…Και ήδη, μετά μιαν άλυσον εθνικών
περιπετειών, πολιτιστικών εξελίξεων μεγαλείου και καταπτώσεως, υπάρχομεν ως εν έθνος
ναρκισσευόμενον, ότι ανήκομεν εις την οικογένειαν των ευρωπαϊκών λαών, μιμούμενοι
τους προσανατολισμούς των, τρυγώντες τους καρπούς των εις τον τεχνολογικόν και
οικονομικόν τομέα και έχοντες εναποθέσει την πάσα ελπίδα μας εις την Αμερικήν
και τας συμμαχίας μας. Ζώντες με την ψευδαίσθησιν, ότι ορθώς σκεπτόμεθα, ακλινώς
πορευόμεθα προς τα πεπρωμένα της φυλής μας και ότι τελούμεν εν ασφαλεία, εξυπνήσαμεν
μιαν αυγήν από την πλανήσασαν την ψυχήν του έθνους ευάρεστον υπνοβασίαν μας και
ευρέθημεν ενώπιον αληθούς ελληνικής τραγωδίας, την οποίαν ζώμεν δι όλων των
αισθήσεων της ψυχής και με προοπτικήν εις την εικόνα την αδιαφορίαν, αν μη
χαρεκακίαν των «φίλων» μας. Που είναι αι αισιόδοξοι ελπίδες μας; Που αι πισταί
συμμαχίαι; Που η ισχύς των παντοειδών όπλων; Που η λαμπρά τεχνολογία μας και η
ευρωπαϊκή κουλτούρα μας; Που η προστάτις Αμερική και οι αδελφοί χριστιανικοί
λαοί της Ευρώπης; Απεδείχθησαν «πάντα σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα»…
Μήνυμα της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου
Όρους, τον Αύγουστο του 1974:
Πηγή:
Αγιορειτική Βιβλιοθήκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου