Στα τέλη του 19ου και στις
αρχές του 20ου αιώνα, πριν την απελευθέρωση του Αγίου Όρους (1912)
από τον τουρκικό ζυγό, στα μοναστήρια επικρατούσε ο τοπικισμός. Έτσι αν κάποιος
ήθελε να μονάσει, ακόμη κι αν διέθετε τους ευνοϊκότερους όρους για τον σκοπό
αυτό, δεν θα μπορούσε να επιλέξει τον τόπο της μετανοίας του αφού κάθε μοναστήρι
δεχόταν συγκεκριμένης καταγωγής υποψηφίους μοναχούς.
Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης στο βιβλίο του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (1903) κάνει αναφορά στο
γεγονός αυτό. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα, με την επιλογή των φωτογραφιών να
"βαρύνει" εμένα.
Σημειωτέον δ’ ότι, ως νυν ατυχώς έχουσι τα εν αγίω Όρει, δεν δύναται πας τις
να κοινοβιάσει εν πάση Μονή και υφ’ όλους τους διαγεγραμμένους ή και έτι ευνοϊκωτέρους
όρους εάν διατελή, καθόσον υφίσταται τοπικισμός ου μόνον μεταξύ των εκ των υποδούλων
χωρών Ελλήνων και των εκ της ελευθέρας Ελλάδος, αλλά και μεταξύ αυτών των
υποδούλων ιδιαιτέρως, ως και μεταξύ αυτών των ελευθέρων Ελλήνων.
Ούτω λοιπόν κοινοβιάζουσιν
 |
|
Εν μεν τη Λαύρα υπό μεν τους εκ της ελευθέρας Ελλάδος ευαρίθμους Προϊσταμένους
οι εξ αυτής νέοι, υπό δε τους εκ της δούλης οι εξ αυτής πάλιν καταγόμενοι· εν
δε τη κοινή αδελφότητι προσλαμβάνονται δόκιμοι πανταχόθεν αδιακρίτως
|
 |
|
Εν δε τη Μονή του Βατοπαιδίου προσλαμβάνονται μόνον εκ των υποδούλων και δη
εκ της Χαλκιδικής και των πέριξ της Κωνσταντινουπόλεως
|
 |
|
Εν δε τη των Ιβήρων, ένθα υπάρχουσιν ευάριθμοι εκ των ελευθέρων χωρών
Προϊστάμενοι, εκ των υποδούλων και δη εκ της κώμης Ηρακλείτσης (Επισκοπής
Μυριοφύτου)
|
 |
|
Εν δε τη του Χιλιανδαρίου κοινοβιάζουσι Σέρβοι ιδίως από του Μαΐου του
1900, των πλείστων πατέρων καταγομένων εκ Βουλγαροφώνων μερών της Μακεδονίας
|
 |
|
Εν δε τη του Διονυσίου μόνον εκ των υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη του Κουτλουμουσίου εκ της νήσου Λευκάδος και Ζακύνθου, κατ’
εξαίρεσιν δε και άλλοθεν της ελευθέρας Ελλάδος
|
 |
|
Εν δε τη του Παντοκράτορος εκ των πέριξ της Θεσσαλονίκης ή και εκ της Χαλκιδικής
και εκ των παρελλησποντίων (Μπογαζίων) μερών ως επί το πλείστον· εν τη Μονή
ταύτη υπαρχόντων δύο Πρπϊσταμένων εξ Ελλάδος, λαμβάνονται και εντεύθεν
υποτακτικοί
|
 |
|
Εν δε τη Μονή Ξηροποτάμου μόνον εκ των υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη Βουλγαρική του Ζωγράφου μόνον εκ των εν Μακεδονία Βουλγάρων, αλλά
και εκ Βεσσαραβίας και ελευθέρας Βουλγαρίας ευάριθμοι
|
 |
|
Εν δε τη Μονή του Δοχειαρίου εκ των πέριξ της Κωνσταντινουπόλεως και τινων
υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη του Καρακάλλου εκ της Ηπείρου συνήθως και λοιπών υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη του Φιλοθέου εκ των υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη Μονή της Σιμωνόπετρας μόνον εκ της εν τη Ερυθραϊκή χερσονήσω
κωμοπόλεως Αλατσάτων
|
 |
|
Εν δε τη του Σταυρονικήτα εκ των της δούλης Ελλάδος
|
 |
|
Εν δε τη του Αγίου Παύλουμόνον εκ Ληξουρίου της Κεφαλληνίας και Αργοστολίου
|
 |
|
Εν δε τη του Ξενοφώντος εκ της νήσου Λέσβου και των Κυδωνιών
|
 |
|
Εν δε τη του Γρηγορίου εκ της ελευθέρας Ελλάδος και ιδία εκ των περί την
Τεγέαν μερών (Τριπόλεως της Πελοποννήσου)
|
 |
|
Εν δε τη του Εσφιγμένου εκ πάντων των της ελευθέρας Ελλάδος μερών και
τινες εκ των υποδούλων χωρών
|
 |
|
Εν δε τη του Ρωσσικού Ρώσσοι εκ της Μεγάλης Ρωσσίας ως επί το πλείστον,
δυσχερέστατα δ’ Έλληνα
|
 |
|
Εν δε τη του Κωνσταμονίτου μόνον εκ των υποδούλων χωρών και δη της Μικράς
Ασίας
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου