Στον Θεό πρέπει να μιλάς με θάρρος και παρρησία, όχι συμφεροντολογικά και με υποκρισία. Η πίστη σου στον Θεό γεννά αυτό το θάρρος. Του μιλάς ευθέως, ξεκάθαρα, χωρίς υπεκφυγές, άνετα, απλά και κατανοητά.
Ο Θεός περιμένει να τον φωνάξεις. Σέβεται την ελευθερία, που σου έχει δώσει, δεν επεμβαίνει, αν δεν Τον φωνάξεις. Απλά σε περιμένει, περιμένει να επικοινωνήσεις μαζί Του, να Τον γνωρίσεις. Η επικοινωνία αυτή γίνεται μέσω της προσευχής.
Η προσευχή είναι η επικοινωνία με τον Θεό και η επικοινωνία μαζί Του είναι ο παράδεισος. Σου δίνει, δηλαδή, το δικαίωμα ο Θεός, μέσω της προσευχής, να ζεις τον παράδεισό σου από εδώ στην γη!
Όταν όμως δεν έχεις επικοινωνία μαζί Του, Τον έχεις βγάλει τελείως από την ζωή σου, δεν ενδιαφέρεσαι γι' Αυτόν, τον θυμάσαι μόνο στιγμιαία, στην δύσκολη στιγμή που θα βρεθείς. Του ζητάς βοήθεια μόνο την στιγμή που θα νιώσεις αδύναμος να λύσεις το πρόβλημά
σου. Δεν Του ζητάς πραγματικά, όμως, αλλά απαιτείς εγωιστικά να επέμβει και να σε βγάλει από την αδύναμη θέση «εδώ και τώρα», χωρίς καθυστέρηση, άμεσα.
Πόσο αναιδής και αυθάδης γίνεσαι, όταν απαιτείς από κάποιον, που δεν Τον θέλεις στην ζωή σου και δεν Τον γνωρίζεις, από κάποιον που θυμάσαι ευκαιριακά και που, αν δεν σου κάνει αυτό που ζητάς αμέσως, με ευκολία τα βάζεις μαζί Του! Πώς απαιτείς, λοιπόν, από κάποιον Άγνωστο; Τον ξέρεις; Γνωρίζεις την ανάσα Του; Γνωρίζεις την σκέψη Του; Γνωρίζεις τον τρόπο που ενεργεί; Γνωρίζεις πώς κινείται; Τι γνωρίζεις, λοιπόν, απ' Αυτόν και απαιτείς; Αφού σου είναι τελείως άγνωστος, γιατί Του εναντιώνεσαι αμέσως;
Αν, τελικά, μέσα στα τόσα προβλήματα, που σε πνίγουν, Αυτός είναι η μόνη σου ελπίδα, γιατί την κόβεις, αν και Τον θυμήθηκες την τελευταία στιγμή; Αφού δεν Τον γνωρίζεις, το σίγουρο είναι ότι δεν θα γνωρίζεις αν όντως ενεργεί και σ' ακούει, αλλά εσύ τελικά Τον σταματάς και γίνεσαι ο ίδιος «δήμιος» του εαυτού σου...
Ας γνωρίσουμε τον Θεό! Είναι το μόνο σταθερό που έχουμε στην ζωή μας. Αυτή η γνωριμία θα μας δώσει το δικαίωμα να μιλάμε άνετα και με παρρησία μαζί Του, ακόμη και να απαιτήσουμε κάποτε. Η γνωριμία είναι η ασφάλεια και η βεβαιότητα που νιώθουμε στην σχέση μας μαζί Του. Η προσευχή είναι το μέσο για να βρούμε πάλι το λιμάνι μας, εκεί που χάνεται η ταραχή και επικρατεί η γαλήνη και η χαρά. Τι ωραιότερο, άραγε, υπάρχει στην ζωή μας από αυτήν την γνωριμία;
Έτσι απλά!
†Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου