5347 - Ένα «κερί» στην ετήσια μνήμη του

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καβάσων κ. Εμμανουήλ

Γράφτηκε από την Romfea.gr 

«Και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού λεγούσης γράψον, Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι, ναι λέγει το Πνεύμα ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών. τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών…»

(Αποκάλυψις ΙΩΑΝΝΟΥ, Κεφ. ΙΔ΄)

Με αυτά τα αποκαλυπτικά λόγια θέλω για μια ακόμη φορά ταπεινά και απλά να αναφερθώ στην ετήσια μνήμη του Γέροντα Χρυσοστόμου του Καθηγουμένου της Ιεράς του Εσφιγμένου Μονής.

Ως άγγελος πετόμενος «εν μεσουρανήματι» έφυγε για την Ουράνια Πατρίδα «εν πολλή δοκιμή θλίψεως…».

Ένας ενιαύσιος κύκλος διεγράφη χωρίς αυτόν!...

Πέρασε ένας χρόνος που ο «δόκιμος» του Θεού άνθρωπος έκλεισε τα γήινα μάτια στον μάταιο μικρόκοσμό μας, για να τα ανοίξει στον Ουράνιο και αληθινό κόσμο της Βασιλείας του Θεού.

Ο Γέροντας Χρυσόστομος ο Εσφιγμενίτης έζησε ταπεινά πάνω στη Γη… και απεχώρησε ακόμη πιο ταπεινά και αθόρυβα.

Παίρνοντας μαζί πικρίες και πίκρες για τις οποίες ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε. Ποτέ δεν παραπονέθη.

Ποτέ δεν έβγαλε παραπικρασμόν για κανέναν και όλως ιδιαιτέρως γι’ αυτούς που τόσο ευεργέτησε με την δύναμη της αγάπης του.

Το «κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις…» έρχεται να ανταποκριθεί πλήρως στο πρόσωπο του αληθινά μεγάλου Χρυσοστόμου.

Δεν επεδίωξε τίτλους και αξιώματα. Δε μπήκε καν στη διαδικασία και στο σκληρό δρόμο του να γίνει κυνηγός της δόξας και των εφήμερων αξιωμάτων και θέσεων.

Ο Χρυσόστομος σ’ έναν θρόνο ήταν ενθρονισμένος δια βίου. αυτόν της αγάπης του Θεού και Πατρός. Απ’ αυτόν θεωρούσε τα πάντα και ανέπαυε τους πάντες.

Δεν απέλπιζε κανέναν. Όποιοι πλησίασαν τον Γέροντα Χρυσόστομο γνωρίζουν καλά και έχουν γευθεί την γλυκύτητα της αγάπης που εξέπεμπε ο παρηγορητικός του λόγος. Ένας λόγος που έβγαινε από την ακαταπαύστως και ακουράστως αγαπώσα καρδία του.

Μιας καρδίας που δεν πουλούσε τη νομικίστικη πλευρά της ψεύτικης ηθικής, αλλά προσέφερε τον πλούτο της αγάπης που «πάντα στέγη… πάντα ελπίζει και δεν απελπίζει… και ουδέποτε εκπίπτει».

Αν και όσο επιτρέπεται να βάλουμε έναν τίτλο που ν’ ακολουθεί για πάντα το όνομά του, αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον τίτλο της αγάπης. Ο Γέροντας της Αγάπης.

Μιας αγάπης που σεβόταν απόλυτα την ελευθερία του προσώπου - της προσωπικότητας του άλλου, που ποτέ δεν απέλπιζε και που για τον Γέροντα της Αγάπης ήταν πάντα εικόνα Θεού μέσα στην όποια ατέλειά της.

Ο Γέροντας της Αγάπης ξεκούραζε τις ψυχές των εξομολογουμένων στο πετραχήλι της αγάπης του. Το πετραχήλι του ήταν «λουσμένο» μέσα στο πέλαγος της αγάπης και της ελευθερίας του Θεού.

Η δύναμις της αγάπης του ήταν τέτοια που δεν χρειαζόταν να προσποιηθεί τον αυστηρό… αλλά αυτή η αγάπη από μόνη της σε οδηγούσε στη λεωφόρο της μετάνοιας… Σε δρόμους επιστροφής στην αγκαλιά του Θεού.

Αυτός ήταν ο Γέροντας της Αγάπης. Η γνήσια αγάπη του δεν άγγιζε ποτέ τα όρια του στυγνού ιεροεξεταστού… που κάποτε μπορεί να ακούει τις φρικτότερες των αμαρτιών και υποκριτικά να ενίσταται και ως τιμωρός, νομικά να παρεμβαίνει στην αμαρτάνουσα ψυχή και να την φορτίζει φορτία «δυσβάστακτα…».

Ο Γέροντας της Αγάπης σταύρωνε εκείνος τις αμαρτίες των άλλων πάνω στο Σταυρό του Χριστού ή καλύτερα, συμπορευόταν συσταυρούμενος μαζί με σένα…

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο τάφος του, εκεί στο όρος της Παναγιάς, θα αναβλύζει πάντοτε συγχώρεση και αγάπη. Τα έργα του θα μιλούν μόνα τους πάντοτε γι’ αυτόν.

Και τα πνευματικά του παιδιά, μέσα στη ροή του χρόνου, θα αναζητούν τη φωτεινή μορφή του και θα εμπνέονται από τα λόγια και τα έργα της αγάπης του.

Στις μέρες του ανακαινίσθηκε στον τελειότερο βαθμό το μόνο ελεύθερο τμήμα του αντιπροσωπείου της Ι. Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές που λειτουργεί ως η κανονική και νόμιμη Μονή.

Και για να μη μονολογώ, λόγια δικά του αξίζει στο σημείο αυτό να μνημονεύσω. τα δικά του αθάνατα λόγια που τελευταία πολύ έντονα ο Χρυσόστομος της Αγάπης υποστήριζε σταθερά, λέγοντας: «Κι αν ακόμη, παιδιά μου, τολμήσουμε να δεχθούμε την άποψη ότι Θεός δεν υπάρχει!... ένα είναι βέβαιο. ότι υπάρχουν και λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι… κι αυτοί θα λειτουργούν πάντοτε για όλους μας…»

Ότι χαρά δεν πήρε σ’ αυτή τη Γη ας την απολαύσει στον Ουρανό.

Κι όταν κάποτε αυτή η Μονή με τη χάρη της Παναγίας απελευθερωθεί από τους δήθεν υπερ-ορθόδοξους καταληψίες της… τότε η καθαρά ψυχή του θα σκιρτήσει αγαλλόμενη στην αγκαλιά του Θεού.

Διαρκής, παντοτινή και αιώνια να ‘ναι η Μνήμη Σου Πολυσέβαστε Γέροντα της Αγάπης.

Στην Παναγία Δέσποινα που σ’ όλη σου τη ζωή λάτρεψες και αγάπησες ικέτευε για την Ιερά σου Μονή και για όλα σου τα πνευματικά παιδιά που παλεύουν με τα κύματα της ζωής.

Ευλογημένοι όσοι βρήκαν ανάπαυση στο πετραχήλι της αγάπης σου - στο πετραχήλι που ήταν λουσμένο μέσα στην αγάπη του Θεού.

http://www.romfea.gr