3077 - Ανάσταση στο Ρούσσικο το Μοναστήρι

Είδα στο Ρούσσικο το Μαναστήρι ζωντανή την ονειροφάνταχτη λειτουργιά της σκλαβωμένης μας Αγιά-Σοφιάς, που τόσες φορές τη ρέμπασα με τη φαντασία μου, και την είδα στα ονείρατά μου. Τι θείο κατοικητήριο η εκκλησιά εκεινού του Μαναστηριού! Ο τέμπλος όλος ένα πελώριο κομμάτι χρυσαφιού, απ' άκρη σ' άκρη, κι' από τον πάτο ως την κορφή. Οι τοίχοι της ακέριο μουσείο των εξοχωτέρων αγιογραφιών. Την πρώτη Α ν ά σ τ α σ η της Λαμπρής, διακόσια χρυσοστόλιστα και πολύχρωμα καντήλια κι' άλλες τόσες στημένες ή κρεμασμένες λαμπάδες σελάγιζαν πανηγυρικά και την στιγμή που ακούστηκε το χαρμόσυνο "Δεύτε λάβετε φως ..." τέσσερες χιλιάδες κηριά των τεσσάρων χιλιάδων παρισταμένων ξεστράψαν μονομιάς, σαν να χύθηκε στο Άγιον εκείνο σκήνωμα ένας ωκεανός φώτων. Λειτουργούσαν εβδομήντα εξ χρυσοφορεμένοι παπάδες και αρχιμανδρίτες με είκοσι τέσσερες χρυσοφορεμένους διάκους. Δώδεκα παραδιάκοι κι' άλλοι τόσοι καντηλανάφτες, ντυμένοι όλοι διακριτικό μαντύα υπηρετούσαν δεξιά κι' αριστερά και σαράντα οχτώ ψαλτάδες, με μαγικώτατο κατακλυσμό τετραφωνίας μας σήκοναν την ψυχή ψηλά-ψηλά στα ουράνια, σαν πως σηκόνει η πνοή του ανέμου το κούφιο σύννεφο και την έφερναν ως μπροστά στον αχτινοστόλιστο και φωτόχτιστο θρόνο του Σαβαώθ. Τόσο ήταν ωραίο και γοητευτικό το όραμα εκείνο και τόσο μ' έσπρωχνε μακρυά από την ξερή πραγματικότητα, ώστε πολλές φορές έτριψα τα μάτια μου, και πολλές φορές είπα στον πρίγκηπα Βιαζέμσκη, που στέκονταν πλάι μου, με τα χέρια σταυρωμένα:

- Βρισκόμεστε στην πραγματικότητα ή πλέομε με τα μάτια κλεισμένα στην ευτυχισμένη και χρυσόχρωμη κι' αχτινόφωτη χώρα των ονείρων;

Χ. Χρηστοβασίλης 

Απόσπασμα: ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΛΑΜΠΡΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ. ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ    

 Δημοσιεύτηκε στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ 15 Μαΐου 1895