Σαν σήμερα, πριν 101 χρόνια, στις 3
Οκτωβρίου 1913, οι Αγιορείτες
.........α) Ευλόγησαν το ευλογητόν όνομα του Πανοικτίρμονος Θεού, ότι ηυδόκησεν εν τω απείρω Αυτού ελέει να ελευθερωθή ο Άγιος ούτος τόπος από της δεσποτείας της ημισελήνου και να επανέλθη υπό την φωτοβόλον προστασίαν της σημαίας του Σταυρού.
.........β) Εξέφρασαν αΐδιον ευγνωμοσύνην τω Μεγαλειοτάτω Βασιλεί των Ελλήνων Κωνσταντίνω ΙΒ΄ τω Ελευθερωτή, όστις ως εκτελεστής της Βουλής του Θεού έδωκε τω Αγίω τούτω τόπω την ελευθερίαν.
.........γ) Διέταξαν, ίνα η δότειρα της ελευθερίας του Αγίου Όρους Ελληνική σημαία εξακολουθήση κυματίζουσα εις το διηνεκές επί πασών των εν αυτώ Ιερών Μονών και των εξαρτημάτων αυτών, ως σύμβολον κυριότητος και προστασίας.
.........δ) Εκήρυξαν αναλλοιώτους τας θεμελιώδεις βάσεις του εν ισχύϊ αυτοδιοικήτου Μοναστηριακού Πολιτεύματος του Αγίου Όρους υπό την πνευματικήν δικαιοδοσίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου, κατά τας μέχρι τούδε υφισταμένας σχέσεις, τας διαγραφομένας εν τοις Γενικοίς Κανονισμοίς του Αγίου Όρους Άθω, παν δε τέως υφιστάμενον δικαίωμα νόμιμον της οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί του Αγίου Όρους αναγνωρίζει μεταβιβασθέν εις το Ελληνικόν Βασίλειον.
.........ε) Απέκρουσαν εντόνως ως ολεθρίαν δια την περαιτέρω εξέλιξιν του μοναχικού βίου εν Αγίω Όρει την ιδέαν της διεθνοποιήσεως ή ουδετεροποιήσεως ή συγκυριαρχίας ή συμπροστασίας ή όπως άλλως ήθελέ τις ονομάσει την τάσιν της πολιτικής εκμεταλλεύσεως του Ιερού ημών τόπου, θεωρήσαντες δε το ιερόν έδαφος του Αγίου Όρους ως αναποσπάστως ηνωμένον μετά του όλου εδάφους του Ελληνικού Βασιλείου.
.........στ) Ευχαρίστησαν τας υψηλάς Κυβερνήσεις πάντων των ορθοδόξων Κρατών δια το διατρανούμενον υπ΄ αυτών ευσεβές ενδιαφέρον υπέρ του Αγίου Όρους, αλλά και ικέτευσαν αυτάς εν ονόματι της ορθοδοξίας να μη θελήσωσιν ενστερνιζόμεναι την ιδέαν της συμπροστασίας να γίνωσιν ένοχοι ολέθρου του Σεμνείου τούτου της όλης ορθοδοξίας, ένθα εν αγαστή αδελφική συμπνοία συζώσι τον βίον της μοναχικής αρετής δούλοι Χριστού πάσης εθνότητος, αλλά τουναντίον εν αγάπη χριστιανική το φιλοδίκαιον αυτών και την αμοιβαίαν εμπιστοσύνην επιδεικνύμεναι να αναγνωρίσωσιν ότι το δικαίωμα της πολιτικής προστασίας του Αγίου Όρους ανήκει εις μόνον το Ελληνικόν Βασίλειον, του οποίου ο στρατός έδωκεν αυτώ την ελευθερίαν και υπό των χωρών του οποίου πανταχόθεν περιβάλλεται.
.........ζ) Παρακάλεσαν τους εξοχωτάτους λειτουργούς των Μ. Δυνάμεων τους συγκροτούντας την εν Λονδίνω Συνδιάσκεψιν να μη θελήσωσι δια παρακινδυνευμένης αποφάσεως αυτών να δημιουργήσωσι ζήτημα θρησκευτικόν πολιτικού χαρακτήρος επικίνδυνον ως εκ της φύσεως αυτού δια την ειρήνην της Ανατολής.
.........η) Ικέτευσαν το σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον όπως δια της εγκύρου παρεμβάσεως αυτού σώση τον Άγιον τούτον τόπον από παντός κινδύνου, τείνοντος εις την αλλοίωσιν του αγιορειτικού καθεστώτος.
.........και θ) Διακήρυξαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι πάσα περί Αγίου Όρους διεθνής ή άλλου χαρακτήρος πράξις ή απόφασις αντιβαίνουσα προς τα εν τω παρόντι ψηφίσματι διατυπούμενα θέλει συναντήσει εν τη εφαρμογή αυτής ενασκούμενον το δικαίωμα της υπέρ Ιερών και Οσίων αμύνης, προσεκάλεσαν δε από τούδε εν αγάπη Χριστού πάντας τους γνησίους Αγιορείτας Πατέρας και αδελφούς, ζηλωτάς της δόξης των Ομολογητών και Μαρτύρων του Αγίου τούτου τόπου να ετοιμασθώσι δια τον αμαράντινον του μαρτυρίου στέφανον.
.........α) Ευλόγησαν το ευλογητόν όνομα του Πανοικτίρμονος Θεού, ότι ηυδόκησεν εν τω απείρω Αυτού ελέει να ελευθερωθή ο Άγιος ούτος τόπος από της δεσποτείας της ημισελήνου και να επανέλθη υπό την φωτοβόλον προστασίαν της σημαίας του Σταυρού.
.........β) Εξέφρασαν αΐδιον ευγνωμοσύνην τω Μεγαλειοτάτω Βασιλεί των Ελλήνων Κωνσταντίνω ΙΒ΄ τω Ελευθερωτή, όστις ως εκτελεστής της Βουλής του Θεού έδωκε τω Αγίω τούτω τόπω την ελευθερίαν.
.........γ) Διέταξαν, ίνα η δότειρα της ελευθερίας του Αγίου Όρους Ελληνική σημαία εξακολουθήση κυματίζουσα εις το διηνεκές επί πασών των εν αυτώ Ιερών Μονών και των εξαρτημάτων αυτών, ως σύμβολον κυριότητος και προστασίας.
.........δ) Εκήρυξαν αναλλοιώτους τας θεμελιώδεις βάσεις του εν ισχύϊ αυτοδιοικήτου Μοναστηριακού Πολιτεύματος του Αγίου Όρους υπό την πνευματικήν δικαιοδοσίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου, κατά τας μέχρι τούδε υφισταμένας σχέσεις, τας διαγραφομένας εν τοις Γενικοίς Κανονισμοίς του Αγίου Όρους Άθω, παν δε τέως υφιστάμενον δικαίωμα νόμιμον της οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί του Αγίου Όρους αναγνωρίζει μεταβιβασθέν εις το Ελληνικόν Βασίλειον.
.........ε) Απέκρουσαν εντόνως ως ολεθρίαν δια την περαιτέρω εξέλιξιν του μοναχικού βίου εν Αγίω Όρει την ιδέαν της διεθνοποιήσεως ή ουδετεροποιήσεως ή συγκυριαρχίας ή συμπροστασίας ή όπως άλλως ήθελέ τις ονομάσει την τάσιν της πολιτικής εκμεταλλεύσεως του Ιερού ημών τόπου, θεωρήσαντες δε το ιερόν έδαφος του Αγίου Όρους ως αναποσπάστως ηνωμένον μετά του όλου εδάφους του Ελληνικού Βασιλείου.
.........στ) Ευχαρίστησαν τας υψηλάς Κυβερνήσεις πάντων των ορθοδόξων Κρατών δια το διατρανούμενον υπ΄ αυτών ευσεβές ενδιαφέρον υπέρ του Αγίου Όρους, αλλά και ικέτευσαν αυτάς εν ονόματι της ορθοδοξίας να μη θελήσωσιν ενστερνιζόμεναι την ιδέαν της συμπροστασίας να γίνωσιν ένοχοι ολέθρου του Σεμνείου τούτου της όλης ορθοδοξίας, ένθα εν αγαστή αδελφική συμπνοία συζώσι τον βίον της μοναχικής αρετής δούλοι Χριστού πάσης εθνότητος, αλλά τουναντίον εν αγάπη χριστιανική το φιλοδίκαιον αυτών και την αμοιβαίαν εμπιστοσύνην επιδεικνύμεναι να αναγνωρίσωσιν ότι το δικαίωμα της πολιτικής προστασίας του Αγίου Όρους ανήκει εις μόνον το Ελληνικόν Βασίλειον, του οποίου ο στρατός έδωκεν αυτώ την ελευθερίαν και υπό των χωρών του οποίου πανταχόθεν περιβάλλεται.
.........ζ) Παρακάλεσαν τους εξοχωτάτους λειτουργούς των Μ. Δυνάμεων τους συγκροτούντας την εν Λονδίνω Συνδιάσκεψιν να μη θελήσωσι δια παρακινδυνευμένης αποφάσεως αυτών να δημιουργήσωσι ζήτημα θρησκευτικόν πολιτικού χαρακτήρος επικίνδυνον ως εκ της φύσεως αυτού δια την ειρήνην της Ανατολής.
.........η) Ικέτευσαν το σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον όπως δια της εγκύρου παρεμβάσεως αυτού σώση τον Άγιον τούτον τόπον από παντός κινδύνου, τείνοντος εις την αλλοίωσιν του αγιορειτικού καθεστώτος.
.........και θ) Διακήρυξαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι πάσα περί Αγίου Όρους διεθνής ή άλλου χαρακτήρος πράξις ή απόφασις αντιβαίνουσα προς τα εν τω παρόντι ψηφίσματι διατυπούμενα θέλει συναντήσει εν τη εφαρμογή αυτής ενασκούμενον το δικαίωμα της υπέρ Ιερών και Οσίων αμύνης, προσεκάλεσαν δε από τούδε εν αγάπη Χριστού πάντας τους γνησίους Αγιορείτας Πατέρας και αδελφούς, ζηλωτάς της δόξης των Ομολογητών και Μαρτύρων του Αγίου τούτου τόπου να ετοιμασθώσι δια τον αμαράντινον του μαρτυρίου στέφανον.
 |
Αναμνηστική φωτογραφία έξω από το ναό του Πρωτάτου,
μετά την υπογραφή του ψηφίσματος της Ιεράς Συνάξεως (3 Οκτωβρίου 1913) περί ενσωματώσεως του Αγίου Όρους στο ελληνικό κράτος (Φωτογραφία: Προκόπιος ιεροδιάκονος) http://athosphotoarchive.blogspot.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου