Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

3679 - Κομποσχοίνι: Είναι ένα αριθμητήρι στο χέρι του προσευχόμενου και τίποτα περισσότερο



Εργόχειρο για κάποιους, φυλαχτό για άλλους. Από μέσο αρίθμησης προσευχών έγινε αντικαταστάτης τους. Για εξυπηρέτηση το πλέκουν λίγοι, λόγω μόδας το έχουν πολλοί. Αντιφάσεις που ακουμπούν την πλάνη και απέχουν από τον σκοπό ύπαρξής του.
Αυτό σημειώνεται σε άρθρο που φιλοξενείται στο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων, dogma.gr αναφορικά με την ιστορία και τη χρήση του κομποσχοινιού.
Ο συγγραφέας του κειμένου διερωτάται αν πρόκειται πράγματι για εργαλείο προσευχής ή φετίχ μόδας.
Διαβάστε το σχετικό κείμενο που υπογράφει ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος:
«Η κατασκευή του, το πλέξιμο δηλαδή, ήταν και είναι διακόνημα για τους μοναχούς. Άρα ώρα και καρπός προσευχής. Στις ημέρες μας βιομηχανοποιήθηκε, έγινε προϊόν ακόμα και εισαγωγής. Η ζήτηση έφερε τις λύσεις ανάγκης, όχι πάντως πατροπαράδοτες και ορθόδοξες.
Φαινόμενο των καιρών μας είναι ότι, το βλέπουμε ως στοιχείο διακοσμητικό σε αρχιερατικές ράβδους, χρωματιστό και ανάλογο των αμφίων, στολισμένο με χάντρες πολύχρωμες. Αντί για ευκολία σε ώρα προσευχής, έγινε ευκαιρία επίδειξης δήθεν πνευματικότητας.
Οι (τυχαίες;) φωτογραφίες προσευχομένων επιφανών κληρικών με μεγάλο κομποσχοίνι φιλοξενούνται συχνά στις σελίδες εκκλησιαστικών εντύπων. Το έχουν μερικοί φαίνεται ανάγκη για να δείξουν το αυτονόητο, ότι προσεύχονται. Αφορμή για να διαφημίσουν τον γεροντισμό τους και να γεμίσουν τον κούφιο εσωτερικό τους κόσμο με στοιχεία στην ουσία απλά.
Για τους σωστά προσευχόμενους είναι ένα τυπικό μέσο προσευχής. Έγινε όμως θέατρο για να βοηθήσει την αποδοχή τους από τον περίγυρο ως πνευματικών προσώπων. Τα πάντα αλλάζουν εμπρός στον φακό φωτογραφικής μηχανής ή κάμερας.
Ηδονίζονται όλοι στην θέα αυτή και ας είναι προσποιητή και ψεύτικη. Αποδείξεις όλα, αφ’ ενος μεν της εκμετάλλευσης της πίστης και αφ’ ετέρου της φαιδρότητάς τους.
Παρανοήθηκε εκούσια ή ακούσια ο σκοπός του κομποσχοινιού. Πρώτη φορά γίνεται άλλωστε στα εκκλησιαστικά πράγματα τέτοια παρεξήγηση; Είναι υπερβολή όπου και όποτε βλέπουμε να ζητούν οι χριστιανοί ένα κομποσχοίνι, να είναι “διαβασμένο” σαν ευλογία.
Είναι ευχάριστο και εύοιωνο που υπάρχουν πνευματικές αναζητήσεις από τους ανθρώπους, ιδίως στους καιρούς μας τους τόσο υλιστικούς και ξερούς. Δεν πρέπει όμως να χαϊδεύουμε αυτιά και συνειδήσεις. Μόνο και μόνο επειδή το αγόρασαν και το ακούμπησαν σε εικόνα ή λείψανο αγίου, δεν σημαίνει ότι έχει και χάρη διαφορετικη. Μόνο φετιχιστική είναι η σχέση αυτή που έχουν με τα θέματα της πίστης μας.
Ρασοφόροι υποκινούν τέτοιες πρακτικές και αποπροσανατολίζουν, χωρίς να διδάσκουν την χρησιμότητά του. Θέλουν μόνο να το επιδεικνύουν.
Έγκαιρα και έγκυρα πρέπει διευκρινίζουμε, όχι το πού και πώς αποκτήσαμε το κομποσχοίνι, αλλά το γιατί. Να εξηγήσουμε σ’ όλους ότι το χρειαζόμαστε στην νοερές προσευχές μας, μ’ εκείνο τις μετράμε βάσει των οδηγιών που έχουμε από τον πνευματικό μας.
Δεν είναι ποτέ διακοσμητικό, ούτε φέρει μαγικές δυνάμεις, ή ευλογία Θεού ξεχωριστή. Είναι ένα αριθμητήρι στο χέρι του προσευχόμενου. Δεν έχει λόγο ύπαρξης μάλιστα σε ώρα κοινής Λατρείας, όπως στην Θ. Λειτουργία ή τις ακολουθίες· εκεί μιλά το αναλόγιο και ο λειτουργός Ιερέας.
Είναι σκληρή η πραγματικότητα για όσους έχουν επενδύσει σ’ αντίθετες ερμηνείες, για εξωραϊσμό της εξωτερικής εικόνας τους ως χριστιανοί -κληρικοί και λαϊκοί- και για άγρα οπαδών.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε (και μέσα από τα κηρύγματά μας) τον λόγο ύπαρξης και τον τρόπο χρήσης του κομποσχοινιού. Οι παρανοήσεις είναι επιζήμιες παντού και πάντα. Θα είμαστε αναπολόγητοι αν δεν το κάνουμε. Μην αφήνουμε τον λαό έρμαιο προσωπολατρικών επιλογών, εξαιτίας αντικειμένων, που οδηγούν ακόμα και σε δυσειδαιμονικές αντιλήψεις.
Πρέπει να μιμηθούμε όλους αυτούς που έχουν και ξέρουν για το κομποσχοίνι και που σωστά το χρησιμοποιούν, υπάρχουν ως μεγάλη εξαίρεση στα προαναφερθέντα. Να το έχουμε λοιπόν ως εργαλείο στην προσευχή μας και όχι ως φετίχ.
Έχει την αξία του στην ώρα του και μόνο. Να είναι μαύρου χρώματος και απλό στην εμφάνιση. Δεν είναι στολίδι χεριών ή συνεισφορά στον εγωισμό μας. Εκτός αν αυτό επιδιώκουμε».
Πηγή:  iefimerida.gr 
http://www.diakonima.gr

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/10/13, 11:15 π.μ.

    Αν και συμφωνώ με πολλά στο πνεύμα του άρθρου, ας μου επιτραπεί με πολύ σεβασμό τόσο στον γράψαντα, όσο και σ' Εσάς κ. Γιάννη, να διατυπώσω κάποιες αντιρρήσεις.

    Δεν είναι σωστό από το ένα άκρο να καταλήγουμε στο άλλο. Φράσεις του τύπου "Μόνο και μόνο επειδή το αγόρασαν και το ακούμπησαν σε εικόνα ή λείψανο αγίου, δεν σημαίνει ότι έχει και χάρη διαφορετικη. Μόνο φετιχιστική είναι η σχέση αυτή που έχουν με τα θέματα της πίστης μας" και "ένα αριθμητήρι στο χέρι του προσευχόμενου και τίποτα περισσότερο " μου φαίνονται από ατυχείς έως προτεσταντίζουσες. Κάποιος θα μπορούσε μ'αυτή τη λογική να φτάσει στο σημείο να πει ότι δεν πρέπει να προσκυνούμε τα Άγια Λείψανα και τις Άγιες Εικόνες! Δεν αποτελούν αυτά πηγή αγιασμού; Κι αν αποτελούν, δε μεταβιβάζουν λίγη από τη Θεία Χάρη που φέρουν στους προσκυνούντες αυτά αλλά και σε αντικείμενα όπως τα κομποσχοίνια όταν τα σταυρώνουμε πάνω τους; Και οι Ιερείς που τους τα δίνουμε όταν επισκεπτόμαστε μια Ι. Μονή και που ευχαρίστως κάνουν αυτό το σταύρωμα είναι πλανεμένοι;!

    Επιπροσθέτως, ας θυμηθούμε ότι ο κάθε κόμπος του κομποσχοινιού αποτελείται από 9 σταυρούς, όσα δηλαδή και τα Αγγελικά τάγματα, κάτι που σημαίνει ότι φορώντας στο χέρι ένα 33άρι κομποσχοίνι, φοράμε αυτομάτως 33Χ9 = 297 σταυρούς! Υπάρχουν ακόμη ιστορίες στο Γεροντικό, όπως αυτή στα λινκς παρακάτω, που δείχνουν ότι ο διάβολος φοβάται και την ύπαρξή του ακόμη!

    Επίσης, γράφει ο συντάκτης του άρθρου "Δεν έχει λόγο ύπαρξης μάλιστα σε ώρα κοινής Λατρείας, όπως στην Θ. Λειτουργία ή τις ακολουθίες". Φυσικά συμφωνούμε ότι είναι κακό να το κρατά κανείς επιδεικτικά (βεβαίως καλό είναι να κοιτάμε και τα του εαυτού μας, διότι μόνο ο καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει αν κάποιος κάνει όντως επίδειξη ή όχι). Καλό είναι τέλος πάντων να συμμετέχουμε στην Ακολουθία, με βάση τα ψαλλόμενα κλπ. Όμως νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτε το κακό με το να κρατάμε ένα μικρό κομποσχοίνι κατά την ώρα της Ακολουθίας για να μας βοηθά στο να συγκεντρωθούμε στην προσευχή, οπως πολύ ωραία σημειώνει και ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ (βλ. β' δεσμό παρακάτω).

    Είναι γεγονός βέβαια ότι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν και τόση σχέση με την Εκκλησία, τείνουν να τα βλέπουν ως μαγικά "φυλαχτά", κάτι σαν τις χαντρούλες και τα "ματάκια". Αυτό όμως δε θα πρέπει να μας κάνει να βάζουμε όλες αυτές τις καταστάσεις στο ίδιο τσουβάλι και να ξεχνάμε τη μέγιστη αξία τους!

    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και συγχωρέστε με αν έγραψα κάτι που Σας στενοχώρησε.

    Κων/νος
    Πάτμος

    α)http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/10/06/%E1%BD%81-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%E1%BE%B6%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%E1%BD%B8-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9/

    β)http://www.impantokratoros.gr/komposxoini.el.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος12/10/13, 7:16 μ.μ.

    Δεν πρέπει να γενικεύουμε.
    Ένα κομποσχοίνι μπορεί να είναι ακόμα και άσπρο κατ' εξαίρεση και λόγω σκοπιμότητας (κατ΄ οικονομία).
    Κάποιος γιατρός κάποτε έκρυβε επιμελώς ένα μικρό κομποσχοίνι στην άσπρη μπλούζα.
    Ήταν λευκό για να μην διακρίνεται. Να μην ξεχωρίζει και να μην προκαλεί. Το χρησιμοποιούσε κρυφά, χωρίς να τον βλέπουν. Κατά την γνώμη μας δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι΄ αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος12/10/13, 11:17 μ.μ.

    Αδέλφια μου είτε με κομποσχοίνι, είτε χωρίς, σημασία έχει να κάνουμε ένθερμη προσευχή προς τον Κύριό μας για να λαμβάνουμε χάρη και έλεος και στην Παναγία μας να πρεσβεύει για εμάς τους αμαρτωλούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή