1572 - Συνέντευξη του ιερομονάχου π. Φιλίππου της συνοδίας των Θωμάδων

 

Είναι μεγάλη ευλογία να συνομιλεί κανείς με έναν αγιορείτη  Πατέρα. 

Σε αυτούς τους «ουρανώσαντας το Όρος Πατέρας» αναζητά κανείς σαν αντίδωρο της μεγάλης τους αγάπης για τον άνθρωπο, συμβουλές που προσφέρει το εκχύλισμα της καρδιάς τους. Ο Πατέρας Φίλιππος μας φιλοξενεί νοερά στην βεράντα του Κελλιού των Θωμάδων που αντικρίζει το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Μας υποδέχεται με χαρά όπως κάνει άλλωστε με όλους τους επισκέπτες και μας μιλάει για την γενικότερη κρίση που βιώνουμε, την «αμφισβήτηση» της Εκκλησίας από μερίδα ανθρώπων της κοινωνίας μας και δηλώνει ότι οι παρατηρήσεις ή ακόμη και οι προσβολές περισσότερο ωφέλησαν παρά έβλαψαν τον Κλήρο και τον Μοναχισμό. Επιπλέον, εφιστά την προσοχή του κόσμου στην επιλογή του σωστού Πνευματικού Πατέρα και τονίζει ότι η συμμετοχή στα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας δίχως μετάνοια, κόπο και άσκηση δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Υπογραμμίζει ότι είναι παράλογο να ζητάμε θαυματοποιό Ιερέα αγνοώντας τις επιταγές των Αγίων Πατέρων και του Αποστόλου Παύλου που επικρίνουν όσους περιμένουν την σωτηρία τους «δια της παρατηρήσεως» χωρίς να φανεί ενώπιον του Θεού το αυτεξούσιο του ανθρώπου και η καλή διάθεση για πνευματικό αγώνα. Τέλος κάνει λόγο για «έλεγχο» Ιερέων  που ταλαιπωρούν τον λαό του Θεού εξαιτίας της κενοδοξίας τους.

Ακολουθούν τα όσα δήλωσε ο Πατέρας Φίλιππος στο agioritikovima.gr

Πάτερ οι Έλληνες περνούν πολύ δύσκολα στις μέρες μας. Η κρίση αυτή έχει αλλάξει τον Έλληνα προς το καλύτερο; Αναζητά ο κόσμος περισσότερο από ποτέ πνευματική τροφή;

Ενώ είναι πικρό το γεγονός της ανέχειας που υπάρχει σήμερα εν μέσω της οικονομικής δυσπραγίας και της γενικότερης κρίσης που επικρατεί, νομίζω ότι βλέποντας κανείς προς τα πίσω παλαιότερες εποχές, αυτό έκανε καλό στον λαό. Η κρίση, μας επανέφερε στις βάσεις μας. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στην επαρχία, στα χωριά τους διψώντας για τις ρίζες τους. Σε πνευματικό επίπεδο, απεδείχθη ότι όλα τα συστήματα και οι θεωρίες για κομμουνισμό, μαοϊσμό, καπιταλισμό και ούτω καθεξής, έχουν μικρή αξία για τον άνθρωπο που διψά για επιστροφή στις αληθινές αξίες. Σας πληροφορώ ότι πεντακόσια άτομα επισκέπτονται καθημερινά το Άγιο Όρος. Βλέπω επίσης ότι όταν εορτάζουμε το Πάσχα, δεν είναι μόνο πέντε άτομα στην Λειτουργία της Αναστάσεως, αντιθέτως οι εκκλησίες είναι γεμάτες. Βλέπω μια τάση στους ανθρώπους, στους Έλληνες παρά τα προβλήματα που υπάρχουν, να ενδιαφέρονται πολύ για τα πνευματικά.  Παρατηρώ το ίδιο και στην Ρωσία όπου πριν μια εβδομάδα ψάλλαμε και στην Αγία Πετρούπολη. Υπάρχει μεγάλη όρεξη για τις παραδόσεις όπως για την Βυζαντινή μουσική, την ζωγραφική και την ορθόδοξη αρχιτεκτονική.

Μερικοί καλλιεργούν μια έντονη δυσπιστία για το κάθε τι, που έχει σχέση με τον Κλήρο και την Εκκλησία. Είναι αυτό απόρροια της αθεΐας ή της απιστίας  που πλασάρεται στην κοινωνία μας;

Δεν νομίζω ότι η κοινωνία μας είναι κοινωνία αγγέλων.  Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μιλούν για αθεΐα, που είναι εναντίον του Κλήρου και δεν καταφέρονται εναντίον του μυστηρίου της Εκκλησίας του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Είναι ενάντια στην φθορά της Εκκλησίας που περικλείεται στην «έννοια» της θρησκείας και όχι της Πίστης. Πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό. Οι άνθρωποι δεν στρέφονται εναντίον του μηνύματος του Χριστού και των Αγίων μας. Στρέφονται εναντίον της φθοράς αυτού του γεγονότος που είναι η θρησκεία. Αυτό το έκαναν οι Έλληνες πάντοτε από την εποχή του Πλάτωνα του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Αυτοί που υπερασπίζονται την αθεΐα και μιλούν εναντίον  του Κλήρου είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν το μήνυμα του Χριστού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εδώ θέλω να σας πω ότι ο κόσμος αγαπάει το Άγιο Όρος γιατί στα Μοναστήρια βλέπει κανείς το μήνυμα του Χριστού και των Αγίων να υπάρχει.

Τι έχετε να πείτε σε όσους κατακρίνουν τον Μοναχισμό;

Παρατηρώ ότι πολλοί από αυτούς που κατηγορούν τον Μοναχισμό ή τους μοναχούς, συνήθως δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Έχω δει πολλούς που δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ στην ζωή τους μοναστήρι εντός ή εκτός του Αγίου Όρους να κατηγορούν. Ο Μοναχισμός, είτε αγιορείτικος είναι, είτε οπουδήποτε αλλού στην πατρίδα μας την Ελλάδα, έχει πολύ έπαινο. Εδώ βλέπετε η κατηγορία που θα ειπωθεί εναντίον του μοναχισμού νομίζω ότι ωφελεί. Είναι καλό εμείς οι μοναχοί να δεχόμαστε και καμία παρατήρηση, καμιά προσβολή. Ο πολύ έπαινος, όπως για παράδειγμα, οι μοναχοί είναι μορφωμένοι, οι μοναχοί βλέπουν οράματα, οι μοναχοί το ένα οι μοναχοί το άλλο, όλα αυτά δεν κάνουν καλό στον μοναχισμό. Αυτό είναι ένας μικρός διωγμός. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς  στην Σερβία, έζησε σε όλη του την ζωή έναν διωγμό από το καθεστώς, το πολιτικό το ακαδημαϊκό και το θρησκευτικό. Δεν έπαθε τίποτα ο άνθρωπος αυτός μέσα από αυτές τις δοκιμασίες, ίσα ίσα σήμερα είναι Άγιος. Δηλαδή θέλω να πω ότι και λίγη προσβολή δεν βλάπτει τον μοναχό αν και συνήθως γίνεται από αυτούς τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι είναι ο μοναχισμός. Όταν επισκεφθεί κανείς το Άγιο Όρος ή οποιοδήποτε μοναστήρι αλλάζει απόψη.

Πολλοί από εμάς δυστυχώς προσεγγίζουμε τα Ιερά Μυστήρια με τρόπο ασεβή δηλαδή επιφανειακό. Επικρατεί μια λανθασμένη αντίληψη ότι πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτά «για το καλό» όπως συνηθίζουμε να ακούμε συχνά. Ποια είναι η άποψη σας για όσους αντιμετωπίζουν την μυστηριακή ζωή επιφανειακά;

Οι Άγιοι Πατέρες μας και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λένε ότι όποιος πάει να κοινωνήσει Χριστούγεννα και Πάσχα για το καλό, είναι καλύτερο να μην πλησιάσει καθόλου γιατί είναι φωτιά. Δηλαδή οι Πατέρες μας καταδικάζουν αυτήν την συμμετοχή στα Μυστήρια από συνήθεια. Εν παραδείγματι, επειδή παντρεύονται όλοι στο χωριό να παντρευτούμε και εμείς ή επειδή κοινωνάει ο κόσμος το Πάσχα να πάμε και εμείς ή γίνεται ένα προσκύνημα και πάνε χιλιάδες άρα να πάμε και εμείς. Αυτή η συνήθεια, η ιδέα  του «για το καλό» ακούγεται  πολύ άσχημα λες και είναι κάτι το «μαγικό» και καταδικάζεται από τους Άγιους Πατέρες. Όταν λείπει  ο κόπος και η άσκηση στα Μυστήρια τότε τι αξία έχει;  Λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι «προσευχή ανάλγητος βδέλυγμα στον Θεό». Δηλαδή προσευχή που γίνεται χωρίς κόπο είναι σιχαμερή ενώπιον του Θεού. Πρέπει όμως να είμαστε και λίγο επιεικείς, επειδή βρισκόμαστε σε δύσκολες εποχές. Να εκτιμούμε την απλοϊκή προσέλευση των ανθρώπων στην Εκκλησία γιατί είναι ωφέλιμη για τις ψυχές τους.

Τι θα λέγατε σε όσους βλέπουν στο πρόσωπο ενός κληρικού ή μοναχού έναν θαυματοποιό που θα λύσει τα προβλήματα τους;

Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι «αλίμονο σε αυτούς που περιμένουν την σωτηρία τους δια παρατηρήσεως». Για την σωτηρία μας χρειάζεται να κοπιάσουμε, να εργαστούμε να φανεί μπροστά εις τον Θεό το αυτεξούσιο μας και η δική μας η θέληση. Τότε ο Θεός το Άγιο Πνεύμα πνεί. Δηλαδή το Άγιο Πνεύμα με διάφορους τρόπους μας βοηθάει και μας φωτίζει. Εδώ θέλω να προσθέσω ότι μεγάλη είναι η ευθύνη των Ιερέων. Προσέρχεται για παράδειγμα ένας με λανθασμένες αντιλήψεις, ιδέες και επιθυμίες. Εμείς ως πνευματικοί, οφείλουμε  να είμαστε ξεκάθαροι. Δυστυχώς, υπάρχουν ιερείς παντού στον κόσμο και στην Ελλάδα που θέλουν να αποκτήσουν όνομα, να λένε ότι ο τάδε είναι άγιος, ότι βλέπει οράματα και διάφορα άλλα. Εμείς οι Έλληνες δυστυχώς έχουμε αυτό το αρχαίο σύνδρομο «εκ του πολλού ομιλούσι και εκ του ολίγου ποιούσι». Οι Αιγύπτιοι, ο Άγιος Αντώνιος, «εκ του πολλού ποιούσι και εκ του ολίγου ομιλούσι». Εμείς οι Έλληνες, είμαστε επιρρεπείς στην κενοδοξία και στην θαυματοποιία. Υπάρχει πρόβλημα εδώ που θα πρέπει να το ελέγξουμε σε βάθος.

Πόσο σημαντική είναι η επιλογή του Πνευματικού Πατέρα;

Είναι πολύ σοβαρό αυτό. Οι Άγιοι Πατέρες συμβουλεύουν να μην βρούμε αντί για γιατρό, ασθενή και αντί για καπετάνιο, ναυαγό. Πρέπει να προσέχουμε όπως όταν επιλέγουμε εν παραδείγματι τον γιατρό μας, τον δικηγόρο μας ή τον λογιστή μας, έτσι οπωσδήποτε  περισσότερο, τον ιερέα που θα προσεγγίσουμε. Πρέπει ωστόσο να δεχτούμε ότι πολλές φορές, ακόμη και εν μέσω αναξίων κληρικών, βγήκε κάτι καλό. Βλέπετε, ενεργεί επιδιορθωτικά η Χάρης του Θεού ακόμα και από κληρικούς που δεν είναι και τόσο σωστοί. Λέει ο Απόστολος Παύλος ότι «...προφάσει, είτε τη αληθεία Χριστός καταγγέλεται». Δηλαδή  ακόμη και μερικοί κληρικοί που κάνουν τον θαυματοποιό για πολλούς και διάφορους λόγους, είτε για χρήματα, είτε από κενοδοξία και ούτω καθεξής, εργάζεται η Θεία Πρόνοια ακόμη και μέσα από αυτά τα σχήματα και μέσα από αυτά τα λάθη, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αλλά δυστυχώς υπάρχουν. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι οφείλουμε να ερευνούμε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον ποιον θα μας οδηγεί. Ο λεγόμενος  Πνευματικός, είναι όντως πνευματικός άνθρωπος ή παρουσιάζεται ως πνευματικός; Αυτό οι Χριστιανοί πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι σοβαρό. Να κάνουν σωστή επιλογή. Δεν σημαίνει ότι κάποιος παππάς ή όποιος φοράει ράσο είναι αυτομάτως πνευματικός οδηγός μας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Ελλάδος θα πρέπει να παρακολουθούν  προσεκτικά  και να ελέγχουν  αναλόγως τα άτομα εκείνα που ταλαιπωρούν ή σκανδαλίζουν τον λαό του Θεού.

του Μιχαήλ Μαντάλα

http://agioritikovima.blogspot.com/2012/07/blog-post_7667.html