του Νίκου Παπαχρήστου
Την καλοσύνη την συναντάς συχνά αλλά σπάνια! Είναι
συχνή και ίσως αμετάπτωτη στα πρόσωπα που επέλεξαν μια για πάντα τη συντροφιά
της. Σπάνια, όμως, συναντάς τα πρόσωπα αυτά. Τόσο σπάνια ώστε μόλις τα
συναντήσεις φυλακίζεις αμέσως το βλέμμα τους στην καρδιά σου, κρέμεσαι από τους
λόγους τους, παραδειγματίζεσαι από τις πράξεις, ενισχύεσαι στο φρόνημα,
μαθαίνεις να αγαπάς το καλό μέσα από την δική τους καρδιά.
Ένα τέτοιο πρόσωπο, ο μακαριστός γερό Χρυσόστομος ο
Κατσουλιέρης, ο Ηγούμενος της Κανονικής Αδελφότητος του Εσφιγμένου. Στο δίλημμα
απαρίθμηση των αρετών ή αράδες μέσα από την καρδιά βγαλμένες ανάκατα
βουτηγμένες στης αγάπης το λογισμό, προτίμησα τη μέση λύση. Το θέλημα του Θεού
οδήγησε τα βήματά μου στη γνωριμία με τον άνθρωπο αυτό προ ετών. Γνώρισα έναν
παπά πραγματικό, έναν ποιμένα με συνείδηση καθαρή, έναν άδολο λειτουργό, έναν
αγαπώντα στην κυριολεξία. Σε αυτήν τη μετοχή συνοψίζεται μέσα μου το σύνολο των
λέξεων που συνοδεύουν την ενθύμηση του πράου προσώπου του, του παιδικού του
χαμόγελου, των ευγενών του λόγων, της νεανικής του καρδιάς και του ταπεινού του
φρονήματος.
Αγωνίστηκε με σθένος και ελπίδα για την προάσπιση
των δικαίων της Κανονικής Αδελφότητας απένταντι στον ού κατ΄επίγνωσιν ζήλον των
λάθρα οικούντων. Αυθεντικός καλόγερος ο ίδιος εφάρμοσε και αυτήν ακόμη την
ακρίβεια της λέξης στην προσωπική του ζωή και έτσι αναδείχθηκε στις καρδιές
πολλών ως άκακος "παππούλης" και η ενθύμησή του αφήνει μια γλυκειά
γεύση στις διάνοιές μας.
Αγαπημένε Γέροντα,
Πλησιάζει η Κυριακή. Μα για σένα δεν έχει πια
σημασία. Αναπαυμένος στην αθωνίτιδα γή ως σώμα, ήδη πορεύεσαι προς Εμμαούς μαζί
τους. Έχεις το προνόμιο, όμως, να γνωρίζεις ποιος είναι αυτός που εν ετέρα
μορφή σας πλησιάζει πριν ακόμη σας εξηγήσει τις Γραφές, δίχως να περιμένεις την
κλάση του άρτου από τα χέρια Του. Διότι αυτήν ακριβώς την κλάση διακόνησες και
οι Γραφές αποτελούσαν το εντρύφημά σου στις ώρες του πόνου από την μοναξιά του
δίκαιου αγώνα. Αυτός ο Ξένος σου έχει δοθεί Γέροντα και στο βλέμμα σου τον
βλέπαμε με τη μορφή της Αγάπης. Τώρα στο λέμε ξανά. Γέροντα, στην ατελείωτη
Κυριακή που σου επεφύλαξε, μη λησμονείς να αγαπάς όπως κ εδώ τα πρόσωπά μας.
Αιωνία σου η μνήμη.
 |
|
Φωτογραφίες: http://athosesfigmenou.blogspot.gr
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου