-Ὅταν πήγαινα μὲ τὸ ἀεροπλάνο στὴν Αὐστραλία, ἔρχεται ἡ κοπέλα ἐκεῖ καὶ μᾶς πρόσφερε
καραμέλες. Πῆρα μία - θὲνκ γιοῦ (εὐχαριστῶ) μου λέει. Δηλαδὴ εὐχαριστῶ ποὺ δέχτηκες τὴν καραμέλα
πού σου πρόσφερα.
«Βρέ, λέω, αὐτοὶ ξεπέρασαν
καὶ τὸν Ἅγιο Ἰσαὰκ σὲ εὐαισθησία καὶ λεπτότητα!»
Μετά,
προχωροῦσα μία μέρα στὸ δρόμο,
βλέπω κόσμο μαζεμένο, πάω νὰ δῶ… τί εἶχε γίνει- ἕνα σκυλάκι τὸ καημένο, τὸ εἶχε χτυπήσει ἕνα αὐτοκίνητο καὶ μὰζεύτηκε
κόσμος γύρω, νὰ βοηθήσουν, ἄλλος νὰ πάρει τηλέφωνο, ἄλλος κάτι ἄλλο. Πολὺ εὐαισθησία καὶ ἐνδιαφέρον, θαύμασα.
Μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες,
πάλι περπατοῦσα στὸ δρόμο,
βλέπω ἕναν ἄνθρωπο
πεσμένο στὸ πεζοδρόμιο νὰ βογγάει.
Μεροκαματιάρης, δούλευε, ἔπεσε ἀπὸ τὴ σκάλα καὶ πρέπει νὰ εἶχε σπάσει τὴ μέση του… Κανένας δὲν ἐνδιαφερόταν…
Περαστικοί, ρίχναν μία ματιὰ ἀδιάφορα καὶ ἔφευγαν. Θὰ ἔρθει λέει τὸ ἄμπιουλανς (ἀσθενοφόρο) νὰ τὸν πάρει. Σοὺ λέει, δὲν εἶμαι ἐγὼ ὑπεύθυνος, θὰ φροντίσει τὸ κράτος… Ἄσε μὴν μπλέξω καὶ μὲ τραβᾶν στὰ δικαστήρια
γιὰ μάρτυρα.
Πῆγα νὰ σκάσω. Πά,
πά…. τέτοια ἀδιαφορία γιὰ τὸ συνάνθρωπο… Τί πολιτισμὸ καὶ εὐγένειά μου
λένε μετά; Βλέπεις οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν μόνο μία ἐξωτερικὴ εὐγένεια, καὶ αὐτὴ ἐξ ἀνάγκης γιὰ νὰ μὴ σκοτώνονται
μεταξύ τους… Κρύες καρδιές… ἐνῶ οἱ Ἕλληνες ἔχουν
φιλότιμο, καὶ ἂς μὴν ἔχουμε εὐγένεια.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
"Ὁ πατὴρ Παΐσιός
μου εἶπε" τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλῆ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου