3612 - Ιερόν Ιβηριτικόν κελλίον Θείας Αναλήψεως

Το Ιερόν Ιβηριτικόν κελλίον Θείας Αναλήψεως (γνωστό και ως Κου­κουναριά) βρίσκεται στο δρόμο Δάφνης – Καρυών, κατηφορίζοντας προς τις Καρυές. Πρόκειται για μεγάλο οικοδό­μημα, του οποίου η εντοιχισμένη επιγραφή φέρει ως έτος ανοικοδόμησης το 1872.  

.......Το κελλί προϋπήρχε και είναι γνωστό ότι το Σεπ­τέμβριο του 1854, τη νύχτα του Αγίου Ευστα­θίου, έπαθε σοβαρές ζημιές από την    κακοκαι­ρία. Σύμ­φωνα με μία ενθύμηση έγινε «μία νε­ροποντιά πολύ μεγάλη, όπου όλος ο τό­πος εκινδύνευε να βυθισθή […] επήρε και το Ιβηριτικόν Κελλίον η Ανάληψις άνω των Καρεών». Στο κελλί αυτό ασκούνταν Ρώσοι μοναχοί, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1880 η μονή Ιβήρων προχώ­ρησε στην αγορά του καταβάλλοντας 900 λίρες, όπως μαρτυρεί ένα οικονομικό κατάστιχό της.

Στο κελλί αυτό έχουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα παρουσία ενός μοναχού από την Ιερισσό ονό­ματι Βαρθολο­μαίου. Ο μοναχός Βαρθολομαίος γεννήθηκε το 1854 και κατά κόσμον ονομαζόταν Βασίλειος. Κατά τη μαρτυρία του παλαιού μοναχολογίου της μονής Ιβήρων αποτελούσε τέκνο της οικο­γένειας του Δημητρίου Παρθενιώτη.
.......Η περίπτωση της γέννησής του μνημονεύεται ακόμη και σήμερα στις Καρυές, επειδή γεννή­θηκε στην περιοχή Πλατανάρα της μονής Βατοπαιδίου, όταν γυναικόπαιδα από την περιοχή της Ιε­ρισσού κατά το επαναστατικό κίνημα του Τσάμη Καρατάσου κατέφυγαν στο Άγιον Όρος, για να  αποφύγουν την τουρκική θηριωδία. Ο μοναχός Αθανάσιος Παντοκρατορινός σημειώνει για το γεγο­νός αυτό σε χειρόγραφό του τα εξής: «1853 Απριλίου 23 ήλθεν ο Τσάμης και έκαμε πόλεμον με τους Τούρκους εις την Κομίτσιαν, τότε ήλθον και γυναίκες εις το Άγ. Όρος».
.......Η γέννησή του στη χερσόνησο των μοναστηριών θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη στο κοσμικό περιβάλλον της όποιας κοινωνίας, αλλά η πρόνοια του Θεού θέλησε να την αναδείξει με θαυμαστό τρόπο συνδέοντάς την με την μετέπειτα ζωή του. Έτσι, πριν ακόμη γίνει είκοσι ετών, το έτος 1873 ο Βασίλειος Παρθενιώτης επανήλθε από την Ιερισσό στον Άθω, για να λάβει το μοναχικό σχήμα. Σε δημοσίευμα του αγιορειτικού περιοδικού Πρωτάτον (1989) αναφέρεται ότι η μητέρα του «τον είχε τάξει» στην Παναγία, όταν γεννήθηκε στην Πλατανάρα.
.......Όπως γράφει και ο γέροντας Αλέξανδρος Λαυριώτης (Λαζαρίδης) στο έργο του «Άθως. Αγώνες και θυσίαι 1850-1855» "Τα γυναικό­παιδα είχον κατασκηνώσει προς συντήρησιν και ασφάλειαν αυ­τών, εν ώρα ανάγκης πέριξ των τειχών των Ιερών Μονών. Τότε εγεννήθη και ο σεβαστός μοναχός Βαρθολομαίος, πνευματικός πατήρ αγα­πητού φίλου Ιεροδιακόνου Βασιλείου Δαβίλλα, Γέροντος του εν Καρυαίς Ιβηρικού Κελλίου η Ανάλη­ψις. Χα­ριτολογών πάντοτε, φύσει πρόσχαρος ων, έλεγεν ημίν ότι είναι ο μόνος αυτόχθων Αγιορείτης. Βεβαίως δεν ήτο ο μό­νος γεννηθείς αλλ' ο μόνος αφιερωθείς εκ των εν Αγίω Όρει γεννηθέντων κατά την εποχήν εκεί­νην".

Διαβάζοντας το ομόλογο του κελλίου (1916) μαθαίνουμε ότι η συνοδεία του μοναχού Βαρθολομαίου είχε γεωργικές ασχολίες για τον βιοπορισμό της, οι οποίες σχετίζονταν με ένα αμπέλι και ικανό αριθμό ελιών και λεπτοκαρυών. Από την παράδοση του κελλίου φαίνεται ότι η ζωή σε αυτό ήταν λιτή και αυστηρή.

Στο β΄ μισό του 20ου αιώνα η συνοδεία του Βαρθολομαίου έγινε γνωστή με το προσηγορικό όνομα «κελλί του Νταβίλλα» εξαιτίας της προσωπικότητας του ιεροδιακόνου Βασιλείου Δαβίλλα (1892-1979), ο οποίος έζησε επί δεκαετίες κοντά στο Γέροντα Βαρθολομαίο και έδειξε τόση αποταγή και ξενιτεία, ώστε δεν εξήλθε ποτέ εις τον κόσμον και επι σαράντα έτη δεν κατήλθε από το κελλί του ούτε στις Καρυές.
.......Μετά τον θάνατο του Γέροντος Βασιλείου (†1979) στο κελλί εναπέμειναν ο Ιερομόναχος Βαρ­θολομα­ίος (αδελφός του Ταξιαρχιώτη μακεδονομάχου οπλαρχηγού Ι. Παρλιάρη) και ο Μοναχός Διο­νύσιος. Ο μοναχός Διονύσιος κοιμήθηκε νωρίτερα, ενώ ο Γέροντας Βαρθολομαίος έμεινε στο κελλι  έως το 2004 όταν λόγω γήρατος εγκαταβίωσε στην κυρίαρχο Μονή προκειμένου να γηροκομηθεί.

Η συνοδεία κατά τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε ένα εργόχειρο σχετικό με την καλ­λιέργεια της καμέλιας και άλλων καλλωπιστικών δένδρων. Σύμφωνα με μαρτυρίες των Καρεωτών ο Γέροντας Βαρθολομαίος είχε βρει μια τεχνική για την αναπαρα­γωγή αυτών των δένδρων και κυ­ρίως της καμέ­λιας την οποία εφάρμοζε με πολλή μεγάλη επιτυχία.

Όπως λένε οι πατέρες το κελλί τροφοδοτούσε πολλά φυτώρια με καμέ­λιες εκτός του Αγίου Όρους. Δυστυχώς μετά την φυγή του Γέροντος Βαρθο­λομαίου το κελλί έμεινε ακατοίκητο τέσσερα χρόνια και η φυτεία των καμελιών που αποτελούσε ένα μικρό δασύλλιο καταστράφηκε.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο κελλί διαμένει ο μοναχός Ιάκω­βος προερχόμενος από την Ιερά Μονή Καρακάλλου. Ο μοναχός Ιάκωβος διακονεί ως Πρωτοψάλτης στον πάνσεπτο Ναό του Πρωτάτου όπου βρίσκεται η θαυματουργός εικόνα του «Άξιον Εστί». Έχει εκδόσει πέντε ψηφιακούς δίσκους βυζαντινής μουσικής.
Παράκληση Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου 
.......Παράκληση της Παναγίας Άξιον Εστί 
.......Ακολουθία του Αγίου Σάββα του εν Καλύμνω 
.......Ακολουθία του Αγίου Νικολάου 
.......Παράκληση του Αγίου Παρθενίου 
.......Ύμνοι Χριστουγέννων και Δωδεκαημέρου (υπό έκδοση)

Εκτός από το διακόνημα της ψαλτικής ασχολείται με την καλλιέργεια –επεξεργασία -συσκευ­α­σία αρωματικών φυτών (φασκόμηλο, μελισ­σόχορτο, φλισκούνι, θυμάρι, ρίγανη, τσάι του βουνού, μαντζουράνα, δενδρολίβανο).  Τα προϊόντα προς το παρόν διακινούνται σε εκθετήρια μοναστη­ριών και καταστήματα των Καρυών και της Δάφνης.

 ***

Το κελλί παλαιότερα

Το κελλί παλαιότερα

Το κελλί παλαιότερα

Χειροτονία Ιερομονάχου Βαρθολομαίου 12-6-1955

Ο μοναχός Διονύσιος στην απλωταρια του κελλιού μαζεύοντας φουντούκια

Ο  Ιερομόναχος Βαρθολομαίος ασχολείται με τις καμέλιες

Χαρακτηριστική κάρτα

Η εκκλησία του κελλιού

Το κελλί σήμερα

Το κελλί σήμερα

Πληροφορίες για τον Γέροντα Βαρθολομαίο και την ιστορία του κελλιού από το άρθρο του κ. Κ. Χιούτη «Μνήμη Βαρθολομαίου μοναχού (†1939)»  στο Κύτταρο Ιερισσού, τ. 6/2011