3771 - Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου: «Eγγυώμαι την απαρέγκλιτη συνέχιση της από κοινού χαραχθείσης πορείας»

Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και με την παρουσία Καθηγουμένων και Αντιπροσώπων Ιερών Μονών του Αγίου Όρους πραγματοποιήθηκε η ενθρόνιση του νέου Καθηγουμένου της Κανονικής και μαρτυρικής Αδελφότητας της ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενης Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Εσφιγμένου, Αρχιμ.Βαρθολομαίου."Η υπό της Ιεράς Κοινότητος εγκαθίδρυσις του ηγουμένου και η εγχείρισις της ηγουμενικής ράβδου από αυτήν περικλείουν την πεμπτουσία της ιεράς αγιορειτικής ενότητος, της οποίας το ειδικό βάρος και την σημασία τόσον εντόνως αλλά και πικρώς έχει συναισθανθή ο αγιώνυμος τόπος και υπέρ της οποίας εδαπάνησαν και εξακολουθούν να δαπανούν οι αγιορείται πολύτιμον ικμάδα", σημείωσε ο νέος Καθηγούμενος της Ι.Μ.Εσφιγμένου ο οποίος στην ομιλία του αναφέρθηκε στη δοκιμασία της υπό κατάληψη Μονής, στους αγώνες και τις αγωνίες της Αδελφότητας του, στη στάση της Ιεράς Κοινότητας, των Αγιορείτικων Μονών, της ελληνικής Πολιτείας καθώς και στις ενέργειες των καταληψιών ενώ δεν παρέλειψε να στείλει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. "Επωμισθήκαμε τον σταυρό του μαρτυρίου και τον φέραμε μέχρις εδώ αγόγγυστα, χωρίς να δίδουμε σημασία στα διάφορα παράδοξα φαινόμενα, τα οποία πάντως, ας είναι όλοι βέβαιοι, γνωρίζομε και ερμηνεύομε επακριβώς. Η ταπεινότης μου εγγυώμαι τήν απαρέγκλιτη συνέχιση της από κοινού χαραχθείσης πορείας". 

Ακολουθεί ο ενθρονιστήριος λόγος του Αρχιμ. Βαρθολομαίου:

Πανοσιολογιώτατοι Άγιοι Αντιπρόσωποι oι εκπροσωπούντες την Ιεράν Κοινότητα του Αγίου Όρους,

 Πανοσιολογιώτατοι Άγιοι Καθηγούμενοι

 Εξοχώτατε Κύριε Διοικητά του Αγίου Όρους

 Οσιώτατοι Πατέρες και αδελφοί

 Ευλαβείς προσκυνηταί      

Εκ βάθους ψυχής, έμπλεως συγκινήσεως, δέους και ευγνωμοσύνης, η ταπεινότης μου ευχαριστούσα τον Άγιο Θεό, επαναλαμβάνει κατά την σπουδαία αυτή στιγμή, εκ προσώπου συμπάσης της εσφιγμενιτικής αδελφότητος το του Προφητάνακτος: 

«Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, και εναντίον αγγέλων ψαλώ σοι, ότι ήκουσας πάντα τα ρήματα του στόματός μου. προσκυνήσω προς ναόν άγιόν σου και εξομολογήσομαι τω ονόματί σου επί τω ελέει σου και τη αληθεία σου, ότι εμεγάλυνας επί παν το όνομα το άγιόν σου». Ψαλ. 137,1,2

Δοξολογών και ευλογών τον Θεό και έχων ενώπιόν μου το αγαπημένο πρόσωπο της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, με πίστι και αφοσίωσι ακολουθώ την έκβαση του θελήματος των οσιωτάτων εσφιγμενιτών πατέρων, οι οποίοι δια των τιμίων ψήφων τους μου ανέθεσαν παμψηφεί την καθηγεσία της καθ' ημάς Σεβασμίας Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής του Εσφιγμένου. 

Πανοσιολογιώτατε Άγιε Αντιπρόσωπε της Μεγίστης Λαύρας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας δια τους πρόφρονας λόγους. Τους ήκουσα ως εάν απηυθύνοντο προς άλλον, εγώ ο έσχατος, αυτούς τους λόγους τους οποίους επί σειράν δεκαετιών αν μη και εκατονταετιών έχουν ακούσει μεγάλες μορφές παλαιών αλλά και νυν αγιορειτών ηγουμένων. Λαμβάνω από την Ιεράν Κοινότητα την ηγουμενική ράβδο, την τιμία και βαρεία, με συνοχή καρδίας και αίσθησι υψηλού χρέους και με πολλή τη συγκίνησι, διότι αυτή η απλή κατά τα άλλα χειρονομία προς τον νέο ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου υποδηλώνει και συμβολίζει την απαρασάλευτο διαδοχή και συνέχεια των γενεών των αγιορειτών αλλά και την συνάρθρωση των αγιορειτικών ιερών Μονών και την εν Χριστώ τω Θεώ κοινωνία αυτών προς αλλήλας. Η υπό της Ιεράς Κοινότητος εγκαθίδρυσις του ηγουμένου και η εγχείρισις της ηγουμενικής ράβδου από αυτήν περικλείουν την πεμπτουσία της ιεράς αγιορειτικής ενότητος, της οποίας το ειδικό βάρος και την σημασία τόσον εντόνως αλλά και πικρώς έχει συναισθανθή ο αγιώνυμος τόπος και υπέρ της οποίας εδαπάνησαν και εξακολουθούν να δαπανούν οι αγιορείται πολύτιμον ικμάδα.  

Και Σεις, Άγιοι Καθηγούμενοι, Άγιοι Αντιπρόσωποι εις την Ιερά Κοινότητα και λοιποί εκπρόσωποι των Ιερών του Άθωνος Μονών και σκηνωμάτων, καθώς λέγει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος «Δέξασθε λόγον νεόκτιστον επί νεοκτίστω ποιμένι• δέξασθε φωνήν ευχαριστήριον επί τοις ορωμένοις θαύμασι. Μικροί μεν ημείς και ελάχιστοι εν υιοίς Ισραήλ• ευχαριστείν δε πλουσίως ουδέν κωλύει και τους μικρούς. Την μεν ουν τελεωτέραν ευφημίαν αποδώσουσι τω Θεώ πάντως οι τελεώτεροι• ημείς δε την κατά δύναμιν εισοίσομεν σήμερον. Τοιγαρούν άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν ότι θαυμαστά εποίησεν» (ΛΟΓΟΣ Εις χειροτονίαν - ομιλία εκδοθείσα Ευλαλίω επισκόπω»). 

Δεχθήτε λοιπόν παρακαλώ άγιοι πατέρες την παράκλησι, να μεταφέρετε το μήνυμα της αγάπης και της εν Χριστώ τω Θεώ φιλαδελφίας εις τας Ιεράς Μονάς Σας, εις το Ιερόν Σώμα αλλά και μέχρι των ακρωριών του αγιωνύμου ημών τόπου. Να είστε όλοι βέβαιοι, ότι η Μονή του Εσφιγμένου έχεται στερρώς της αγιορειτικής παραδόσεως και δια του οίακος ακριβώς της παραδόσεως θα εξακολουθήση συμμετέχουσα εις την από κοινού αντιμετώπισι των αναφυησομένων εις την μοναστική πολιτεία μας ζητημάτων.

Και ήδη απευθύνομαι προς Υμάς αδελφοί μου Εσφιγμενίται λίαν αγαπητοί εν Χριστώ και πολυφίλητοι.

Κατά την στιγμή αυτή ο νους μου ανατρέχει εις τον πρότριτα κοιμηθέντα Γέροντά μας, τον πρώτο ηγούμενο της Μονής κατά την νέα φάσι της, εκείνην της αποκαταστάσεως της κανονικότητος και της επανόδου της εις το Ιερόν Σώμα των αθωίτιδων Ιερών Μονών. Ως είπε προσφυώς ο Σεπτός προκαθήμενος της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας προ ημερών κατά την όλως τιμητική επίσκεψί του ενταύθα, ο μακαριστός ημών Γέρων Χρυσόστομος είναι σήμερον ο μέγας παρών μεταξύ ημών. Και ημείς συμπληρούμεν: αν και κοιμηθείς ζη εν ταις καρδίαις ημών, αν και απελθών ιερουργεί νοερώς ενώπιον του ιερού θυσιαστηρίου του ναού τούτου, αν και αποχαιρετήσας ημάς, χαιρετίζει την συνέχισι του έργου του. Εκοιμήθη αλλ’ η βιωτή του υπήρξε τόσον εντόνως παραδειγματική, ώστε να προσφέρη ασφαλή πυξίδα δια την εις τα πρόσσω πορεία της αδελφότητός του και φωτεινό φάρο δι’ εμέ εις την επίμοχθο πηδαλιουχία του σκάφους.      

     Η ανάληψις της ηγουμενικής ράβδου οδηγεί καθηκόντως εν πρώτοις προ της ευθύνης της υπευθύνου στηρίξεως κάθε ψυχής εντός της αδελφότητος εις τον αγώνα προς την σωτηρία της. Εφ’ όσον ο στόχος, το πρώτον και κύριον μέλημα του μοναχού, είναι η σωτηρία της εαυτού ψυχής μακράν πάσης τύρβης περί την ύλην, άρα αντίστοιχος είναι και ο προσανατολισμός του ηγουμένου, ο οποίος με ακραιφνές εκκλησιαστικόν φρόνημα, με όπλο την αγάπη και εφόδια τα μοναχικά ιδεώδη, προβάλλων εαυτόν διαρκές παράδειγμα πατρός και αδελφού, οφείλει να παρίσταται αρωγός εις την σχετική προσπάθεια όλων των μελών της αδελφότητος. Αυτονόητον είναι το ότι θα πράξωμεν το κατά δύναμιν, ώστε να κρατήσωμεν το μέγα βάρος της ευθύνης αυτής και αντεπεξέλθωμεν εις τας υφισταμένας και τυχόν εμφανισθησομένας ανάγκας. Ταυτοχρόνως, από του σεπτού εν τη ταπεινότητί του τούτου θρόνου καλώ και παρακαλώ όλους σας αδελφοί, να αφοσιωθή έκαστος εις τα κατ' αυτόν και να θεωρή ανά πάσα στιγμή, ότι ο Καθηγούμενος είναι έτοιμος να ακροασθή αυτού και ανταποκριθή εις τας τυχόν χρείας του.

Η εγκαθίδρυσις του Ηγουμένου αγαπητοί μου αδελφοί και οσιώτατοι Πατέρες κανονικώς έδει να λάβη χώραν εις το Καθολικόν της Μονής ως ετονίσατε και Υμείς Άγιε Λαύρας. Γίνεται όμως αναγκαστικώς εδώ, διότι ο ναός αυτός του Αντιπροσωπείου της Μονής εν Καρυαίς τυγχάνει ο μόνος ελεύθερος, ενώ το Καθολικόν δυστυχώς τελεί ακόμη υπό κατάληψιν. Ας όψονται όσοι κινούν τα νήματα της καταλήψεως. Και λέγω τούτο διότι όλοι αισθανόμεθα και γνωρίζομε ότι η κατάληψι δεν ζη πλέον αφ’ εαυτής. Τροφοδοτείται και υποθάλπεται τεχνητώς. Με όχημα μίαν μικρή ομάδα φανατικών και επάνω εις τους ώμους περισσοτέρων παραπλανηθέντων ανθρώπων που εντύθηκαν άγνωστο πως και με ποίες υποσχέσεις το τίμιο ράσο, κάποιοι, κινούμενοι υπογείως, κατευθύνουν ακόμη την υπόθεσι. Ας είναι. Ο,τι και να κάνουν, το θέμα οδεύει προς το τέλος του. Νηφάλια και ήσυχα. Και ο νοών νοείτω. 

Επιθυμώ τώρα να απευθυνθώ προς την πολυσέβαστη Ιερά Κοινότητα την τιμία Αρχή του Ιερού ημών τόπου, που φέρει συμπεπυκνωμένη την σοφία αιώνων διοικήσεως των κοινών υποθέσεων. Πανοσιολογιώτατοι, οι κόποι Σας υπήρξαν πολλοί δια την αντιμετώπιση του προβλήματος της αποκοπής της Μονής εκ του Ιερού Σώματος του Αγίου Όρους. Συν Θεώ Αγίω οι κόποι αυτοί εκαρποφόρησαν και ήδη όλοι οι αγωνιούντες δια το καλόν του τόπου βλέπομε τα ευεργετικά αποτελέσματα της αποκαταστάσεως της ενότητος. Η αποκατάστασι αυτή εγένετο κατά τρόπον απλούν και απέριττον, χωρίς υστεροβουλίας και χωρίς πονηράς βλέψεις. Καθ’ όσον μας αφορά, επωμισθήκαμε τον σταυρό του μαρτυρίου και τον φέραμε μέχρις εδώ αγόγγυστα, χωρίς να δίδουμε σημασία στα διάφορα παράδοξα φαινόμενα, τα οποία πάντως, ας είναι όλοι βέβαιοι, γνωρίζομε και ερμηνεύομε επακριβώς. Η ταπεινότης μου εγγυώμαι τήν απαρέγκλιτη συνέχιση της από κοινού χαραχθείσης πορείας. 

Το διαφοροποιούν ποιοτικώς την προσπάθειά μου και προσπάθειά μας είναι ότι εις τα προϋφιστάμενα προσετέθη και κυριαρχεί η αίσθησι του χρέους τιμής έναντι του θυσιασθέντος εις την υπόθεσι Εσφιγμένου Γέροντός μας πατρός Χρυσοστόμου, χρέος το οποίο και εμπνέει πλέον και σηματοδοτεί τα πράγματα.  Παρακαλώ όλους να βοηθήσετε την πολύ δοκιμασθείσα αδελφότητά μας να αποκατασταθή επί τέλους εις τα κτήριά της. Το πρώτο κεφάλαιο, έκλεισε. Ήταν εκείνο της προσαρμογής. Πλέον έχετε απέναντί Σας ώριμη την εσφιγμενιτική αδελφότητα. Η οποία όχι απλώς δεν έχει να χωρίση τίποτε με καμμίαν απολύτως αγιορειτική Μονή και κανέναν αγιορείτη αλλ’ αντιθέτως τρέφει πλούσια αισθήματα αγάπης και φιλαδελφίας προς όλους, ενεργεί και υπάρχει ως το απτό παράδειγμα της αγιορειτικής ενότητος και ταπεινώς προσθέτει την φωνή της σε όλες εκείνες που λέγουν ότι το Άγιον Όρος μόνον εν ενότητι δύναται να πορευθή και να πέμψη το μήνυμά του προς τον ταλαιπωρούμενο κόσμο. Τα αντίθετα είναι έργα του μισοκάλου. Με τις σκέψεις αυτές θα πορευθούμε εν αγαθώ συνειδότι και με καλή διάθεση έναντι όλων, το αυτό δε αναμένομε από όλους. 

Προς την έντιμο Ελληνική Πολιτεία η αδελφότης της Μονής Εσφιγμένου απευθύνεται σήμερα μετά της δεούσης τιμής και ευχαριστεί δια την παρουσία εδώ του εκπροσώπου της Κυρίου Διοικητού. Η στάσι της υπήρξε μέχρι τούδε αρνητική δι’ ημάς και αντιφατική και επεδαψίλευσε στον Γέροντά μας πολλή θλίψι και πολλούς στεναγμούς. Η στιγμή δεν προσφέρεται όμως δια παράπονα. Αναμένομε από την Πολιτεία να πράξη απλώς το καθήκον της. Έχει τους τρόπους και τα μέσα. 

Μετὰ ταύτα απευθύνομαι προς τους απλούς καταληψίας των κτηρίων της Μονής. Όταν αγαπητοί μου ανελάβαμε την πηδαλιουχία της Μονής Εσφιγμένου υπηρετήσαμε το καθήκον της ενότητος του Αγίου Όρους και τίποτε άλλο πέραν αυτού. Τούτο πράττομε και σήμερα. Η ανάληψις της Μονής πόρρω απέχει της πολεμικής εναντίον προσώπων και δη υμών των απλών μελών της καταλήψεως. Κατά την εύσχημο αυτή περίστασι ο Ηγούμενος της Μονής και σύμπασα η αδελφότης προσευχόμεθα για Σας, Σας προσκαλούμε να αφήσετε οπίσω το παρελθόν του αδιεξόδου και της περιθωριοποιήσεως, να κοιτάξετε ο καθείς εντός του, διότι «ο Θεός εντός ημών εστίν» και όχι εκτός ημών ούτε στα πρόσωπα φανατικών ηγητόρων. Αφήσετε το περιθώριο και προσέλθετε, δια να αναζητήσωμε δυνατότητας διεξόδου και εντάξεως υμών εις το αμώμητον Σώμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού. Η αυτοαπόσχισις δεν είναι εκ Θεού. Η αυτάρεσκος απομόνωσις είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι η σύνθεσις και η ενότης και η συναλληλία. Μη συγχέετε τα πράγματα. Τα άγια δόγματα της πίστεώς μας κινδυνεύουν όταν τρέπωνται εις προσωπικήν ιδεοληψία, όταν δηλαδή η πίστις διαστρεβλώνεται από τον εγωισμόν και καταντά ψυχική διαταραχή κατά την οποία ο φέρων αυτήν διακατέχεται επιμελώς από έμμονες ιδέες χωρίς λογική βάση χωρίς ταπείνωσιν χωρίς υπακοήν. Η δε ιδεοληψία είναι πηγή του φανατισμού  και της συγκρούσεως. 

Θεμέλιά της είναι τα πλέον ακατέργαστα εσώτερα συναισθήματα, απευθύνεται δε εις το θυμικό και αναζητά στρατιώτας, άβουλα δηλαδή θύματα. Ποίος ο ωφελούμενος; Πιθανώς προσκαίρως ο ιδεοληπτικός ηγέτης. Ποίος ο ζημιούμενος; Οπωσδήποτε οι στρατιώται του ιδεοληπτικού. Μην πλανάσθε ότι υπηρετείτε δογματικήν καθαρότητα και ότι αντιπαλεύετε επιλήσμονας δήθεν του καθήκοντος Πατριάρχας. Έχετε δυστυχώς εγκλωβισθή εις μίαν υπόθεσιν, εξυπηρετούσαν ιδιοτελή συμφέροντα,. Ανοίξατε τα όμματα. 

Σκεφθήτε ότι ο συσταυρωθείς ληστής ηδυνήθη να καταστή συνοδοιπόρος του Κυρίου. Διατί να μη δυνηθήτε και σεις οι δυστυχώς ευρεθέντες εκτός της Εκκλησίας, δηλαδή εκτός του τιμίου Σώματος του Εσταυρωμένου, να διεκδικήσητε το «μνήσθητί μου Κύριε εν τη Βασιλεία Σου», ώστε να «ακούσητε της μακαρίας αυτού φωνής;» Δεν είναι κρίμα να απωλέσετε και αυτή την ευκαιρία; 

  Η εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, της υπερπληροφορήσεως και της αποϊεροποιήσεως συνιστά δεινή πρόκλησι δι’ όλους. Πως απαντάτε στην πρόκλησι; Με τα αποφθέγματα κάποιων αρχηγών; Με κραυγές και καταγγελίες περί προδοσίας της δογματικής καθαρότητος; Επέρχεται κύμα συντριπτικό. Αι εξελίξεις αναπτύσσουν ρυθμό ασύλληπτο. Των οικιών ημών λοιπόν εμπιπραμένων, υμείς άδετε υποδυόμενοι την στρουθοκάμηλο εις την τραγωδία της υπερπολυδιασπάσεως του παλαιοημερολογητισμού; Εν πολλή αγάπη σας απευθύνω το «συνέλθετε» και δεύτε προς την Αγίαν Εκκλησίαν ως κοπιώντες και πεφορτισμένοι ίνα αναπαύσωμεν υμάς.

  Μετά πάντα ταύτα, ως σύνοψιν ούτως ειπείν των συναισθημάτων μου, θα ήθελα να εκφράσω τα βαθύτατα υιικά μου σέβη προς τον Επίσκοπο του Αγίου Όρους τον ακάματο Οικουμενικό Πατριάρχη όλων μας, ο οποίος τόσο πολύ ηργάσθη δια την διεκπεραίωσι της περιπλόκου υποθέσεως της Μονής μας και τόσο πολύ στηρίζει την αδελφότητα εις την πορεία της. Εν πολλή τη συγκινήσει προσκυνώ Παναγιώτατε εγώ ο ελάχιστος και ευχαριστώ δια την αγάπη Σας, η οποία αφ’ εαυτής προσφέρει τον κατάλληλο στηριγμό δια την συνέχισι της πορείας. Εστέ βέβαιος ότι θα πράξωμε όσα δυνάμεθα, πάντοτε εντός του Ιερού Σώματος του Αγίου Όρους, ώστε οι κόποι και η εμπιστοσύνη της Μητρός Εκκλησίας προς την ταπεινή αδελφότητά μας να μη διαψευσθούν. 

 Κατακλείω επικαλούμενος την βοήθεια της Κυρίας Θεοτόκου και επαναλαμβάνων προς όλους ημάς τα του Οσίου πατρός ημών Αθανασίου του Αθωνίτου: «Και εμού του ταπεινού και αμαρτωλού εν πάσαις υμών ταις προσευχαίς μνημονεύετε, όπως εύροιμι έλεος και άφεσιν των πολλών μου αμαρτημάτων εν τη ημέρα της κρίσεως».  

http://www.amen.gr