Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Δημητρίου Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο χωριό Νισάνι Άρτας της Ηπείρου το έτος 1858. Προσήλθε στην ιερά μονή του Αγίου Νικολάου, την επονομαζόμενη του Γρηγορίου, εκ του οσίου κτήτορός της, το 1888. Το επόμενο έτος εκάρη μοναχός από τον χαρισματούχο ηγούμενο αρχιμανδρίτη Συμεών (†1905).
Το 1901 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Επί έτη διετέλεσε οικονόμος και Πνευματικός στο μετόχι της μονής των Αγίων Αναργύρων στην Άρτα.
Ο Γέροντας Βαρλαάμ Γρηγοριάτης, μετά την κοίμηση του ιερομονάχου Λογγίνου, έγραφε: «Τύπος αληθινού ιερομονάχου ευσεβέστατος. Είχεν αποκτήσει τον σεβασμόν και την αγάπην όχι μόνον των Αρτιαίων αλλ’ ολοκλήρου του Νομού. Εθεωρείτο ιδεώδης Πνευματικός και επί των ήμερων του το Μονύδριόν μας ανέζησεν τας ημέρας της Τουρκοκρατίας, όπου ήτο το πνευματικόν φυτώριον του Νομού Άρτης».
Ο αληθινά ευσεβέστατος παπα-Λογγίνος Γρηγοριάτης υπήρξε ιδεώδης Πνευματικός, δημιούργησε σημαντική πνευματική κίνηση, όπως επί τουρκοκρατίας, που λειτουργούσε σχολή, με καθηγητή τον άγιο Θεοχάρη τον Αρτηνό κι ένα των μαθητών του, τον γνωστό Φιλικό Νικόλαο Σκουφά. Ανεπαύθη εν Κυρίω την 1.1.1936 στο μετόχι της Άρτας, όπου διακόνησε με θερμό ζήλο με τον Γέροντά του Δανιήλ επί πολλά έτη, συνδράμοντας στην ψυχική σωτηρία πολλών Ηπειρωτών.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού, Ηπειρώτες Γρηγοριάτες, Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, Ιωάννινα 1991, σ. 165.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Α΄, εκδ. Μυγδονία σ. 305
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου