Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

2072 - Ένα ιδιαίτερο σχολικό πρωινό



Το σημερινό πρωινό της τελευταίας ημέρας των μαθημάτων γι αυτή την εβδομάδα στο σχολείο, ήταν ιδιαίτερο. Οι τρεις πρώτες τάξεις του 1ου Δημοτικού Σχολείου Νεάπολης επισκεφτήκαμε το ναό του Αγίου Δημητρίου για να προσκυνήσουμε την εικόνα του "Άξιον Εστί" που από το περασμένο Σάββατο βρίσκεται στο ναό με την ευκαιρία του εορτασμού του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης στις 26 του μήνα. Η επίσκεψη βέβαια στο ναό του Αγίου Δημητρίου ήταν διττής σημασίας καθότι πέρα από τον ασπασμό της θαυματουργής εικόνας του 'Αξιον Εστί" οι μαθητές προσευχήθηκαν και στον Πολιούχο Άγιο Δημήτριο με την ευκαιρία του εορτασμού της μνήμης του σε λίγες ημέρες.
Οι μαθητές και των τριών τάξεων είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν στο ναό και να προσκυνήσουν πέρα από το Άξιον Εστί , τη Λάρνακα από όπου αναβλύζει το μύρο του Αγίου και τον τάφο του που βρίσκονται από το αριστερό κλίτος. 
Πέρασμα από το χώρο όπου βρίσκεται μόνιμα η Λάρνακα όπου  αναβλύζει το μύρο και οι πιστοί έχουν την ευλογία να παίρνουν σε κατά την απόδοσή του μία φορά το χρόνο λίγες ημέρες μετά την εορτή του Αγίου.
Από το δεξιό κλίτος του ναού, στο ύψος του ιερού ο προσκυνητής έχει την ευκαιρία να κατεβεί στο υπόγειο και να περιηγηθεί στο χώρο του μαρτυρίου του Αγίου. 
Με πολλή προσοχή και ενδιαφέρον οι μαθητές ξεναγήθηκαν σε όλο το χώρο της κρύπτης. 
Αυτό το διάστημα τελείται  Θεία Λειτουργία κάθε πρωί. Οι πιστοί συρρέουν για να ασπαστούν την θαυματουργή εικόνα του Άξιον Εστί και να πάρουν την ευλογία της Παναγίας. Σήμερα ο ναός ήταν γεμάτος από πιστούς όλων των ηλικιών. Είδα παιδάκια του νηπιαγωγείου με τις δασκάλες τους οργανωμένα με τα καρτελάκια τους για να μη χαθούν, παιδιά του δημοτικού, των γυμνασίων, να προσέρχονται με τους εκπαιδευτικούς τους για να προσευχηθούν , να περιηγηθούν στο ναό, στο χώρο του μαρτυρίου στην κρύπτη. Κυριαρχούσε η ευλάβεια και ο σεβασμός από όλους.  
Πριν την επίσκεψή μας, αναφερθήκαμε στην τάξη στα όσα η παράδοση της εκκλησίας μας λέει για τη θαυματουργή εικόνα του  'Άξιον Εστί". Οι μαθητές γνώριζαν ότι: 
Το Άξιον Εστί :
Εορτάζει με μεγάλη θρησκευτική λαμπρότητα τη Δευτέρα του Πάσχα και στις 11 Ιουνίου σε ανάμνηση ενός θαύματος που θα διαβάσουμε παρακάτω. 
Η εκκλησιαστική παράδοση αναφέρει:

Παλιά η εικόνα βρισκόταν σε ένα κελί μοναστηριακό.

Την 11 Ιουνίου 980 ο γέροντας έλειπε από το κελί, καθώς είχε πάει σε μια αγρυπνία στις Καρυές, αφήνοντας μόνο τον υποτακτικό του. Ο υποτακτικός τη νύχτα έκανε κανονικά τον κανόνα του. Ακούει σε μια στιγμή να του χτυπάνε την πόρτα, ανοίγει και βλέπει έναν περαστικό να του ζητάει να τον φιλοξενήσει, πράγμα που γίνεται. Συνεχίζει ο μοναχός τον κανόνα του μέχρι που φτάνει στην 9η ωδή «Την τιμιωτέρα των Χερουβείμ...». Τότε τον διακόπτει ο φιλοξενούμενος και του λέει: «Όχι, πρώτα θα πεις: Άξιον Εστί ως αληθώς...» ως συμπλήρωμα του υπό του Κοσμά Μαϊουμά Μεγαλυνάριου της Θεοτόκου. Ο μοναχός ενθουσιασμένος ζητάει να του γράψει ο νέος τον ύμνο. Ο νέος, του έγραψε τον ύμνο και εξαφανίστηκε.

Κατά την παράδοση ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Όταν επέστρεψε ο γέροντας του είπε ο υποτακτικός τα γεγονότα και αφού ενημερώθηκε η Ιερά Κοινότητα μεταφέρθηκε η εικόνα στο Πρωτάτο, όπου και συνεχίζει να θαυματουργεί μέχρι σήμερα, ενώ και το κελί που τιμήθηκε από την Αρχαγγελική επίσκεψη φέρει επίσης το όνομα «Άξιον εστί».

Έτσι, το Μεγαλυνάριο αυτό της Θεοτόκου που συνέθεσε ο Κοσμάς (ο επίσκοπος Μαϊουμά) σήμερα ονομάζεται «Άξιον Εστί», από τις δύο πρώτες λέξεις του Θεομητορικού αυτού Ύμνου που έχει ως εξής:
«Άξιον εστίν ως αληθώς

μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,

την αειμακάριστον και παναμώμητον

και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ

και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ

την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,

την όντως Θεοτόκον,

Σε μεγαλύνομεν.»

Η θαυματουργή εικόνα Άξιον Εστί βγαίνει σπάνιες φορές από το Άγιον Όρος. Φέτος, τούτες τις ημέρες και μέχρι τις 31 Οκτωβρίου χάρη στις εκδηλώσεις εορτασμού του Αγίου Δημητρίου, έχουμε τη μεγάλη ευλογία να βρίσκεται στο ναό του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης.  

Στην έξοδό μας από το ναό,
θελήσαμε να κρατήσουμε την επίσκεψη παντοτινή ανάμνηση.

Μαριάνθη Βάμβουρα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου