
Προσφυώς τας ωνομάζουν «αετοφωληές». Κτίζονται δε με πνεύμα τραχείας
αρχιτεκτονικής, όπως ακριβώς είναι και ο Ασκητισμός. Ματαίως θ’ αναζητήση τις
εις αυτάς την άνεσιν. Πολλά έχουν γραφεί δια τας καλύβας. Αμφιβάλλω όμως εάν
ελέχθη όλη η αλήθεια, διότι η νοοτροπία των Ερημιτών που τας έκτισαν, είναι
απροσπέλαστος. Προ παντός δεν ακολουθεί την λογικήν. Η ευθεία δια τους
Ερημίτας, δεν είναι συντομωτέρα οδός.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, (τόμος ΙΕ, έτος 1950)
τεύχ. 168-170, Αύγουστος -
Οκτώβριος 1950, σσ. 240-244
και τεύχ. 171-172, Νοέμβριος -
Δεκέμβριος 1950, σσ. 362-365
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου