Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας; Αρκεί το
παράδειγμα μας, ως γονείς, σε μια κοινωνία, που καθημερινά προβάλλει πρότυπα,
αξίες, ακούσματα και εικόνες, τα οποία δεν είναι πάντα σύμφωνα με το
χριστιανικό πρότυπο;
Το παράδειγμα των γονιών είναι η αρχή και η βάση, επάνω στην
οποία οι γονείς θα χτίσουν και θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του παιδιού τους.
Το παράδειγμα του Πατέρα και της Μάνας είναι τα πρώτα μαθήματα ζωής, που
λαμβάνει το παιδί, ξεκινώντας ακόμη και από την στιγμή της κυοφορίας του, ως
έμβρυο στην μήτρα. Είναι τα εφόδια για να αντέχει τις δυσκολίες, τους
κινδύνους, τα ερεθίσματα, κάθε πρόβλημα, που θα αντιμετωπίσει στην ζωή του.
Το πρώτο ερέθισμα, που δέχεται το παιδί στην ζωή του, είναι
αποκλειστικά το παράδειγμα των γονιών του. Κανένα άλλο ερέθισμα δεν δέχεται ως
εξίσου σημαντικό στην παιδική ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς έχουν πολύ
χρόνο να ασχοληθούν με το παιδί τους, να του διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του, να
το διδάξουν με το παράδειγμά τους, να το οπλίσουν με τις ιδέες, τις αξίες και
τα ιδανικά τους, την πίστη στον Θεό.
Τι πιο αυθεντικό και ιερό υπάρχει, από την μετάδοση από τον
γονιό στο παιδί, του πνευματικού του κόσμου, εκτός από την σάρκα και το αίμα με
την σύλληψη και την γέννησή του; Όταν το παιδί αρχίσει να δέχεται τα ξένα
ερεθίσματα, θα είναι «λογικά» έτοιμο να τα αντιμετωπίσει, να αντιδράσει, να
αξιολογήσει, να αντισταθεί, γιατί θα κυριαρχεί μέσα του το παράδειγμα των
γονιών του, το οποίο θα λειτουργεί υποσυνείδητα ως το μόνο ερέθισμα που δέχεται
το παιδί, το οποίο είναι βγαλμένο μέσα από την αυθεντική αγάπη των γονιών προς
το παιδί.
Το πρόβλημα, όμως, είναι η ελλιπής διαπαιδαγώγηση από τους
γονείς προς τα παιδιά. Η σύγχρονη κοινωνία επιτάσσει ακόμη και ως βρέφη τα
παιδιά να απομακρύνονται από τους γονείς τους, χάνοντας την αναντικατάστατη αγκαλιά
της Μάνας και του Πατέρα.
Η αιτία πάντα εύλογη: «δουλεύω, εξοικονομώ χρήματα για το
καλό των παιδιών μου, ώστε να ζήσουν άνετα». Πόσο λάθος! Πόσο έχουμε διαβρωθεί
ως άνθρωποι, αξιολογώντας λάθος την ζωή και τις αξίες. Θεωρούμε τα χρήματα και
την οικονομική άνεση ως το αναγκαιότερο στην ζωή μας. Η αγκαλιά των γονιών και
το παράδειγμά τους έρχεται σε δεύτερη μοίρα...
Δυστυχώς, όμως, αλλάξαμε την σειρά, γιατί αλλάξαμε τις
ανάγκες μας. Τις αυξήσαμε και νομίζουμε ότι έτσι πρέπει να ζούμε, θεωρώντας
φυσιολογική πλέον αυτήν την κατάσταση. Το αποτέλεσμα, όμως, αυτής της αλλαγής
εύκολα το κατανοούμε, γιατί το ζούμε, το βλέπουμε, είναι αρνητικό.
Τα παιδιά στερούμενα αυτής της αγκαλιάς, της τόσο αναγκαίας,
την αναζητούν αλλού, οπότε πέφτουν και σε ξένες αγκαλιές, ενίοτε και σε
διεξόδους καταστροφικές. Αναζητούμε μετά λύσεις, π.χ. για το πρόβλημα της
παραβατικής συμπεριφοράς των νέων, χωρίς να κοιτούμε το πρόβλημα κατάματα,
χωρίς να αναγνωρίζουμε ότι οι γονείς έχουν πρώτοι την ευθύνη. Ήταν, δυστυχώς,
οι ίδιοι τα λάθος πρότυπα για τα παιδιά τους, όταν έπρεπε και μπορούσαν να
δίνουν το σωστό παράδειγμα.
Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το
παράδειγμα των γονιών στην ανατροφή και εξέλιξη των παιδιών. Όταν βγουν από το
σπίτι τα παιδιά, είναι αργά πια. Ό,τι μπορούσαν να έχουν πάρει από τους δικούς
τους, το έχουν πάρει.
Έχουν, όμως, και ένα επιπλέον ισχυρό εφόδιο, την ευχή των
γονιών, η οποία θα τα συνοδεύει συνέχεια. Άρα, οι γονείς, εκτός από το
παράδειγμα, οφείλουν να προσεύχονται για τα παιδιά τους ασταμάτητα. Αυτό
λέγεται αγάπη. Και η αγάπη αυτή προσφέρει πλουσιοπάροχα την πίστη στον Θεό ως
θεμέλιο ζωής. Είναι δώρο Θεού η ευχή της Μάνας και του Πατέρα για τα παιδιά.
Είναι το θεμέλιο της ζωής τους. Τα γερά θεμέλια δεν φοβούνται τρικυμίες,
λογισμούς, δυσκολίες ή σεισμούς. Αντέχουν!
†Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου