Ένα ταξίδι του Δημήτρη Χαρισιάδη(*), το 1947, στο Άγιον Όρος, στάθηκε αφορμή να καταγράψει με τη φωτογραφική του μηχανή, τη φύση, τα κτίσματα, τον καθημερινό βίο και διάφορα γεγονότα της αθωνικής πολιτείας.
Τις φωτογραφίες αυτές διέσωσε και δημοσιοποίησε η Αγιορειτική Φωτοθήκη
(*) Δημήτρης Χαρισιάδης (1911 - 1993)
Γεννήθηκε στην Καβάλα. Από μεγαλοαστική οικογένεια που του δίνει την δυνατότητα μιας ιδιαίτερης καλλιέργειας για τα δεδομένα της εποχής. Μια φωτογραφική μηχανή που του χαρίζουν στα 16 του τον πρωτοφέρνει σε επαφή με την φωτογραφία. Παρόλο που σπουδάζει χημεία στην Λωζάνη και με την επιστροφή του δουλεύει στο εργοστάσιο του πατέρα του, αρχίζει όλο και περισσότερο να ασχολείται με την φωτογραφία μέχρι που τον κερδίζει ολοκληρωτικά.
Την πρώτη του επαφή με τη φωτογραφία την απέκτησε το 1925 όταν αγόρασε μια μηχανή Kodak Box Brownie (6x9).
Αυτοδίδακτος, μυήθηκε στη φωτογραφία μελετώντας ξένα περιοδικά και βιβλία. Από τα πρώτα αυτά πειραματικά χρόνια δυστυχώς δεν διασώζεται το φωτογραφικό του έργο.
Φωτογραφίζει από το 1940 για λογαριασμό του στρατού ώς έφεδρος αξιωματικός το Αλβανικό μέτωπο και από την κατοχή και μετά ώς συνεργάτης για διάφορες ξένες αποστολές και οργανισμούς εξασφαλίζοντας με άνεση τα υλικά και τα μηχανήματα που χρειάζεται, σε πολύ δύσκολες εποχές για την Ελλάδα. Συνεργάζεται με το Associated Press, το περιοδικό Life και το δίκτυο CBS.
Το 1956 ξεκινάει το φωτογραφικό του πρακτορείο. Φωτογραφίζει τα πάντα για τους πάντες με τους συνεργάτες του, δουλεύει συνήθως μεσαίο φορμά και παρόλο τον φόρτο πάντα βρίσκει χρόνο να φωτογραφήσει για τον εαυτό του. Από τις συμμετοχές του σε εκθέσεις πιο σημαντική θεωρείται η συμμετοχή του -μοναδικός Έλληνας- στην έκθεση "The family of man" του Μ.Ο.Μ.Α.
Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ε.Φ.Ε. και συμμετέχει στις δραστηριότητες της, ένας άνθρωπος που η φωτογραφία ήταν η ζωή του. Το αρχείο του από 120.000 αρνητικά είναι μια σημαντική καταγραφή της Ελλάδας της ανοικοδόμησης μετά τον πόλεμο. Μιας Ελλάδας αισιόδοξης και δημιουργικής και τις περισσότερες φορές χαμογελαστής που όμως είναι μόνο η μια πλευρά της. Παράλληλα με την επαγγελματική φωτογράφηση, το προσωπικό του ενδιαφέρον στράφηκε προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και τέλος προς τον ίδιο τον άνθρωπο, «το πλέον ενδιαφέρον θέμα που υπάρχει εις τον Κόσμον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου