7637 - Ιερομόναχος Στέφανος Γρηγοριάτης (1881 - 23 Δεκεμβρίου 1965)

Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Κοντομάρης του Γρηγορίου και της Ειρήνης από το χωριό Αναπλάδες της νήσου Κέρκυρας γεννήθηκε το έτος 1881. Στη μονή Γρηγορίου αφίχθηκε στις 16.12.1913. Εκάρη μο­ναχός με το όνομα Αντώνιος στις 23.12.1914. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 6.12.1916 με το όνομα Στέφανος και πρεσβύτερος στις 4.2.1924.

Υπήρξε άξιος, ακάματος κι ευλαβής λειτουργός του Υψίστου. Μέχρι τις παραμονές του θανάτου του λάβαινε εφημερία στο Καθολικό της μονής.

 

Πάντοτε τακτικός στο καθήκον του, ιερουργών καθημερινώς. Επί πολλά έτη είχε το διακόνημα του προσφοράρη και του βηματάρη, όπως συνηθιζόταν στα παλαιά κοινόβια για τους ιερείς. Ήταν μεγάλος αγωνιστής και άκρος νηστευτής. Καθημερινώς έτρωγε λίγο ρύζι. Στο κοιμητήρι της μονής υπήρχε, μέχρι πριν λίγο καιρό, ένα μεγάλο δένδρο, άριο, όπου φαίνονταν καρφιά και σανίδες. Εκεί ανέβαινε και προσευχόταν ο μακάριος παπα-Στέφανος, μεταξύ ουρανού και γης, έχοντας μνή­μη θανάτου, δάκρυα, συναίσθηση της παροδικότητος της ζωής και της αμαρτωλότητός του, επί ολόκληρες νύχτες. Κάποτε στο ιερό βήμα της μονής τον ράπισε ένας, για άγνωστη αιτία, και αυτός έστρεψε αμέσως, ατάραχος, και το άλλο μέρος και του είπε: «κτύπα και από εδώ», όπως λέει το Ευαγγέλιο. Όταν τον κάλεσαν στη Γεροντική Σύναξη της μονής και του είπαν να τον κάνουν Πνευματικό, η απάντησή του ήταν: «Εγώ Πνευματικός; Να έρχονται με ένα λογισμό και να φεύγουν με επτά;» Έτσι δεν δέχθηκε ο ταπεινόφρονας να γίνει Πνευματικός.

Ευρισκόμενος στο γηροκομείο της μονής την παραμονή του θανάτου του κάλεσε τον ηγούμενο Βησσαρίωνα (†1974) κι εξομολογήθηκε. Στη συνέχεια ζήτησε συγχώρηση από όλους τους πατέρες. Την άλλη ημέρα μετάλαβε των αχράντων Μυστηρίων. Κατόπιν είπε στους πατέρες: «Τώ­ρα ήλθε ο άγιος Νικόλαος και μου είπε να κάνω λίγη υπομονή και θα έλθει να με πάρει». Μετά μία ώρα άφησε το πνεύμα του στα χέρια του Πλάστη του. Ήταν στις 23.12.1965. Όταν ο μακαριστός Γέροντας Ανδρέας (†1988) τον άλλαζε, όπως έλεγε, είδε θέαμα πρωτόγνωρο, το δέρμα της κοιλιάς του ήταν κολλημένο στην σπονδυλική του στήλη, κατά τέτοιο τρόπο, που φαίνονταν και ψηλαφούνταν οι σπόνδυλοί του. Ήταν έτσι από τη μεγάλη και συνεχή του νηστεία. Να είναι αιώνια η μνήμη του και η ευχή του ας μας συνοδεύει εμάς τους μη εγκρατείς.

Πήγες – Βιβλιογραφία

Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Διήγηση ιερομονάχου Παϊσίου Γρηγοριάτου, τον οποίο κι ευχαριστούμε.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ.743-744, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

http://www.pemptousia.gr