Ανάμεσα στις ευεργετικές εκείνες επεμβάσεις, που απέβησαν σωτήριες για απειλούμενες με καταστροφή μοναστικές εγκαταστάσεις, είναι η σωτήρια επέμβαση στην Ι. Μονή Σταυρονικήτα, το Καθολικό της οποίας φιλοξενεί τα τελευταία τοιχογραφικά έργα του κορυφαίου εκπροσώπου της κρητικής σχολής Θεοφάνη Στρελίτζα Μπαθά. Σύμφωνα με μελέτη που εκπονήθηκε με τη συνεργασία του ΚΕΔΑΚ και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το μοναστήρι αυτό αντιμετώπιζε κίνδυνο κατάρρευσης σε περίπτωση που γινόταν σεισμός παρόμοιος μ' εκείνον, που συνέβη το έτος 1932 στην Ιερισσό και προκάλεσε ρηγματώσεις στους τοίχους του. Με τους σεισμούς της Βόλβης του 1978 ο ρυθμός των ρηγματώσεων επιταχύνθηκε. Μεταξύ 1984 και 1985 έγιναν χωρίς επιτυχία προσπάθειες επισκευής των. Όλο το συγκρότημα στηριζόταν, σύμφωνα με την Εταιρία «Εδράση», που ανέλαβε το έργο σωτηρίας, σε «μια βραχομάζα ρηγματωμένη, τεμαχισμένη, διαταραγμένη και εξαλλοιωμένη. Δέος προκαλούσαν τα βαθειά και σκοτεινά ρήγματα, ιδίως στο βόρειο και βορειανατολικό πρανές. Χάσματα των οποίων το βάθος ήταν απροσδιόριστο και μέσα από τα οποία έβγαινε αέρας. Όταν έγινε προσπάθεια πλήρωσης με τσιμεντένεση, παρατηρήθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις διαρροές σε 20 μέτρα χαμηλότερα, πράγμα που φανέρωσε την πολυπλοκότητα των κενών μέσα στον βράχο» (εφημ. «Ελευθεροτυπία», 17 Ιουνίου 1998).
Η επέμβαση θεωρείται μοναδική για τα ελληνικά γεωτεχνικά δεδομένα, ένα «τεχνικό θαύμα», που για να επιτευχθεί κατασκευάστηκαν: «6.000 μόνιμα προεντεταμένα αγκύρια, 650 μέτρα αγκυροδοκών, 3.000 μέτρα μικροπασσάλων ενίσχυσης της βραχομάζας, 2.000 μέτρα μικροπασσάλων θεμελίωσης, 1.000 μέτρα οπών για τσιμεντένεση, 500 μέτρα αποστραγγιστικών οπών για τη διοχέτευση της υγρασίας και 5.000 μέτρα παθητικών ηλώσεων μικροπροστασίας. Ακόμη ενσωματώθηκαν: 1.750 κυβικά μέτρα σκυροδέρματος, 150 τόνοι σιδήρου, 1.200 τόνοι σε τσιμεντενέσεις, 100 τόνοι στεγανωτικού μάζας σκυροδέρματος, 20 τόνοι αντιδιαβρωτικού υλικού» ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου