Καταγόταν από το νησί της
Μεγαλόχαρης Παναγίας, την Τήνο των Κυκλάδων. Διετέλεσε παροικονόμος του
μετοχίου της μονής στη Βούλτσιστα Πιερίας.
Μαζί με τον παραδελφό του Γέροντα
Συμεών (†1901) συκοφαντήθηκε για ανηθικότητες, αυτός ο βράχος της ηθικής, όπως
αναφέρει το μοναχολόγιο. Έτσι είχε το ίδιο δεινό πάθημα με τον προαναφερθέντα.
Τοποθετήθηκε δίχως τη θέλησή του σ’ ένα ξεσαμάρωτο ονάριο με την πλάτη μπροστά,
και περιεφέρετο δεχόμενος ειρωνείες, εμπαιζόμενος και χλευαζόμενος από
διαφόρους.
Η θεία δίκη ενήργησε τον παραδειγματισμό των υπολοίπων με το οικτρό
τέλος των δεινών συκοφαντών. Μάλιστα ήταν και ένας δόκιμος μοναχός κι ένας
εργάτης των κτημάτων της μονής, που είχε βοηθηθεί μαζί με την οικογένειά του.
Είχαν και οι δύο οδυνηρό τέλος, για τη θεομίσητη, δεινή συκοφαντία τους.
Μετά το πικρό αυτό γεγονός
επέστρεψε στη μονή, την οποία υπάκουα διακόνησε έως τέλους της ζωής του.
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 10.12.1907 προσδοκώντας ανάσταση νεκρών και τη ζωή του
μέλλοντος αιώνος.
Πήγες – Βιβλιογραφία
Βησσαρίωνος Γρηγοριάτου αρχιμ.,
Κώδιξ Ιστορικού Μοναχολογίου της εν Αγίω Όρει Άθω Ιεράς Μονής του Οσίου
Γρηγορίου (1282-1910), Βόλος 1954, σσ. 77-78 και 82.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως
Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α΄1901-1955
, σελ. 81, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου