Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου,
από το βιβλίο του «Σταλαγματιές Αγιορείτικες - Προσκυνητών
Αναμνήσεις»:
Κάθε φορά πού αἰσθανόμαστε ὅτι ἡ σύγχρονη ζωή μέ τήν
ἀπάνθρωπη, καταναλωτική της κοινωνία μᾶς πνίγει, ἔρχεται κυριολεκτικά ἀπό τό πουθενά
ἕνα γεγονός νά μᾶς δώσει ἐλπίδα πώς τίποτα δέν χάθηκε καί - γιατί ὄχι - τά πράγματα
θά καλυτερεύσουν στό μέλλον...
Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη μου σκέψη, ὅταν σέ μία ἐπίσκεψή
μου σέ μεγάλη Ἁγιορειτικη Μονή ἔμαθα τήν ἱστορία ἑνός νέου μοναχοῦ, πού τόν λένε
Συμεών.
Ὁ Συμεών, λοιπόν, εἶναι γόνος μιᾶς πολύ πλούσιας οἰκογένειας.
Σπούδασε σέ ἕνα ἀπό τά καλύτερα Πανεπιστήμια τῶν Η.Π.Α
κι ἒγινε περιζήτητος στήν ἐργασία του, λόγω τῆς μόρφωσής του. Ἀποτέλεσμα, σέ πολύ
μικρή ἡλικία νά ἔχει διευθυντική θέση σέ μεγάλη ἑταιρεία, μέ ἀνάλογο μισθό.
Μέχρι πρίν ἀπό 7 χρόνια περίπου, ζοῦσε μία «φυσιολογική»
ζωή, ἀπό αὐτήν πού θά εὔχονταν νά ἔχουν πολλοί συνάνθρωποί μας. Τίποτα (;) δέν φαινόταν
νά τοῦ λείπει...
Ἔλειπε ὅμως τό σημαντικότερο: Ὁ Θεός!
Κανείς δέν τοῦ τόν εἶχε γνωρίσει. Ἀπό πουθενά δέν
ἄκουσε γιά Ἐκεῖνον. Τόν ἀνακάλυψε μόνος του, ἐνῶ ζοῦσε μέσα στήν ἀπόλυτη εὐδαιμονία
τῆς ὑλιστικῆς ἐποχῆς μας, πού τόν θεωροῦσε ἀπόλυτα «πετυχημένο» καί δικό της...
Ἔτσι, ἀποφάσισε νά ἀσχοληθεῖ βαθύτερα μέ τό θέμα:
Κατευθύνθηκε στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ὃπου ἂρχισε νά συμμετέχει μέ δέος καί κατάνυξη
στίς πολύωρες Ἀκολουθίες. Συνομίλησε μέ γεροντάδες καί τούς εἶπε τί τόν βασανίζει.
Ξεκίνησε νά προγεύεται τή μοναστική ζωή.
Ὣσπου κάποια στιγμή, τό ἀποφάσισε: Θά γίνει μοναχός!
Ναί! Αὐτός, ὁ διακεκριμένος - ἀπό πολύ νέος - στήν
ἐπιστήμη του. Ὁ περιζήτητος στό ἐπάγγελμά του. Ὁ μαθημένος σέ μεγάλα πλούτη ἀπό
τά γεννοφάσκια του.
Κι ὃμως, ἀπαρνήθηκε ὃλα τά παραπάνω: Γιά ἕνα τριμμένο
ράσο. Γιά μία ζωή χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχεῖο. Γιά μιά σκληρή καί συνεχῆ
ἐργασία, χωρίς καμία ὑλική ἀπολαβή.
Νά' σαι καλά, Πατέρα Συμεών! Μᾶς ἒδωσες λίγη, μά
τόσο ἀπαραίτητη δύναμη καί τόνωση γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα μας μέσα στόν κόσμο,
πού ἔδιωξε τόν Θεό καί θεοποίησε τήν ὓλη.
Ἐσύ, πῆρες ἀντίστροφη πορεία: Ἀκολούθησες τόν Χριστό,
ἀπαρνούμενος πολλῶν εἰδῶν κοσμικές ἀπολαύσεις. Ἔγινες, ἄθελά σου ἴσως, ἕνα
φωτεινό παράδειγμα γιά ὅλους μας.
Κι ἀπέδειξες πώς ὁ πλούσιος νέος τῆς σχετικῆς παραβολῆς, θά μποροῦσε νά εἶχε πάρει τόν ἄλλο δρόμο: Αὐτόν τῆς ἄρνησης τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν, γιά τή διεκδίκηση τῶν ἐπουρανίων...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου