Ο κατά κόσμον Αριστείδης Τσάκας
γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας από επιφανείς γονείς. Το 1907 έφθασε στις
αθωνικές πλαγιές, στις πηγές τις αείροες της αρετής, ως δαβιτικό ελάφι. Έγινε
ενάρετου Γέροντος υποτακτικός κι ενάρετων ασκητών φίλος στο Φιλοθεΐτικο Κελλί
του Αγίου Νικολάου. Γέροντάς του ήταν ο ευλαβέστατος ιερομόναχος Δωρόθεος.
Εκάρη μοναχός το 1909.
Λόγιος Φιλοθεΐτης μοναχός έγραφε
στη νεκρολογία του: «Εθεωρείτο ως των ασκητών η ενσαρκωμένη στοργή και
καλωσύνη. Το ιδανικόν και ιδεώδες του ασκητισμού, το ίερόν σύμβολον της
μοναχικής τελειότητος … Το λιποσαρκές, ισχνόν και κατετηγμένον του σώμα,
συνέθετε τον μεγαλειώδη πίνακα της ρητορικής και της ευγλωττίας του μοναχικού
μεγαλείου … Κατείχε το πνεύμα της ακροτάτης ξενιτείας διά τον κόσμον, εν
συνδυασμώ με το πνευματικόν πένθος που αναβλύζει τα αείρυτα δάκρυα προς
απόπλυνσιν παντός ρύπου, και με επιστέγασμα δε τον πεπυρακτωμένον πόθον
αδιαλείπτου διαλόγου εν μυστική επαφή μετά του Θεού. Αγνός εξ απαλών ονύχων,
χρηστότατος εν πάσιν, ανεπίληπτος εν βίω, βραβευτής της αρετής, αμείλικτος
διώκτης της κακίας, πιστός δε τηρητής του της ακριβείας μοναδικού επαγγέλματος
και της Ορθοδόξου ημών πίστεως …». Διαβάστε
περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου