Κήρυγμα Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου
στην αγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Πορφυρίου
ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ
Η αιτία της αρπαγής ενός Αγίου από τον πρόσκαιρο τούτον κόσμο, είναι πάντα η αγάπη του για το Θεό. Καθοριστικός παράγοντας στο μέτρο αυτής της αγάπης, είναι η συμπόρευση των λόγων του και των πράξεών του. Κριτήριο αλάνθαστο στην κατάταξη ενός κοινού θνητού στο χορό των φίλων του Θεού, η έξωθεν καλή μαρτυρία, η παραδοχή δηλαδή από το πλήρωμα της εκκλησίας, της ορθόδοξης συμπεριφοράς ενός χριστιανού.
Η οικουμενική αναγνώριση της οσιακής ζωής, του σήμερα τιμωμένου Αγίου Πορφυρίου, ήλθε ως φυσικό επακόλουθο της διάχυτης και εμφανέστατης πραγματικότητος, η οποία φεγγοβολούσε καθημερινά στο πρόσωπο του Καυσοκαλυβίτου ασκητού. Και η αλήθεια αυτή, δεν ήταν άλλη από τον σφοδρό έρωτα του ευλογημένου Γέροντα, προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο.
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον σύγχρονο τούτον Άγιο της Εκκλησίας μας, που τις τελευταίες δεκαετίες μεσουράνησε στο πνευματικό στερέωμα του τόπου μας; Στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του, θαρρείς πως ακόμη και οι κάμποι και τα βουνά κι οι θάλασσες, αντιλαλούν την αγιότητα του Αγιορείτη μοναχού και την αγιοπνευματική συγκρότηση του κοσμογυρισμένου ιερομόναχου.
Τον Όσιο Πορφύριο, αξιώθηκα να συναντήσω στην Αθήνα επί εποχής Πολυκλινικής, και έκτοτε διατήρησα πνευματική επικοινωνία. Την τελευταία φορά που τον επισκέφθηκα για εξομολόγηση στο καλυβάκι του στο Μήλεσι, παρά το γεγονός ότι ήταν εμπύρετος, με εντυπωσίασε η μνήμη του, αφού διαπίστωσα πως θυμόταν με λεπτομέρειες τις προηγούμενες εξομολογήσεις μου. Ακόμη ενθυμούμαι το ύφος του, που ήταν ήπιο, ανθρώπινο, απλό και όχι αυστηρό.
Έχω τα βιβλία του και τα συμβουλεύομαι πολλάκις. Εκεί διαφαίνεται η ζωντανή σχέση του με τον Θεό, η εμπειρία της αγιότητός του και αναδεικνύεται η μαρτυρία της Θεολογίας του.
Η ψυχή του, ήταν πλημμυρισμένη από τον Χριστό. Οι εντολές του Ευαγγελίου, δεν έμειναν λόγια που ευχαριστούσαν την ακοή, αλλά γινόντουσαν πράξεις, οι οποίες ευαρεστούσαν τον ενανθρωπήσαντα Θεό, αλλά και τον πονεμένο συνάνθρωπο.
Έλεγε ο Όσιος Πορφύριος χαρακτηριστικά: «Ο Χριστός μάς περιμένει, και μόλις εμείς του ανοίξουμε μια χαραμάδα στην καρδιά μας, μπαίνει αμέσως μέσα μας, και τότε τα έχουμε όλα. Είναι σαν τον ήλιο, που όταν τραβήξεις λίγο την κουρτίνα στο παράθυρο, μπαίνει αμέσως, το φως και οι ακτίνες του μέσα στο δωμάτιο, και ζεσταινόμαστε».
«Όταν η ψυχή ερωτευθεί τον Χριστό, αγαπά και τους ανθρώπους, δεν μπορεί να τους μισήσει. Στην ψυχή που είναι ερωτευμένη με τον Χριστό δεν μπορεί να μπει ο διάβολος.
Όταν αγαπήσεις τον Χριστό,
που είναι το παν,
τότε, όπου να είσαι,
δεν θα φοβάσαι για τίποτα».
που είναι το παν,
τότε, όπου να είσαι,
δεν θα φοβάσαι για τίποτα».
Στην τήρηση των ευαγγελικών εντολών, ο Άγιος στέκεται ιδιαιτέρως και τονίζει:
«Η ψυχή ερωτεύεται τον Χριστό όταν γνωρίζει και εφαρμόζει τις εντολές Του. Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από τον Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει θέση κενή γι’ αυτόν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουμε να ζήσουμε την αληθινή χριστιανική ζωή».
Τις σωτήριες προτροπές του Ευαγγελίου, ο Άγιος Πορφύριος τις ανακάλυπτε, μέσα στην Υμνολογία της Εκκλησίας μας, και στα τροπάρια των εορτών. Συμβούλευε δε, τους πιστούς, να παρακολουθούν με προσοχή, να διαβάζουν και να εντρυφούν στην υμνογραφία: «Οι κανόνες, τα τροπάρια, έχουν μέσα θησαυρούς. Σ’ αυτά βρίσκομε τους τρόπους που μεταχειρίσθηκαν οι άγιοι, για ν’ αγαπήσουν τον Χριστό και να νικήσουν το κακό. Έχουν ίση αξία με τα βιβλία του Αγίου Ισαάκ, του Αγίου Εφραίμ κ.λ.π. Γι’ αυτό σας λέγω, το νου σας στους κανόνες και στα τροπάρια.
Δοθείτε με την ψυχή σας σ’ αυτά. Απολαύστε τα. Εντρυφάτε σ’ αυτά. Εύχομαι να τ’ αγαπήσετε κι εσείς, όπως κι εγώ. Αλήθεια σας λέγω, δεν τα χορταίνω, όλα μ’ αρέσουν να τα θυμάμαι, να τα απαγγέλλω, να τα ψάλλω. Από τους κανόνες πήρα πάρα πολλά. Έτσι τα έζησα από μικρός».
Αυτή η προσήλωσή του, στο εκκλησιαστικό ήθος και στην σωτηριολογική προσέγγιση των θείων εντολών, γέμισαν την καρδιά του, από απεριόριστη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Ο ίδιος επαναλάμβανε συχνά, πως, «τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Μας αγαπά πολύ, μας έχει στο νου του κάθε στιγμή, και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μη φοβόμαστε τίποτε».
Μόνιμος συνοδοιπόρος στην πορεία του προς τον αγαπημένο του Ιησού, υπήρξε η προσευχή. Γι’ αυτό και δίδασκε με απλότητα: «Να προσεύχεσαι χωρία αγωνία, ήρεμα, με εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Μην κουρασθείς να προσεύχεσαι».
Έπειτα έρχεται ο καρπός της άσκησης: «Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του. Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του».
«Ο άνθρωπος», μας υπενθυμίζει ο Όσιος, «ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στον Χριστό, δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να συμβούν. Χαίρεται, είναι γεμάτος εσωτερική χαρά. Είναι δραστήριος, προσεκτικός. Δεν κάνει λάθη, ζημιές. Το μυαλό, τα χέρια, τα πόδια, όλα κινούνται από τη χάρη του Θεού».
Κι αν κάποτε συμβεί – που συμβαίνει συχνά – , ο άνθρωπος να πλανηθεί από τον μισόκαλο διάβολο, και παραπατήσει, και λυγίσει, και πέσει, και συρθεί στην αμαρτία, τότε, η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη.
Το διαλαλεί ο χαρισματούχος Άγιος της αγάπης: «Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου.
Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά. Η χαρά του Χριστού, θα σε γιατρέψει. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Ο Θεός, μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει».
Ο Όσιος Πορφύριος αδελφοί, ζει και κηρύττει την αγάπη, γιατί μόνο αυτή, που είναι η κινητήρια δύναμη της σωτηρίας μας, μπορεί να ανατρέψει το κατάντημα του κόσμου και να ξανακάνει τον άνθρωπο και πάλι αληθινό και Θεοειδή.
Λίγα μόλις ψήγματα, αυτής της αμφίπλευρης αγάπης του, δανειστήκαμε στην αποψινή μας προσλαλιά. Αυτή η στάση ζωής, η κεχαριτωμένη αγάπη, μας καθιστά ολοκληρωμένους πολίτες της Βασιλείας του Θεού.
Ο κόσμος μας, δε θα γίνει καλύτερος, αν κατακτήσουμε πλούτο και οικονομική ευρωστία, καθώς εκεί, εγκυμονεί και ευδοκιμεί η διαφθορά. Πρέπει ο καθένας μας, να αλλάξει νοοτροπία και τρόπο ζωής, να ξαναγίνουμε δηλαδή άνθρωποι του πνεύματος και όχι της ύλης.
Να ξεφύγουμε από τα πρόσκαιρα ενδιαφέροντα τούτου του κόσμου του μάταιου κόσμου και να ξαναβρούμε τη χαμένη προοπτική μας, που είναι ο ουρανός και όχι η γη.
Να είμαστε άνθρωποι της αλήθειας και όχι του ψεύδους, της απλότητας και όχι της υποκρισίας. Πρέπει να ξαναβρούμε εκείνον τον Χριστό που κήρυττε ο Όσιος Πορφύριος.
Αδελφοί μου, ο Καυσοκαλυβίτης Άγιος, ο ασκητής της Ομόνοιας, έχει μεγάλη παρρησία στον Χριστό. Γνωρίζοντας, πως ο πανάγαθος Θεός, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, αφουγκράζεται την αγωνία μας και την λαχτάρα μας, και πως δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ, ας επικαλεσθούμε θερμά τις πρεσβείες του Οσίου Πορφυρίου και ας μιμούμαστε το παράδειγμά του.
Ιδιαιτέρως οφείλουμε να τον ακολουθούμε, όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και μας στήριξε προσωπικά. Όλοι όσοι τον τιμούμε, και ευλαβικά κλίνουμε γόνυ ψυχής και καρδίας ζητώντας την μεσιτεία του. Μ’ αυτόν τον τρόπο αν ζούμε, τον τρόπο του Χριστού, θα βάλουμε τις βάσεις για μια καλύτερη κοινωνία, για έναν αγιασμένο κόσμο.
Τότε, η προσωπική μας αγαπητική σχέση για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, μπορεί να συμβάλλει στην αλλαγή πορείας ολόκληρου του κόσμου και τον μεταμορφώνει. Γένοιτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου