Φτερόψυχος ο αδελφός τα δύσβατα διαβαίνει!
Με όψη τόσο χαρούμενη ολότελα αλλαγμένη!
Άγιος Γεώργιος ο Γοργός στην πόρτα παραστέκει
Και η γενναία η μάνα του ομολογάει παρέκει!
Υφάσματα αγιωτικά για τον γλυκύ Νυμφίο!
Δεν καταπαύει η ευχή μες στο Ιεροραφείο!
Ιακώβου το ακατάκριτο θαυμάζουμε και πάλι!
Σιωπή προτρέπει ο Άγιος σαν διπλανός μας σφάλλει!
Ένα κρινάκι προσφορά στου ησυχαστή τον τάφο!
Γενιές αγγέλλων να φτιαχτούν, χέρια γονιών σπορίζουν!
Αυτοί που δώσανε Χριστό, καρπό γλυκό καρπίζουν !
Παίρνουμε τον δρόμο για το κελί του Αγίου Γεωργίου και τους πατέρες του. Πριν φτάσουμε συναντάμε έναν αδελφό από τα παλιά! Συνομιλεί με τον Γέροντα του κελίου πατέρα Νικόδημο! Λάμπει το πρόσωπο του αδελφού μας! Και ο παπάς χαίρεται που τον ανταμώνει! Ακούμε τον διάλογό τους:
-Που πηγαίνεις Γιάννη μου;
-Στην Διονυσίου Γέροντα, εκεί έχω αφήσει τα πράγματά μου και ήρθα να δω τον πατέρα Γ.! Τώρα επιστρέφω!
-Κάτσε να κάνεις μια αγάπη και να σου δώσω κάτι να πας στους…
-Να ναι ευλογημένο!
Δεν μας θυμήθηκε ο Γιάννης! Κάποια χρόνια πριν είχαμε μείνει στο ίδιο δωμάτιο με τον αδελφό μας στην Παύλου! Η δια χάρτου και μέλανος μνήμη ξεφύλλισε τις σελίδες ενός παλαιότερου Αθωνικού μας Ημερολογίου! Τότε είχε τον τίτλο: Μύρισε Παράδεισος… (απόσπασμα από το δεύτερο μέρος του) Ο Ι. μας ρωτά ευγενικά αν θα έπρεπε να αλλάξει δωμάτιο μιας και ήμασταν παρέα… Του απαντάμε με μια φωνή ότι πλέον ανήκει κι αυτός στην συντροφιά μας… Χαμογελά πονεμένα και εμείς τον ρωτάμε από πού έρχεται… Είναι πολλές μέρες στο Όρος… Μ ένα μικρό σακίδιο περιδιαβαίνει Μονές Κελιά και Σκήτες, γνωρίζει Γέροντες και λαϊκούς αναζητώντας απαντήσεις σ ό,τι του βασανίζει την ψυχή… Έρχεται από μακριά και είναι μόνος του… Πώς έτσι; τον ρωτάμε. δυο λέξεις του τα λένε όλα: -Είχα ανάγκη!! μας απαντά και βγαίνει απ το δωμάτιο… ίσως για να μην δούμε τα βουρκωμένα του μάτια….
Σχεδόν επτά χρόνια μετά από τότε που τον πρωτοανταμώσαμε, ο Γιάννης πετάει στην κυριολεξία! Έχει μια χαρά στο πρόσωπό του! Τόσο αλλιώτικός πια και τόσο… νέος άνθρωπος! Με τα πόδια και ολομόναχος, με την ευχή στο στόμα και ένα κατοστάρι κομποσχοίνι στο χέρι, κάνει μια δύσκολη διαδρομή τόσο απαιτητική σε αντοχές για σώμα και ψυχή! Εμείς απορούμε και έκπληκτοι τον ξαναρωτάμε για να επιβεβαιώσουμε αυτό που ακούσαμε: -Καλά ήρθες και πας ξανά Διονυσίου με τα πόδια; - Ναι γιατί σας φαίνεται παράξενο; Έχω κάνει τέτοια με την χάρη του Θεού!
Η Αγία Μάρτυς Πολυχρονία! Η αρχόντισσα από την Λύδδα που γαλούχησε έναν Γενναίο Αθλητή της πίστης μας! Ήταν εκεί να του συμπαρασταθεί, στην φυλακή βρίσκοντας τρόπο να του πηγαίνει τα άχραντα μυστήρια να μεταλάβει, μα και στο φριχτό του μαρτύριο να τον στηρίζει και να ελέγχει με αφοβιά έπειτα τον απαίσιο διώκτη Διοκλητιανό, όταν εκείνος την ρώτησε ποια ήταν και τι έλεγε στον Γεώργιο σαν τον πλησίασε! «Με λένε Πολυχρονία και είμαι Χριστιανή, όπως και ο υιός μου Γεώργιος, που νομίζεις ότι τιμωρείς, ενώ αυτός στεφανώνεται από τον Βασιλέα Χριστό». Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που ακολούθησαν και που φόρεσαν και στο δικό της κεφάλι της δικαιοσύνης τον αμάραντο στέφανο!
Είναι σύνοψη αυτή η ευχή! Όλα χωράνε μέσα της! Αιτήματα, παρακλήσεις, ανάγκες, δυσκολίες. Δεν χρειάζεται να λες.. Χριστέ μου κάνε μου αυτό ή εκείνο… Λες το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Μόνο αυτό συνεχώς! Λέτε να μην ξέρει ο Κύριος τι χρειάζεται η ψυχή μας; Μας μιλά ο πατήρ Νικόδημος με την οικεία και ανυπόκριτη απαλάδα των Αγιορειτών αγωνιστών. Ο Άγιος Γεώργιος! Να του ζητάτε συνέχεια χάρες! Τρέχει αμέσως εκείνος στον θρόνο του Δεσπότη! Και ξέρετε, αυτό μας το έλεγε ο μακαριστός πατήρ Γεράσιμος, εδώ πιο πάνω μας, ο μέγας Υμνογράφος της Εκκλησίας μας, ο Μικραγιαννανίτης: Όλους τους Αγίους ο Χριστός μας μόλις τους συναντά τους σφίγγει το χέρι! Τον Άγιο Γεώργιό μας… τον αγκαλιάζει! Έχει και το γνώριμο εύθυμο πνεύμα ο Νεοσκητιώτης παπάς! Δίχως να φαντάζει παράταιρο, και αυτό το χρησιμοποιεί κάτι να δηλώσει κάτι με διάκριση να φωτίσει… Είπα κάποτε σε έναν που είχε έρθει εδώ, δικηγόρος ήταν ο άνθρωπος… Ώστε εσύ είσαι της νομικής ε; -Ναι Γέροντα … αφήστε τα, μην συζητάτε. δύσκολο επάγγελμα, δεν συνδυάζεται εύκολα με την πνευματική ζωή… πρέπει να λες και κανένα ψεματάκι… Ξέρεις του λέω… Κάποτε κοιμήθηκε ένας δικηγόρος και εκείνος ο ευλογημένος προσπαθούσε όσο ζούσε στα πνευματικά και έκανε και μυστηριακή ζωή… ε που και που έλεγε και κανένα αθώο (έτσι το έλεγε) ψεματάκι, είχε και τα διάφορα χούγια των δικηγόρων… ήταν και πολυλογάς… να μην σας τα πολυλογώ και εγώ λοιπόν… κοιμήθηκε (το λέμε ανθρωπομορφικά για να έχει λίγο γούστο) τα κατάφερε λοιπόν, έστω και κάπως δύσκολα και μπήκε στον Παράδεισο! Καθόταν που λέτε ο Χριστός μας και κάποια στιγμή του αναγγέλλουν ότι από χθες ζητά συνεχώς ακρόαση ο Άγιος Κασσιανός! Ξέρετε αυτός ο μεγάλος Άγιος, να έχουμε όλοι την ευχούλα του, που εορτάζει κάθε 4 χρόνια αφού η μνήμη του είναι στις 29 Φεβρουαρίου! Ο αμφοτεροδέξιος! -Τι να συμβαίνει άραγε αναρωτήθηκε ο Κύριος! Τόσους αιώνες ποτέ δεν είχε ζητήσει το παραμικρό ο Κασσιανός μου! Τον δέχτηκε λοιπόν ο Κύριος και ο Άγιος προς έκπληξη όλων Του εξέφρασε με γλυκό βέβαια τρόπο κάποια παράπονα, ότι δηλαδή είναι ο μόνος που δεν εορτάζει κάθε χρόνο όπως όλοι οι υπόλοιποι Άγιοι! Και αυτό έγινε την επαύριον της άφιξης του δικηγόρου στον Παράδεισο… Οι συνειρμοί δικοί σας! Γελάσαμε με την ψυχή μας! Αφού τα κατάφερε και τον Παράδεισο να ανακατέψει ο νομικός… -Ξέρετε Γέροντα υπάρχει και Άγιος προστάτης των Δικηγόρων! Ο Άγιος Φιλογόνιος επίσκοπος Αντιοχείας, ο από δικολόγων, εορτάζει λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου!! Υπάρχει δηλαδή κάποιος που σίγουρα αγίασε! Ναι, πολλοί θα έχουν αγιάσει παιδάκι μου! Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε για όλους και το κυριότερο να μην κατακρίνουμε κανέναν! Όπως έκανε ο Άγιος Γέροντάς μας ο εν Ευβοία Άγιος Ιάκωβος ο με συγχωρείτε! Ξέρετε είχα την ευλογία να μεγαλώσω κοντά του! Από εκείνα τα μέρη είναι η καταγωγή μου! Και μόλις είχα γίνει διάκος όλο με συμβούλευε με αυτήν την προτροπή ο Άγιος! Μα κυρίως επειδή την βίωνε όπως και την ταπείνωσή του την αξεπέραστη! Κάποτε του παρουσίασαν με αδιάσειστα στοιχεία έναν άνθρωπο, που πολύ και αδιάντροπα αμάρτανε και που σαν να μην έφτανε μόνο αυτό διέβαλε κιόλας τον Άγιο! Και εκείνος με δάκρυα συνέχεια έλεγε: -Δεν ήξερε παιδιά μου! Δεν ήξερε η ψυχούλα, δεν γνώριζε!
Είχε πλέον φτάσει μεσημέρι όταν αποχαιρετίσαμε τον πατέρα Νικόδημο και την ολιγομελή συνοδεία του. Ευχηθήκαμε από καρδιάς κάποτε να αξιωθούμε να ξημερώσουμε σε τούτο το Αηγιωργίτικο κελί του Γοργού προστάτη και να ξαναγαληνέψουμε ακούγοντας τον Γέροντα να μας αφηγείται όσα ο Θεός του δίδαξε δια των Αγίων Του.
Επικοινώνησε μαζί μου κάποια στιγμή μια γυναίκα να μου πει για τον γιό της, στην εφηβεία ήταν εκείνος, που δεν σταματούσε να τους ταλαιπωρεί στο σπίτι… Καμώματα συνέχεια, καταστάσεις δύσκολες όχι αστεία.. Είχαν απηυδήσει με τον άντρα της, δεν ξέρω από πού βρήκε λοιπόν το τηλέφωνό μου και μου ζήτησε να την βοηθήσω! Της λέω… καταλαβαίνετε τι μπορεί να της είπα… κάνε προσευχή, να εξομολογείσαι, να κοινωνάς, να προσεύχεσαι.. Τα κάνω όλα αυτά πάτερ μου λέει… Βρέ ευλογημένη την ρωτάω…. πως μου ήρθε και εμένα εκείνη την στιγμή, δεν γίνεται κάτι θα κάνεις λάθος… Με τον άντρα σου πως τα πας, για πες μου… -Όλα καλά πάτερ μου, κι αυτός κάνει τον αγώνα του… -Εσύ τα εξομολογείσαι όλα καλή μου; την ρωτάω πάλι… -Βέβαια… ε τώρα… να… πώς να το πω… καμιά φορά χωρίς να του το πω παίρνω κάποια χρήματα από το πορτοφόλι του άντρα μου… δεν είναι κλεψιά αυτό πάτερ… έτσι δεν είναι; Τι να της πεις… Δεν είχε καθαρή εξομολόγηση! Ξέρετε πόσα ξεκινούν από αυτό; Όλα! Μετά από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε εδώ στο κελί ο άντρας της… Τον έστειλε εκείνη η ευλογημένη! Καθίσαμε μιλήσαμε και έπειτα πριν φύγει με την παρέα του μπήκαμε μέσα στην μικρή έκθεση που έχουμε με τα βιβλία και τα εργόχειρά μας… Κάποια στιγμή, Χριστέ μου, τι να δω… Νόμιζε πως δεν τον κοιτάει κανένας.. Παίρνει ένα κομποσχοίνι από την έκθεση και το βάζει με τρόπο στην τσέπη του, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν! Φυσικά δεν του είπα τίποτα να μην τον προσβάλλω τον άνθρωπο… Λέω θα το είχε ανάγκη... Καταλαβαίνετε όμως πως μερικές καταστάσεις γεννιούνται και μετά εμείς ψαχνόμαστε… Πως γίνεται να κλέβεις έστω και κάτι ελάχιστο, δεν έχει σημασία αυτό, να νομίζεις πως δεν έγινε και τίποτα και έπειτα να περιμένεις γαλήνη στο σπίτι σου… Αφού εσύ την προκαλείς την φουρτούνα, ανοίγεις διάπλατα τις πόρτες να μπει μέσα ο πειρασμός και να αλωνίσει…
Κύλησε τόσο όμορφα και ωφέλιμα και σήμερα ο χρόνος εδώ στην Νέα Σκήτη! Ο πάτερ Παΐσιος μας έδωσε ευλογίες εικονάκια και πολλά βιβλία εκδόσεις της σκήτης γραμμένα και από τον ίδιο! Πρώτος ο παρακλητικός κανόνας του Ηγαπημένου Μαθητή! Μετά ο βίος του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, μια πολύ προσεγμένη μετάφραση του ίδιου του παπά Παϊσίου από κείμενο γραμμένο στην αγγλική. Ο βίος του Αγίου Ιερομάρτυρος Φιλίππου, Μητροπολίτη Μόσχα και πάσης Ρωσίας!
Έπειτα ένα βιβλίο του Αντώνη Αντωνίου, για έναν άνθρωπο του Θεού των ημερών μας τον μακαριστό Φλουρέντζο Μιχαήλ Πατσά, τον αλησμόνητο ασκητή, πολύτεκνο προορατικό κοσμοκαλόγερο, τον περιφρονημένο Θεόπτη κοινωνό του ακτίστου Φωτός, τον κάποτε διωγμένο Χατζηφλουρέντζο, από την νήσο των Αγίων την Κύπρο και την Μηλιά της Αμμοχώστου! Αυτόν τον σύγχρονο Άγιο που του εμφανίστηκε υποστατικά η Κυρία Θεοτόκος και τον προσκάλεσε! Να έρθεις στο σπίτι μου στην Αυγασίδα να ασκητεύεις και να προσεύχεσαι κάθε νύχτα! Και ετοιμοθάνατος που ήταν δεν εγκατέλειπε το μοναστήρι της! Στο τέλος του μένοντας και μέσα στην Εκκλησία! Προγνώριζε την ημέρα της κοιμήσεώς του με ακρίβεια!
Ένα από τα έξι του παιδιά που έλειπε τότε στο εξωτερικό του είπε στο τηλέφωνο: -Πατέρα θα έρθω να σε δώ! Το Σάββατο πρώτα ο Θεός θα είμαι στο σπίτι! –Δεν έχω διορία γιέ μου! Ως την Παρασκευή μου έχει δοθεί! Και ακριβώς Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 1969 κοιμήθηκε ο παππούς Χατζηφλουρέντζος, αφού μετέλαβε το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας ύστερα από το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου! Μαζί με τα υπόλοιπα βιβλία κρατάμε και μια εμπεριστατωμένη μελέτη στην σύγχρονη Ιστορία του Αγίου Όρους. Στην πρώτη της σελίδα μια τόσο συγκινητική αφιέρωση του Γέροντα στους κατά σάρκα γονείς του μα και σε όσους γονείς είναι ευλογημένοι να έχουν παιδιά τους μοναχούς στο Άγιον Όρος. Σκέφτομαι πως το φετινό μας οδοιπορικό στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια, με έναν περίεργο για άλλους, θαυμαστό όμως για εμάς τρόπο έχει ως πυρήνα του και καρδιά αυτήν την ευλογία των γονέων με τα αφιερωμένα σπλάχνα τους! Από το ξεκίνημά μας στο καράβι ως τώρα τέτοιες ψυχές συνεχώς συναντάμε με την γλυκιά απαντοχή, της απόλυτης εμπιστοσύνης των μονάκριβών τους στην αγκαλιά της μάνας Παναγίας και του Πατέρα Χριστού! Πήραμε την εγκάρδια ευχή του Νεοσκητιώτη και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στην Παύλου.
Πάλι γονείς και παιδιά μπροστά μας! –Μπορεί να έχουμε πολλά Πανεπιστήμια αλλά όλα ασχολούνται με την έξω Σοφία, όχι την Θεϊκή! Ποιο σχολείο μαθαίνει τα παιδιά να προσεύχονται; Τα σχολεία σήμερα δυστυχώς διδάσκουν θρησκειολογία, δηλαδή μύθους παραμύθους! Είχε έρθει κάποτε να με δεί ένας Θεολόγος θα τανε δε θα τανε 30 ετών! Δεν τον ρώτησα τίποτε άλλο μα για να τον δοκιμάσω του ζήτησα να κάνει μπροστά μου τον Σταυρό του! Δεν μπορούσε! Το πιστεύετε; Του έπιασα εγώ το χέρι και τον έβαλα να τον κάνει όπως πρέπει! Μα ευλογημένε, πήγες σχολείο, Πανεπιστήμιο στην Θεολογική και δεν ξέρεις να κάνεις τον Σταυρό σου; Τι θα διδάξεις τα παιδιά; Γέροντα δεν μου έδειξε ποτέ κανένας! Ούτε οι γονείς μου! Έτσι έμαθα να τον κάνω από μικρό παιδί! Πίσω από τα παιδιά κρύβονται οι γονείς! Καλοί και Χριστιανοί οι γονείς, πνευματικοί οι δάσκαλοι.. ε τότε θα έχουμε Αγγελική γενιά !
Νώντας Σκοπετέας
(συνεχίζεται με το 8ο μέρος)
Προηγούμενα:
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου