Του Βασίλη Χαραλάμπους
Το ημέρωμα κείνου του δειλινού
στη Μολυβοκκλησιά των Καρυών
καταμεσής στη βαθυπράσινη ρεματιά
στον εσπερινό της του Χριστού Γεννήσεως.
Μήτε ρέμβη, μήτε στοχασμός
μοναχά το θώρι προς ανατολάς
στο εσσωράχιο του τόξου
όπου εζωγραφισμένη περίτεχνα
η τοιχογραφία της του Χριστού Γεννήσεως.
Στη Βηθλεέμ η βουνίσια πλατωσιά
μʼ ώχρα σκουρόχρωμη
και εις το μέσον το σπήλαιον
η οικία της σωτηρίας μας
με κατάκορφα βράχια.
Υπό το σπήλαιον
η απειρόγαμος Μήτηρ
με μαφόρι βαθυκόκκινο
και κατάμπροστα ο εν σαρκί φανείς Θεός.
Κι ο γέρων στο στασίδι ανεγίνωσκεν
«ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ»
και έγινεν στο Χιλαδαρινό Κελλίον
ο ναΐσκος εκείνος πόλις Δαυίδ.
Παρέκει ο Ιωσήφ ο Δίκαιος
εζωγραφισμένος μετά γέροντος ποιμένος
και εις τον ουρανόν άγγελοι
διαλαλώντας έως εσχάτου της γης
ότι Χριστός γεννάται.
«Ακούσατε δη οίκος Δαυίδ
ότι από του νυν μεγαλυνθησόμεθα
έως άκρων της γης».
Παραύστερα ο παπακαλόγερος
συνέχισε θυμιατίζοντας
κι έγινεν ο ναΐσκος εκείνος
του Εφραθά οίκος.
Από την ποιητική Συλλογή « Αγιονορείτικο διαβατικό »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου