10573 - «Κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις» (Αρσένιος μοναχός, Σκήτη Κουτλουμουσίου - Άγιον Όρος)

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β΄ Πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή του, στὸ κεφάλαιο ἴα΄ 26, ἀπαριθμεῖ τοὺς κινδύνους τῶν Ἀποστόλων. Οἱ κίνδυνοι εἶναι ὀκτὼ(8).O ὄγδοος κίνδυνος εἶναι: «κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις». Μία σύντομη ἑρμηνεία ποὺ δίνει ὁ μακαριστὸς Παναγιώτης Τρεμπέλας λέει: «μὲ κινδύνους ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ἤσαν ψευδάδελφοι καὶ ἔφεραν ὑποκριτικῶς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ». Καὶ πολὺ σωστά μᾶς τὸ λέει ὁ μακαριστός, διότι ψευδάδελφος σημαίνει αὐτὸν ποὺ ἔρχεται κοντά μᾶς ὡς ἀδελφός, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι, διότι ἔχει ἄλλα φρονήματα, ἐχθρικὰ ἐναντίον μας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἄφησε τὴν ἐπίγεια ζωή του μὲ μαρτυρικὸ θάνατο τὸ 64 μ.Χ. Ἐμεῖς θὰ ὑπολογίσουμε περίπου μεταξὺ 50-60 μ.Χ., νὰ ἔγραψε αὐτὴν τὴν ἐπιστολή. Ὄντως, εἶναι ἄξιον ἀπορίας θὰ λέγαμε, πότε πρόλαβε νὰ... φανεῖ καὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ, αὐτὴ ἡ μιαρὰ ψευδαδελφία σὲ τόσο σύντομο χρόνο, ποὺ τὰ σωτηριώδη γεγονότα τῆς σταυρικῆς θυσίας καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος μας, ἦταν τρόπον τινὰ νωπὰ καὶ παντοῦ κυριαρχοῦσε ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Καὶ ἂν σὲ τόσο σύντομο χρόνο, οἱ ψευδάδελφοι ξεπρόβαλαν μὲ πολὺ θράσος ἀνάμεσα στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν σημερινὴ ἐποχή, ποῦ δυστυχῶς ἔχει ψυγεῖ κατὰ πολὺ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μέσα μας; Τότε, στὰ χρόνια του Ἀποστόλου Παύλου, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς οἱ ψευδάδελφοι ἀποτελοῦσαν μειονότητα. Τώρα στὴν ἐποχὴ μᾶς τί ἔχουμε νὰ ποῦμε; Ἄραγε, ποιοὶ κυριαρχοῦν, οἱ ψευδάδελφοι ἢ οἱ ἀληθινοὶ ἀδελφοί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Ἐὰν ποῦμε, πὼς οἱ ψευδάδελφοι εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀληθινὰ ἀδελφούς, νὰ μὴν ἀπογοητευτοῦμε, διότι ἡ εὐτυχία δὲν βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ εἶναι οἱ πολλοί, ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νὰ ποῦμε πὼς ψευδάδελφος, εἶναι αὐτὸς ποὺ ἑκουσίως ἀρνεῖται τὸ φρόνημα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀσπάζεται μὲ τὴν θέλησή του τὰ τρία ἀντίθετα, ποὺ εἶναι ἡ φιλοδοξία, ἡ φιλαργυρία καὶ ἡ φιληδονία. Ἐνῶ, ὁ ἀληθινὸς ἀδελφός τοῦ Χριστοῦ, ἔχει κηρύξει ἀνοικτὸ πόλεμο μὲ αὐτὰ τὰ τρία κακὰ ποὺ ἀναφέραμε, καὶ μάχεται μὲ ὅλη του τὴν δύναμη καὶ ἂς πέφτει μερικὲς φορὲς νικημένος ἀπὸ ἀδυναμία ἢ ἀπὸ παιδαγωγικὴ ἐγκατάλειψη τῆς Θείας Χάριτος. Ὅμως, ἡ τελικὴ νίκη θὰ εἶναι μὲ τὸ μέρος του, ἐὰν βέβαια θελήσει νὰ παραμείνει μέχρι τὸ τέλος, γνήσιος ἀδελφὸς Χριστοῦ. Τὸ λέμε αὐτό, διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπιλέγει ὅποτε θέλει, τὸ ἀληθινὸ ἢ τὸ ψεύτικο.

«Κινδύνοις ἓν ψευδαδέλφοις» λοιπόν, μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἴσως ἀγαπητοί μου νὰ εἶναι ὁ χειρότερος κίνδυνος ἀπὸ ὅλους αὐτός, διότι εἶναι πάντα ἀνάμεσά μας καὶ πολλὲς φορὲς δὲν ἔχουμε τοὺς τρόπους καὶ τὰ μέσα νὰ τὸν ἀποφύγουμε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μᾶς σφίγγει ὁ κλοιὸς τῆς κακίας ἐκ μέρους τῶν ψευδαδέλφων. Συνήθως, αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς τους, γι’αὐτὸ παρουσιάζονται πάντοτε μὲ μία σαρκαστικὴ καὶ ἀποκρουστικὴ χαρὰ στὰ πρόσωπά τους. Μᾶλλον καυχῶνται γιὰ τὸ «ἔργο» ποὺ ἐπιτελοῦν καὶ δυστυχῶς οἱ συνειδητοὶ ἀληθινοὶ ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, στενάζουν κάτω ἀπὸ τὴν θλίψη ποὺ τοὺς προξενοῦν οἱ ψευδάδελφοί τους. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ ποῦμε πὼς ἡ μεγάλη διαφορὰ ποὺ ὑπάρχει σὲ αὐτὲς τὶς δύο καταστάσεις, εἶναι ἡ συνείδηση. Οἱ μὲν ψευδάδελφοι ἔχουν ἑκουσίως φιμώσει καὶ πορώσει τὴν συνείδησή τους, οἱ δὲ ἀληθινοὶ ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ ἔχουν τὴν συνείδησή τους ζωντανὴ καὶ πάντοτε εἴτε τοὺς ἐπαινεῖ, γιὰ τὰ καλὰ ποὺ πράττουν, εἴτε τοὺς ἐλέγχει σφόδρα, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ παραμικρὰ κακὰ ποὺ τυχὸν ἐνεργήσουν. Αὐτὰ μποροῦμε νὰ τὰ παρατηρήσουμε στὶς μέρες μας, διότι γίνονται πολὺ προκλητικά, ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς ψευδαδέλφους. Τοὺς βλέπουμε λοιπόν, νὰ κάνουν σημεῖα καὶ τέρατα ποὺ ζημιώνουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καὶ δὲν ἔχουν τὸν παραμικρὸ ἔλεγχο συνειδήσεως. Τοὺς βλέπουμε, νὰ ἁρπάζουν ἀναιδῶς τὶς θέσεις ἀπὸ τοὺς ἀξίους, ἐνῶ οἱ ἴδιοι εἶναι φανερὰ ἀνάξιοι καὶ τὸ σημαντικότερο, τοὺς βλέπουμε νὰ ἀντιμάχονται τὸ σωτηριῶδες ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς καν νὰ κοκκινίζουν καὶ νὰ ντρέπονται. Ἐπίσης, τοὺς βλέπουμε στὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων μας, νὰ εἶναι οἱ συκοφάντες καὶ οἰδιῶκτες, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης καὶ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων μας. Αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ ἀναφέρθηκαν, δὲν συκοφαντήθηκαν καὶ διώχθηκαν ἀπὸ εἰδωλολάτρες καὶ αἱρετικούς, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀδελφούς τους, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἦταν ψευδάδελφοι, ὅπως προείπαμε, δηλαδὴ εἶχαν ὑποκριτικὴ μάσκα Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Πρέπει νὰ ποῦμε πὼς ἄλλο εἶναι ὁ διωγμὸς ἀπὸ ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικοὺς καὶ ἄλλο ὁ διωγμὸς ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Ὀρθοδόξους , οἱ ὁποῖοι κρύβονται καὶ ὅταν τὸ καλέσει ἡ περίσταση φανερώνονται καὶ δείχνουν τελικὰ πὼς εἶναι ψευδάδελφοι.

Πολλὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἀκόμη γιὰ αὐτὴν τὴν μιαράψευδαδελφια, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ περαιτέρω ἐνασχόληση μὲ αὐτὴν δὲν προξενεῖ κάποια ὠφέλεια, θὰ σταματήσω τὸν πτωχό μου λόγο μὲ τὴν εὐχὴ ὅπως μᾶς φυλάξει ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μας ἀπὸ τοὺς ἐπικινδύνους ψευδαδέλφους. Ἀμήν.

Ἀρσένιος μοναχὸς

Σκήτη Κουτλουμουσίου Ἅγιον Όρος

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr