3809 - Τι έγραψε ο Γεράσιμος Σμυρνάκης για τον Μοναχό Ιννοκέντιο

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση, ας δούμε τι έγραψε ο Εσφιγμενίτης Ιερομόναχος Γεράσιμος Σμυρνάκης στο βιβλίο του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (1903) για τον σύγχρονό του Ρώσο Μοναχό Ιννοκέντιο:

Κτήτορας δύο καλυβών στα Καρούλια

Προσέτι μικρόν άνωθεν των απορρώγων βράχων της ακτής των Καρουλίων υπάρχουσιν επί της αυτής γραμμής δύο καλύβαι μετά ναϊδίων, σεμνυνομένων του μεν επί τη μνήμη του οσίου Δαυΐδ του εν Θεσσαλονίκη και του αγίου Ιννοκεντίου, του δε επί τη μνήμη της Γεννήσεως του Σωτήρος. Αμφότεραι δ’ αι καλύβαι αύται, ούσαι ρωσσικαί, συνετελέσθησαν τω 1898 δαπάνη του τη 7^η Νοεμβρίου 1901 τελευτήσαντος ζαπλούτου Ρώσσου Μοναχού Ιννοκεντίου εν τη ρωσσική Σκήτη του αγίου Ανδρέου, μη υπάρχουσαι το πρότερον. Πάντες δ’ οι έχοντες ενταύθα καλύβας αποτίνουσι τη κυριάρχω Μονή ανά 30 γρόσια. (σελ. 416).

Δωρητής του εικονοστασίου της Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Το εικονοστάσιον του Ναού, κατάχρυσον ον, εδωρήθη υπό του πλουσίου Ρώσσου, του μετέπειτα γενομένου Μοναχού Ιννοκεντίου, αξίας 25.000 ρουβλίων∙αι δ’ επ’ αυτού καλλιτεχνικαί εικόνες εγένετο εν Ρωσσία. (σελ. 456).

Κτήτορας της βόρειας πτέρυγας της Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Η πτέρυξ αύτη εγένετο αναλώμασι του ευεργέτου Μοναχού Ιννοκεντίου, ούτινος η εν ελαιογραφία εικών εύρηται ανηρτημένη εν τη μεγάλη αιθούση της υποδοχής της σκήτης∙ χάριν δε τούτου ιδρύθη περίπτερον λαμπρόν κάτωθεν της αρκτικής πτέρυγος αυτής, ένθα ούτος μονήρως διήγε μετά τινος πνευματικού Δαυίδ, ασκούμενος εις υψηλοτέραν πνευματικήν άσκησιν. Ο ρηθείς πλουσιώτατος Μοναχός ηλικίας 38 ετών ως έγγιστα και ο ανωτέρω ρηθείς πνευματικός κατά το θέρος του 1900 περιελθόντες τας διαφόρους πενομένας ελληνικάς Μονάς προσήνεγκον αυταίς ικανόν χρηματικόν ποσόν, ίνα χορηγήσωσιν αυτοίς κελλίον ή κάθισμα εν τοις πέριξ προς εγκαταβίωσιν, αλλά πανταχόθεν απεκρούσθησαν οι φιλευσεβείς προτάσεις αυτών, διότι είχε γνωσθή η δολία επιθυμία αυτών προς νέας ρωσσικάς κατακτήσεις. Τη 7^η Νοεμβρίου ημέρα Τετάρτη του 1901 αποεβίωσεν ο ρηθείς ζάπλουτος πάσχων εκ χρονίου στηθικού νοσήματος και ετάφη παρά το κενοτάφιον του ιδρυτού της σκήτης Βησσαρίωνος, (σελ. 458).

Παρ’ ολίγον κτήτορας και της Ξενοφωντηνής Ιεράς Σκήτης

......Τω 1901, μηνί Ιανουαρίω, κατηδάφισαν τον σεσαθρωμένον νάρθηκα του Κυριακού οι διέποντες τα της σκήτης ένεκα προσφοράς 100 οθωμανικών λιρών υπό του εν τη ρωσσική σκήτη του Σεραγίου βαθυπλούτου Ιννοκεντίου Μοναχού, όστις λέγεται ότι υπεσχέθη ίνα καταβάλη και το λοιπόν εκ 300-400 οθωμανικών λιρών ποσόν υπό τον όρον όπως επιθέση εν τω Κυριακώ Ναώ την επιγραφήν αυτού ως κτήτορος. Τούτου δ’ απορριφθέντος υπό των πατέρων, οίτινες διέβλεψαν και εις άλλα παγιδεύματα των Ρώσσων, ηναγκάσθησαν να καταφύγωσιν εις συνδρομάς και ούτω επερατώθησαν αι εργασίαι αύται λήγοντος του 1901, ανεγερθέντος του προνάρθηκος και νάρθηκος εκ βάθρων αντί 350 οθωμανικών λιρών μετά δύο παρεκκλησίων εκ δεξιών μεν του αγίου Νικολάου, εξ ευωνύμων δε του αγίου Μεγαλοιμάρτυρος Γεωργίου. (σελ.626).